Χτυπαω το κουδουνι και υστερα περιμενω την οικιακη μας βοηθο μα ανοιξει.
Μπορεις να το κανεις αυτο.
Η πόρτα ανοίγει και η μαμά εμφανίζεται.Τα μάτια της ανοίγουν διάπλατα ενώ εγω κλείνω το μάτια μου σφιχτά.Νιωθω το καυτό βλέμμα της επάνω και ανοίγω διστακτικά τα μάτια μου.
Με παρατηρεί ενώ ύστερα κοιτάζει το πρόσωπο μου.Τα χαρακτηριστικά της έχουν είδη σκληρύνει.
"Τ-τι έκανες;" σχεδόν φωνάζει ενώ για πρώτη φορα, τραυλίζει.
Ξεροκαταπινω, και νιώθω τον λαιμό μου στεγνό.
"Σ-σ-συγνώμη." Τραυλίζω προσπαθώντας να εμπόδισε τον εαυτό μου να βήξει.
Με κοιτάζει μιονεκτικα και ύστερα, νιώθω την παλάμη της στο μάγουλο μου.
Γουρλωνω τα μάτια μου ενώ προσπαθώ να εμπόδισω τα δάκρυα μου.
Δεν θα κλάψω μπροστά της...
Υπενθυμίζω στον εαυτό μου, προσπαθωντας να αγνοήσω το τσούξιμο στο μάγουλο μου.Εκεινη εξακολουθεί να βρίσκεται μπροστά μου, παριστάνοντας πως τίποτα δεν έγινε.
"Έχουμε καλεσμένους. Μπες από την πίσω πόρτα της άυλης, και πήγαινε στο δωμάτιο σου να ντυθείς. Μην σε δουν ντυμένη σαν πορνη@" επιβάλει και με κοιτάζει από την κορυφή του κεφαλιού μου, μέχρι τα ακάλυπτα μπούτια μου.
Πορνη....
Κουνάω το κεφάλι μου καταφατικά, σχεδόν ανακουφισμένη που μπορώ επιτέλους να πάω στον δωμάτιο μου.
Προσεκτικά ακολουθώντας τις οδηγίες της πηγαίνω στο δωμάτιο μου.
Κλείνω την πόρτα ενώ στηρίζω τον εαυτό μου επάνω της, κλειδώνοντας την.
Δάκρυα κυλούν στα μάγουλα μου ενώ ταυτόχρονα χτυπάω το κεφάλι μου.
Γιατί σε εμένα;
Σκέφτομαι προσπαθώντας να ηρεμίσω τους αδιάκοπους λιγμους μου.
Σηκώνομαι όρθια και κοιτάζω τον εαυτό μου στο καθρέφτη. Τα μάτια μου, τα ματια μου, είναι πλέον κόκκινα από την κούραση. Ανοίγω την βρύση και πλένω το πρόσωπο μου δυνατά, ενώ θα έλεγε κανείς πως μαζί με την βρωμιά θα ήθελα να βγάλω και τον εαυτό μου.
Πίνω νερό, προσπαθώντας να κάνω κάτι ώστε να σταματήσει την άβολη αίσθηση του λαιμού μου.
Πετάω τα ρούχα μου στο καλάθι με τα άπλυτα και κάνω ένα ζεστό μπάνιο, το οποίο ηρεμεί τους εξαντλημένους μύες μου.
ESTÁS LEYENDO
|Storm| |ON HOLD|
Novela JuvenilShe wore a smile like a loaded gun. Παντα. Παντα θα ηταν το επικεντρο οπουδηποτε κι εαν πηγαινε.Και οχι με την καλη ενοια. Ηταν ο περυγειλος απο τοτε που θυμαται τον εαυτο της.Ηταν διαφορετικη.Δεν αρμοζε στα καλουπια οπου η σημερινη εποχη θεωρει σ...