|Storm| |ON HOLD|

κυκλοι. {12.}

Ακουστε το τραγουδι διαβαζωντας το κεφαλαιο💜.Ξερω οτι δε θα το κανετε, αλλα αξιζει.

                              * * *

Τα χειλη του κοινουνται προσεκτικα πανω στα δικα μου, ενω τα δοντια του φιλακιζουν το κατω μου χειλος.Τα χερια μου, χωρις να χασουν χρονο τυλιζονται γυρω απο τον λαιμο του.

'Ohh...' αναστεναζω ενω τα χερια του κατεβαινουν στην μεση μου, κολλωντας με περισοτερο στον τοιχο.

Τα χειλη του κατευθυνονται στον λαιμο μου, ενω απο το στομα του ακουγονται διαφορες ασυναρτησιες.

Ω γλυκια αυτοκαταστροφη...Αυτο ειναι οτι ποιο ωραιο εχω ζησει ποτε μου...

Ρουφαει το ευαισθητο δερμα του λαιμου μου.Τα χερια του πλεον, βρισκονται στους γοφους μου σχεδον χαιδευοντας τους.

Θα τελειωσει αυτο καποτε...

Υπενθυμιζω στον μεθυσμενο μου εαυτο.

Σχεδον κλαψουριζω ως απαντηση στις σκεψεις μου και τραβαω ελαφρα τα μαλια του απο τις ριζες ενω εκεινος ρουφα τον λαιμο μου και υστερα αφηνει πεταχτα φιλια στο ερεθισμενο  μερος.

Τραβαω τα μαλια του δυνατοτερα ενω εκεινος μου προσφερει εναν ηχο ανασταναγμου.

Γιατι με βασανιζεις ετσι;

Τα χερια του ακουμπουν τρυφερα τον δεξι γλουτο μου, δινωντας μου ετσι πρωτεραιοτητα να χαμογελασω μεσα απο τα απανωτα φιλια του.

Διαολε,το αγγιγμα του, μοιαζει με ποιηση στο δερμα μου.

'N-Noahh. Δεν μπορω...' λεω ενω προσπαθω να τον σταματησω. (Α/Ν μην με σκοτωσετε.)

Τα χειλη του συνεχιζουν να αφηνουν υγρα μονοπατια στον λαιμο μου ενω πλεον, πρεπει να πισω και τον μεθυσμενο εαυτο μου να σταματησει, περα απο εκεινον.

'Γιατι;' ρωτα ξεφυσωντας.

Θυμαμαι τι ειχε πει η Λιζα... Μην τους ξενερωνεις....

Φαινεται οτι μολις το εκανα.

'Απλα...απλα δεν μπορω.' Ειπα ενω πλεον το προσωπο μου ηταν βυθισμενο στις χουφτες των χεριων μου.

Γιατι ειναι τοσο αβολο και ντροπιαστικο αυτο;

'Ει, δεν....δεν υπαρχει προβλημα."ειπε εκεινος γλυκα, ενω οι παλαμες του σκουπιζαν τα δακρυα μου.

'Θελεις να σε γυρισω σπιτι;" συνεχισε.

Εγνεψα καταφατικα ενω εκεινος προχωρησε προς το αμαξι κανωντας εμενα να τον ακολουθησω.