|Storm| |ON HOLD|

Ενδοιασμοι. {6.}

Κειτ, στο υποσχομαι αλλα δεκα λεπτα.' μουρμουρισα εχωντας τα ματια μου κλειστα.

Οι τσιμπλες το δυσκολευουν ακομα περισοτερο.

Ξεφυσιξα και εβαλα το μαξιλαρι πανω απο το κεφαλι μου, προσπαθωντας να αγνοησω τον ενοχλητικο ηχο.

Ο ηχος συνεχιζοταν κανωντας το μυαλο μου να το συνιθιζει. Μετα απο μερικα δευτερολεπτα, αφου πιεσα τον εαυτο μου να σηκωθει, ετριψα τα ματια μου και κοιταξα γυρω μου.Ο χωρος ηταν σχεδον σκοτεινος με το ελαχιστο φως της αυλης να τρυπωνει μεσα στο δωματιο.

Ο ηχος ξανακουστηκε μονο που αυτην την φορα μια πετρα βρεθηκε στο γυαλι του παραθυρου.

'Συγουρα δεν ειναι η Κειτ' ψυθιρισα και κατευθηνθηκα προς το παραθυρο αθορυβα προσεχωντας τα βηματα μου.

Χωρις δευτερη σκεψη, ανοιξα τα παραθυροφυλα επιτρεπωντας ετσι στο κρυο να εισελθει στο ζεστο δωματιο.

Κοιταξα ασυναισθητα προς τα κατω, στον κηπο του σπιτιου.

Τα ματια μου ανοιξαν διαπλατα μολις 'συγκρουστικαν' με την φυγουρα που βρισκοταν στην αυλη.

Οχι παλι εσυ.

'Τι θελεις εσυ εδω;' ειπα ενω κοιταξα το ρολοι στο χερι μου.

12.34μ.μ.

Εχω κοιμηθει ολην την ημερα; τι παει στραβα με εμενα;

'Κατεβα.' ειπε σχεδον φωναζωντας. Γουρλωσα τα ματια μου στην φραση του και γελασα οσο ποιο αθορυβα μπορεσα.

Θα αστειευεται.

'Τ-τι λ-λες; δ-δεν γινετε.' ειπα τραβλιζωντας.

'Θα κατεβεις η να ανεβω;' ειπε ενω πλεον ειχε σταβρωσει τα στοιβαρα χερια του στο στηθος του.

Ζηγισα τις επιπτωσεις του να κατεβω και του να ερθει εκεινος στο δωματιο μου.Εαν ερθει επανω πυθανον να τους δουν οι γονεις μου, ομως αν κατεβω κατω ισως ερεθισω περισοτερο τις πληγες στο κεφαλι και στην πλατη μου.

Ξεφυσαω και του κανω νοημα να ανεβει επανω.

'Ανοιξε την πορτα.' ειπε σχεδον φωναζωντας.

'Δεν γινετε, ο μονος τροπος ειναι απο εδω.' αναφωνισα διχωντας του την διαδρομη απο την οροφη της αποθηκης.

Τον ακουσα να ψυθιριζει κατι και ανεβηκε στην οροφη της αποθηκης.Υστερα, ακουμπησε το αριστερο του χερι του στο περβαζι του παραθυρου κανωντας τις αρθρωσεις των χεριων του ασπρες.