The Lake HOUSE(KathNiel)

Chapter 6

CELINE*

I woke up early dahil siguro wala ako sa kwarto ko at naninibago pa ako. Wala si Tita Jean kagabi pagdating ko sa bahay galing sa Lake House.

Pero nagiwan naman sya ng note at ng dinner para sakin. Kaya nagmadali na akong bumangon at pumasok sa banyo para maligo.

I'd rather go back to Lake House later. At this time parang naging excited pa ako sa araw nato. Pagkatapos kong magayos ay lumabas na ako sa kwarto at pununta sa kusina.

"Oh Celine aga mo yata nagising.?" Bungad sakin ni Tita Jean na nghahanda ng pagkain.

"Naninibago pa po." Sagot ko saka umupo na para sa breakfast.

"Ganun ba.? Anyway kamusta naman ang pagpunta mo sa lawa.?" Umupo narin sya sa tabi ko para kumain.

"Its okay Tita, that place is paradise. Actually you didn't tell me na may White House pala malapit dun." Naglagay ako ng hotdog at bread sa plate ko.

"Ay oo nga pala.! Mansion yun ng mga Medina, pero wala na sila dito dahil nasa ibang bansa na sila nakatira." Sabi nya, saka nagpatuloy sa pagkain.

"Sabi nga po nung nakausap ko dun."

"Sino? Magsasalita na ako ng unàhan nya ako. "Ahh baka yung namamahala ng Mansion, every summer umuuwi ang mga Medina. Pero ngayon yata hindi sila nauwi baka sobrang busy."

"Then the House isn't waste."

"Mayaman ang mga Medina Celine kaya walang sayang sa kanila."

But hows Elison hindi umuuwi ang pamilya nya at okay lang sa kanya? Siguro ang lungkot nya talaga kasi magisa lang sya sa bahay na yun. We are the same situation at ramdam ko kung ano yung nararamdaman nya.

Bakit ko ba sya iniisip? Eh ano kung parehas kame na malungkot? Kaya ko ang mga bagay na gingawa ko, ewan ko lang sa kanya. Pero bakit may konti akong pagaalala, may be im not so bad after all.

"Tita can i go Strawberry Farm? Sabi nung nakausap ko sa Lake House maganda daw dun kaya gusto ko sana makita."

"Im sorry Celine im not go with you. Meron kasi kameng kailangan asikasuhin sa bayan, then if you want you should go with you're friend."

"Okay Tita no problem." Nakangiti kong sagot. Pagkatapos ng breakfast namin ay pumasok na ulit ako sa kwarto ko.

Umalis na si Tita Jean nagiwan na lang sya ng food para sa Lunch ko.

Bigla kong naalala si Elison, i experience being alone at alam kong nararansan nya yun. Nagmadali akong nagayos ng sarili, wala naman akong ginagawa dito. Kaya naisipan kong pumunta sa Lake House.

Nilagay ko sa tupper wear yung food para sa Lunch ko. Naglagay din ako ng mga fruits at juice at water sa isang basket. Im so wierd dahil super excited ako habang nagpprepare.

Pagkatapos nagsuot ako ng shorts na maong at tinernuhan na spagettitrap dress. I pack my other stuffs, and towel. Tinanggal ko sa pgkakacharge ang phone ko. Tinali ko rin ang mahaba kong buhok. Then im ready to my picnic trip in Lake House.

Paglabas ko sinuot ko agad ng sun glasses ko to protect my eyes in the sun. Saka ako dumiretso dun sa shortcuts na tinuro sakin ni Elison.

Then finally came up.

Ngunit wlang Elison akong nakita, kaya dumiretso na lang ako sa tulay at nilapag dun ang mga dala kong gamit. Balak kong maligo ngayon sa Lake dahil sa ganda ng panahon.

Something bothering to me once i stop jumping in the Lake. Well wala naman sigurong Anaconda or Crocodile dito? Kasi sa mga Movie kadlasan sa ganitong lugar sila naninirahan.

Oh i made my crazy conclusion na naman. Wala ka sa isang Movie Celine kaya wag kang magisip ng kung ano-ano. Pagkausap ko sa sarili ko.

Maingat akong lumusong sa tubig at naramdaman ko ang lamig nito. Well hindi sya malalim dahil hanggang bewang ko sya. Ahh may be there in the middle, but i dont want to go there im scared.

Everyone has their weakness.
Nilubog ko ang sarili ko sa tubig then i open my eyes inside the water. Sobrang linaw ng tubig kaya nakita ko ang maliliit na isdang lumalangoy.

Pagkatapos umuhon na ako at umupo sa tulay, naramdaman ko na lang na may nagsuot sakin ng jacket.

"Hindi ka ba nilalamig?" Tanong nya ng makalapit sya sakin. Ni hindi ko naramdaman ang presensya nya.

"Ahh thanks! But im okay." Tinanggal ko yung jacket saka binalik sa kanya. Katulad ko umupo rin sya sa tabi ko. Nakashorts sya na black at white tshirts, nilubog nya rin ang mga paa nya sa tubig.

"Kung ako yung boyfriend mo. Hindi ko hahayaan na may makakita sayong ganyan ang suot mo." Seryoso nyang sabi pero sa malayo sya nakatingin.

Natawa naman ako ng mahina. "So hindi kita boyfriend kaya hahayaan mo ako?" Hamon kong tanong.

"I said so." Humarap sya sakin. "Naranasan mo na bang magkaron ng boyfriend?"

"No.!"

"Me too.!"

"Ahh as same."

"But i had an crush."

"Ako rin naman! Normal yun pero sakin kasi takot ang mga boys kaya walang magtangka." Natawa kong sabi at ngumti sya sakin.

"Bakit naman?"

"Im not a good person, so everyone hates me when they saw me. Do i need to change para lang mgustuhan nila?" Malungkot kong sagot.

"May be! Its up to you."

"I dont think so." Bumaba ang tingin nya sa tubig na nakafocus ang kanyang atensyon. "Why you're parents left you?" Hindi sya sumagot. "Oh i think you're not yet ready to share you thoughts im sorry."

"Naglunch ka na ba?" This time na sakin na ang paningin nya. Bakit ba napakalungkot ng mga mata nya, feeling ko tuloy hirap na hirap na sya sa dinadala nya.

"Hindi pa! Pero nagdala ako". Tinuro ko sa kanya yung basket na dala ko.

"You want to eating you're lunch here o gusto mo sumabay sakin sa House ko." Tumayo na sya.

"Ahh nakakahiya naman eh."

Nagulat ako ng ilahad nya sakin ang kamay nya. "C'mon dont be shy, ako lang naman dun eh. Dont worry hindi ako masamang tao." Inabot ko ang kamay nya saka nya ako inalalayan tumayo.

"I never thinking that thoughts. You talk to me nicely bakit ko iisipin yun."

"Kung ganun payag ka na?" Nakita ko ang saya sa mga mata nya. Bakit hindi ko mabasa ang sinasabi ng mata nya.

"Sure." Kinuha ko ang bag ko at basket pero naunahan nya akong gawin yun. Kaya sya na ang nagbitbit nun.

"Pakisuot mo na lang yan". Kinuha ko yung jacket at sinuot ko para hindi ako lamigin.

"Let's Go." Agad syang umalis at sumunod lang ako sa kanya. Hindi ko maiwasang matuwa dahil sa kabila ng nangyari sakin. Heto at nageenjoy ako makasama ang isang istranghero.

One thing that i like is yung hindi ko magawang pakitaan sya ng hindi masama. I dont know what to do dahil kahit sa sarili ko hindi ko alam ang sagot.

I would never let myself changing pero sa nangyayari mukang mali ako.

I do the things that i can do but i cant. Paano ako makakatakas sa sarili ko kung eto mismo ay hindi ko na macontrol. Sya lang ang nakkagawa sakin nito at sa kanya lang ako naging komportable.

How i wish na sana tuluyan na akong magbago, not in my self its because for good.

TBC..

VOTE&COMMENT.
MARAMING SALAMAT.