|Storm| |ON HOLD|

Noah. {chapter 3.}

Οταν σηκωθηκα το πρωι η ωρα ηταν εντεκα.

Το προηγουμενο βραδυ συγουρα ηταν ενα απο τα ποιο δυσκολοτερα της ζωης μου.Ολην την υπολοιπη μερα δεν βγηκα απο το δωματιο μου ουτε την ωρα του μεσημεριανου.

Ο υπνος με πηρε γυρω στις μια το βραδυ, διαβαζοντας ενα βιβλιο απο την μεγαλη και πλουσια βιβλιοθηκη του δωματιου μου.

Κοιτουσα το ασπρο και με λιγες λεπτομεριες ταβανι για ελαχιστα λεπτα.Χωρις να σκεφτομαι τιποτα.Υστερα σηκωθηκα εκανα την γνωστη καθημερινη ρουτινα στην τουαλετα και ξαναγυρισα στο κρεβατι.

Δεν μου αρεσει πια η ζωη μου. 

ναι...γιατι σου αρεσε ποτε;

Μου θιμησε το υποσεινηδιτο μου.Ισως ειναι αληθεια....

'Δεσποινης, το πρωινο ειναι ετοιμο'ανακοινωσε η οικιακη βοηθος μας εξω απο την πορτα.

'Ω, ευχαριστω παρα πολυ Kate, δεν πειναω ιδιαιτερα.'της ειπα ενω ξεφυσυξα.Δεν εχω φαει τιποτα, ουτε χθες αλλα ουτε σημερα. 

'Ενταξει,οποτε θελησετε να ξερετε ειναι κατω'ειπε ενω τα τακουνια της ειχησαν στα αυτια μου. 

Σηκωθηκα και φορεσα ενα μαυρο φαρδυ φουτερ με μια γκρι φορμα.

Perfection. #not.

(...)

Το υπολοιπο της ημερας δεν βγηκα καθολου απο το σπιτι, ουτε καν απο το δωματιο μου.

Φυσικα, η Kate ηρθε αμετρητες φορες παρακαλωντας με να φαω εστω και λιγο.

Δεν πειναω.Δεν ειναι οτι το κανω εσκεμενα ή κατι παρομειο, απλα δεν πειναω.

Ειχα αποροβηθει απο το βιβλιο milk and honey, μεχρι που κοιταξα ασυναισθητα εξω απο το μικρο παραθυρο του δωματιου μου.

Ηταν ανατολη ηλιου.Λατρευω αυτην την στιγμη.

Γιατι ημερα και βραδυ συνυπαρχουν για ελαχιστο χρονο μαζι.Ποτε δεν μπορεσα να ξεχωρισω εαν μου αρεσει παραπανω η μερα ή το βραδυ. Λατρευω την ημερα διοτι τα παντα ειναι φωτεινα.Ενω, Αγαπω το βραδυ γιατι τα παντα ειναι μυστηρια το βραδυ,ενω τα αστερια δινουν μια αισθηση γαληνης.

Δεν μπορω να αποφασισω.

Εδω δεν αποφασιζεις για την ζωη σου θα αποφασισεις για το φεγγαρι και τον ηλιο;

Thanks, υποσεινηδιτο.

**Τιποτα την δουλεια μου κανω.**

Νταξει αυτο παραπαει.