Përdite përendojnë ditet
në monotoni e heshtje
e vala si vala
më hodhi në brigje harrimi.
Në valë kerkoi shpetim
nga koha tinzake
i ika harrimit
për t'gjetur çendresen
që kam në gjakun tim
e zemra merr krihë
n'përleshje furtunash
e nuk tundem dot
rrenjët thellë i kam në këtë tokë
prandaj nuk kam frike.
