|Storm| |ON HOLD|

Εκεινος.{Chapter 5.}

'Τ-τι θελεις εσυ ε-εδω' ειπα ενω τον κοιτουσα προσεκτικα.

'Emily, ευτυχως εισαι καλα!' ειπε ενω ηρθε κοντα μου.

Εβαλε με προσοχη τα μακρυα σχεδον ασπρα χερια του στην μεση μου, βαθιζοντας το προσωπο του στον λαιμο μου. 

Ειχα μεινει στην θεση μου, διχως να κουνηθω ουτε στο ελαχιστο.Τα χερια μου εχουν μεινει στον αερα,σαν να εχουν παγωσει.Τι εγινε μετα απο την βολτα μου στο παρκο; Γ-γιατι με αγκαλιαζει; νιωθω αποπνικτικα.

'Ω, συγνωμη, δεν ηθελα να σε κανω να νιωσεις αβολα.' ειπε ενω απομακρυνθηκε απο την αγκαλια μου.

Δεν θυμαμαι τιποτα.Απο ποτε με αγκαλιαζει με τετοια ευκολια ο Noah? η καλητερα, απο ποτε μου μιλαει, η στεκετε διπλα μου χωρις να με απειλισουν η με βαρεσουν; 

Τα ματια μου βουρκωνουν καθως σκεφτομαι ολα αυτα.Ενα δακρυ ξεφευγει απο τα ματια μου.

'Ω,Emily συγνωμη, δεν ηθελα να σε συγχυσω.'ειπε ενω απομακρυνθηκε απο κοντα μου αρκετα.

'Θ-θελω να π-παω σ-σπιτι.' ειπα ενω προσπαθουσα να κρυψω τα αναφυλιτα μου.

'Ναι, φυσικα.Υπεγραψαν οι δικοι σου;' ρωτησε αλλα του εγνεψα αρνητικα.

'κρυφα.' ψελισα μετα βιας.

'γιατι; δεν ηρθαν οι δικοι σου; νομιζα οτι θα ειδοποιησεις'. εγνεψα για δευτερη φορα αρνητικα.

'ενταξει, ακολουθα με.' ειπε ενω κατευθυνομασταν προς την εξοδο του νοσοκομειου. 

Τον παρατηρησα να κοιταζει δεξια αριστερα.

'Γαμωτο..' τον σακουσα να βριζει. 'υπαρχει φυλακας στην πορτα, φερσου σαν να μην συμβαινει τιποτα.' ειπε και εγνεψα καταφατικα.

Περπατησουσαμε ησυχα κοιτωντας γυρω μας διακριτικα.Την ωρα που θα βγαιναμε απο την πορτα η φωνη του φυλακα μας διεκοψε.

'Με συγχωρειτε το εξητηριο ;' ρωτησε κοιτωντας μας.

Ασυναισθητα κριφτηκα πισω απο τον Noah.Εκεινος του ερειξε μια μπουνια και υστερα με τραβηξε τρεχοντας προς ενα μαξι, υποθετω το δικο του.

'Noah τ-τι ε-εκανες;' αναφωνισα ενω νιωθω ολοκληρο το σωμα μου να τρανταζετε απο το οτι βρισκομαι κοντα του και της αδρεναλινης.

'Μπες μεσα.'Ειπε απλα εκεινος ενω ειδη ειχε ειδη ανοιξει την πορτα του αμαξιου.

Ξεροκαταπια ακουμπωντας το χερουυλη της πορτας με τρεμαμενα χαρια.Εκατσα οσο ποιο μαζεμενα στην θεση του συνοδηγου.Η καρδια μου πηγαινε ποιο γρηγορα και απο αθλητικο αμαξι σε αγωνα.