The Lake HOUSE(KathNiel)

Chapter 11

CELINE*

Nagising ako dahil naramdaman kong may yumakap sakin, unti-unti kong dinilat ang mga mata ko. Then i saw Mom staring at me with tear an eyes in her face.

Nasa likod nya rin si Dad na kausap si Tita Jean, at hindi ako magtataka kung iuuwi na nila ako. Tumingin ako kay Mom at ngumiti sya sakin.

"Celine, how are you? Meron pa bang masakit sayo?nag-aalalang tanong nya, hinawi pa nya ang buhok ko at hinimas ang ulo ko.

"Sabi ng Doctor natuyuan lang daw sya ng pawis kaya nagkapulmunya sya, yun ang cause ng pagtaas ng lagnat nya." Paliwanag ni Tita Jean.

"Seriously Jean? Natuyuan ng pawis si Celine while staying her room all day?" Well hindi naman talaga yun ang dahilan, hindi rin kasi alam ni Tita ang nabasa ako nun sa Lake at hindi agad ako nakapagpalit. "What she gonna do everytime?" Dagdag ni Daddy.

"Kuya, i didn't saw Celine all day, alam mong meron akong trabaho sa bayan." Sagot ni Tita.

"Well, hindi parin pala sya nagbabago? As usual baka pati dito sa Baguio ay gumagawa sya ng kalokohan." Sarkastikong sabi ni Dad.

"Hon, can you please stop it. Our daughter had a sick, pwde wag mo muna syang pagalitan." Sabi sa kanya ni Mom at muli syang bumaling sakin. "Celine, maghinga ka na, ako magbabantay sayo hanggng sa gumaling ka anak."

I dont even know why Dad acting like that? Ke may sakit ako o wala iniisip parin nya na gumagawa ako ng kalokohan. I think matatapos na ang punishment nya sakin, pero mali pala ako.

"Mom im hungry." Mahina kong sabi sa kanya, agad naman syang tumayo.

"Okay, ipagluluto kita." Saka sya lumabas ng kwarto, sumunod sa kanya si Tita at naiwan si Dad sa tabi ko. Tumingin sya sakin ng seryso.

"Hindi ko alam kung ano pang pwde kong gawin to make you change, but atleast meron parin akong nagawa." Hinawakan nya ang kamay ko. "Alam kong galit ka sakin Celine, all i need is you can understand na para sayo din ang ginagawa ko." Ngumiti sya sakin.

"I know, Dad." Tipid kong sagot.

"You think i would let to hurt my unika hija? Im your Dad kaya gingawa ko lang kung ano ang makakabuti sayo. But if you want to go home, i will let you."

Im so happy dahil finally makakauwi narin ako, pero meron kulang sa kasiyahan na nadarama ko. I promise to him that im always here by hes side, na hindi ko sya iiwan. Dahil alam ko ang pakiramdam ng magisa.

But suddenly naramdaman ko ang butil ng luha sa mata ko, it was sign to be hurt leaving him? Kaya ko ba miuli syang makitang malungkot?

Sa maikling panahon na pananatili ko dito, sa maikling panahon na nakasama ko sya. Alam kong yun ang pinakamasayang nangyari sakin, alam kong ganun ka bilis ko ginusto ang nararamdaman ko para sa kanya.

Pero meron paring takot sa puso ko na baka ako lang ang nakakaramdam nun. I was saw that he looks enjoying my company, I was worried about his feelings that's why.

I ran towards the Lake House, gusto kong makita at makausap si Elison bago kame umalis. Sinabi ko kila Dad na magpapaalam lang ako sa kaibigan ko, kaya naghintay sila.

Pagdating ko dun, walang bakas na Elison akong nakita. Pumunta rin ako sa likod ng bahay nya,kumatok ako dun pero walang tao.

Why im feeling this way?

Pumunta ako sa tulay ng Lake, nandun naman yung maliit na bangka kaya imposible na umalis sya. Naiiyak na ako ng sobra, umupo ako sa tulay at dun umiyak.

Elison i want to see you?

Pero nasan ka? Ayaw mo ba akong umalis? Nagtatampo ka ba sakin dahil iiwan kita? Ang dame kong gustong itanong, pero nasan ka ba Elison?