'Noah... τι μερα ειναι σημερα;' ρωτησα ενω τα ματια μου ηταν καρφωμενα στα δικα του.
Με κοιταζει σκεπτικος, πρωσπαθωντας να καταλαβει τι ενοω ενω ελαχιστα δευτερολεπτα μετα ξεφυσα αγχωμενος και το χερι του περνα μεσα απο τα καστανοξανθα μαλλια του.
'Ειναι Τριτη.Π-που σημαινει ο-οτι εχουμε σ-σχολειο.' Ειπα βιαστικα ενω δαγκωνα δυνατα το κατω χειλος μου.
'Πρωτον σταματα να δαγκωνεις το χειλος σου κατα αυτον τον τροπο.' Ειπε χαμογελωντας στραβα. 'Δευτερον; ναι Τριτη και;' ειπε ενω το προσωπο του πειρε μια περιεργη εκφραση.
'Ε-εχουμε σχολειο, δεν πηγαμε.Η μ-μαμα ε-ειδη θα εχει ε-ενημερωθει.' Ειπα ενω ενιωθα το στομαχι μου να ειχε μαζευτει σε εναν κομπο.
'Γαμωτο.' Αναφωνισε εκεινος κοπανωντας το ξυλινο τραπεζι του σαλονιου, κανωντας με να αναπυδιξω απο τον ξαφνικο ηχο.
'Τ-τωρα;' ειπα ενω πλεον δακρυα κυλουσαν κατα μηκους των μαγουλων μου.
Δεν περιμενα απαντηση.Δεν υπηρχε απαντηση.Ηταν πλεον δεδομενο οτι δεν μπορουσαμε να κανουμε κατι.
'Ας φυγουμε.' Ακουστηκε η φωνη του σχεδον ηρωνικη.
'Τ-τι;' ρωτησα ενω σχεδον χαμογελασα ηρωνικα.
'Εχεις ορεξη να ακουσεις την μαμα σου;' ειπε ενω πλεον ενα τσιγαρο ειχε τοποθετηθει στα χειλη του.
'Δ-δεν μπορω ν-να το κ-κανω αυτο.' Ειπα καθετα ενω με τις ακρες των δακτυλιων μου σκουπισα τα δακρυα μου.
Με κοιταξε σκεπτικος και υστερα πεταξε το τσιγαρο του.
'Δ-δε το χες τ-τελειωσει.' Παρατηρισα.
'Σε ενοχλουσε.' Ειπε ενω κατευθυνθηκε προς το μπαλκονι.
Κουναω το κεφαλι μου μπερδεμενα.
'Θ-θελω να π-παω σπιτι.' Ειπα ξαφνικα ενω τον ακολουθησα στο μπαλκονι.
Κρυο.
'Πηγαινε.' ειπε ενω τα στυβαρα του μπρατσα ειχαν ειδη στοιβαχτει στο καγκελο του μπαλκονιου. Τα μαλια του ηταν ατημελιτα και επεφταν μπροστα στο μετωπο του με εναν σχεδον αξιολατρευτο τροπο...
Αξιολατρευτο; αληθεια Emily?
Τον κοιταζω μπερδεμενη. Δεν μπορει να συμβαινουν ολα τοσο γρηγορα. Δεν γινετε να με αφηνει να παω σπιτι μονη μεσα στο κρυο...
'Δ-δεν θα με πας;' ειπα ενω σταβοκαταπια. Ενιωσα τα ματια του να με καφωνουν ενω ο καπνος του τσιγαρου εβγαινε αρμονικα απο το στομα του, σχεδον σαν να ξεφευγε απο καπου.
YOU ARE READING
|Storm| |ON HOLD|
Teen FictionShe wore a smile like a loaded gun. Παντα. Παντα θα ηταν το επικεντρο οπουδηποτε κι εαν πηγαινε.Και οχι με την καλη ενοια. Ηταν ο περυγειλος απο τοτε που θυμαται τον εαυτο της.Ηταν διαφορετικη.Δεν αρμοζε στα καλουπια οπου η σημερινη εποχη θεωρει σ...