The Lake HOUSE(KathNiel)

Epilogue.

     

1month passed, I was still a weird person as well. Malaki ang naging epekto sakin ng mga nangyari. Kaya kahit yun ang pinakamasakit, nagawa ko parin muling makabangon.

I never though, it was ended. Pero tama si Elison hindi sya mawawala sa puso ko. Even if it hurts to letting him go, dahil kahit ipaglaban namin ang lahat. Wala rin yun patutunguhan dahil magkaiba kame ng mundong ginagawalwan.

Pagkatapos ng pag-uusap namin nun ni Elison, hindi ko na ulit sya nakita pa. Pagkalabas ko ng ospital, umuwi narin kame nila Mom ng Manila.

Gusto ko pa sanang magtagal dun, kasi gusto kong makita ang puntod ni Elison. Kaso hindi ko alam kung bakit hindi ako pinayagan nila Mom na puntahan o dalawin sya.

Kasalukuyan akong nasa sala nang makatanggap ako ng tawag kay Maggie. Sinagot ko sya agad.

"Hello."

"Celine? How are you?" Sabi nya sa kabilang linya, nasa Batangas kasi si Maggie. Hindi pa kame nagkikita simula ng bumalik ako.

"I'm good, ikaw? Kelan uwi mo? I missed you." Sunod-sunod kong sabi.

"Oh, I misses you more." Malambing nyang sabi. "May be nextweek, kailangan ko lang tapusin tong training ko eh." She added.

"Ganun ba? I have a lots of story to tell you, kaya kailangan umuwi ka na." Malungkot kong sabi.

"Sure, I was so excited to listen up. By the way, I call you later again. Nandito na kasi ang Training master namin. Take care. Love you." Hindi nya na ako pinasagot at pinatay nya ang tawag.

Maggie is may bestfriends after all, at kung meron man na kailangan makinig sakin sya yun. I missed to talking to her, simula kasi ng pumunta kame ng Baguio. Dun din sya nagsimula sa Training nya sa Electronics. Medicine na Electronics pa, kakaiba rin ang trip nya.

I was bored all day, paulit-ulit lang ang ginagawa ko. Sometimes sumasama ako kay Mom sa Ospital. Nextyear kasi sasabak na kame sa OJT, maramin na naman akong alam. Kaso gusto ko parin mapanuod in Actual, hinayaan naman ako ni Mom.

After what insedence in Baguio, hindi na nila ako pinayagan bumalik dun. I really understand that they really care about me. Pero kahit ganun, gusto ko paring bumalik sa lugar na, kung san ako naging masaya.

"I'll stay by your side, as long as I want me too."

Narinig ko naman ang boses ni Elison, alam kong nasa tabi ko lang sya palagi tulad ng sinabi nya. Pero hindi parin ako aasang magkakasama kame, kaya kahit ganun masaya na akong hindi nya ako iiwan.

This is the firts time I fall inlove, to the person nicely from the start. Mula pa lang sa pagkabata naging mabuti sya sakin. Ginawa nya ang lahat para maging masaya ako, ginawa nya ang lahat para iligtas ako. Malungkot na hindi na namin yun magagawa pa, pero tulad ng sinabi nya. Lahat yun ay hindi mawawala, dahil nasa puso ko.

1month passed again, dumating na si Maggie. She introduced her Boyfriend to me, nakita kong mahal nila ang isat-isa. So If she makes happier, I makes me too happier to her.

"Let's go, Baguio." Yaya sakin ni Maggie, taga dun kasi ang Boyfriend nya. Sinabi ko nang ayaw ako payagan, pero kinausap nya sila Mom. In the end pumayag rin naman.

I was living my life a few months na nasa bahay lang, So finally pumayag sila. Sinundo kame ng Boyfriend ni Maggie, dun kame sa townhouse nila magsstay for 2days.

Pagkadating namin sa townhouse, binaba lang nila ang bagahe at umalis ulit. Nagtataka man ako sa kanila, hindi ko narin magawa magtanong.

Nang huminto ang sasakyan, napatingin ako sa labas. Nabasa ko ang nakasulat sa gate nito. Memorial Park. Anong ginagawa namin dito?