Era loz me fjalët tua
rrugën e harrese e more
Kujtimi
shpirtin e zh'veshi në mua
Pa ty
jeta do rrjedhë kuptueshëm
e fjalët boshe pezullojnë pas
sikur të isha pran teje
nuk do derdhja lot
E ti ik përtej brigjeve t'harrimit
me vete merr kujtimin
që s'më takon ta mbaj
Kurrë mos trokit në zemrën time
se nuk hapet
Ti që loz më fjalët tua.
