|Storm| |ON HOLD|

Στις 11.00 {7.}

'Καλημερα δεσποινης μου...'

Δεσποινης μου....Ποιος συνιθιζει να φωναζει το παιδι του ετσι;

'Καλημερα μπαμπα..' ειπα προσπαθωντας να εντοπισω τον χυμο μεσα στο ψυγειο.

'Εχουμε να σε δουμε απο προχθες συνεβη κατι;' ειπε πινωντας λιγο απο τον καφε του.

'Ε-ε ο-οχι, ειχα δ-διαβασμα...' ειπα τραβλιζωντας.

πρωτο ψεμα.

Τις περισοτερες φορες οπου 'ξεφευγα' απο το μικρο παραθυρο του δωματιου μου δεν αντιλαμβανωταν κανεις την απουσια μου.Αυτο ειχε ως αποτελεσμα να μην χρειαστει να πω ψεματα. Αλλα να'μαι τωρα, μπροστα στον πατερα μου λεγωντας του.

Τουλαχιστον τακτοποιησα το θεμα με τα τραυματα μου...

'Σωστα.Την Κυριακη θα παραβρεθω με τον κ.Arthur -τον ιδιοκτητη της εταιριας με την οποια θα συνεργαστουμε.Σκεφτηκα οτι θα ηθελες να ερθεις μαζι μας.'ειπε κοιταζωντας με προσεκτικα.

Σκεφτηκες; δεν σκεφτηκες.

'Εμ, ναι φυσικα, ειμαι συγουρη οτι θα ειναι ενα λαμπρο βημα για την Sheln' απαντησα νευρικα.

Sheln....

'Μα εχθες λειπατε, καθιστε σημερα εδω...' αναφωνισα κλαιγωντας.

'Χρειαζετε να φυγουμε, η εταιρια μας επεκτεινετε και στο Σικαγο δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως.' ειπε η μητερα μου περνωντας την βαλιτσα στα χερια της.

Θυμαμαι τις πολλαπλες φορες τις οποιες οι γονεις μου εφευγαν απο το σπιτι απο το ενα ταξιδι στο αλλο.

.Οι γονεις μου εχουν επενδισει πολλα για αυτην την εταιρια.Θα μπορουσαν καλιστα να την ονομασουν δευτερο παιδι τους,εφοσον ξοδευουν περισοτερο χρονο εκει παρα στο σπιτι.

Οι αμετρητες φορες τις οποιες με ειχαν αφησει μονη στο σπιτι περνανε σαν ταινια απο το μυαλο μου.

Μπαινωντας ριχνω μια ματια στην βιβλιοθηκη στην ακρη του δωματιου μου.Οι ακρες των αμετρητων βιβλιων με τις ονομασιες τους γραμενες επανω ειναι σαν να με φωναζουν να παρω ενα.

Τα ακουμπω απαλα διαβαζωντας τους τιτλους ενω παραλληλα ξεσκωνιζω την λιγοστη σκονη η οποια μολις εχει κανει την εμφανιση της.

Αμλετ,Αννα καρενινα,1984, το κοριτσι με το τατουαζ,Περηφάνια και Προκατάληψη.....

Βιβλια.

Τι ειναι στην πραγματικοτητα τα βιβλια;

Τα βιβλια ειναι ενα αεροστατο.Ενα αεροστατο που ταξιδευει στον χρονο και σε μερη αγνωστα.Το αληθινο βιβλιο σε ταξιδευει παντου, απο ενα φτωχο σπιτι του 19ου αιωνα εως και ενα πανάκριβο προάστιο μιας δυτικής μεγαλούπολης.Το βιβλιο ειναι εκεινος ο αφωνος φιλος που μας κραταει συντροφια ακομα και στις δυσκολες στιγμες, εκεινα δέχονται τα δάκρυά μας μέσα στις σελίδες τους, χωρίς να παραπονιούνται και προσπαθούν να μας προσφέρουν γέλιο σε περιόδους μαυρίλας, όταν όλα πια μας φαίνονται μαύρα και έχουμε μέσα μας στοίβες από παράπονα.