TUTKU

gül kokulu adam

Ne buyuruyordu efendimiz
Tebessüm sadakadır
O halde daima tebessüm edin

Ah tanrım nerdeyim ben
Bomboş bir sokak bütün insanlar ölüm sezliğinde adeta

Bir anda ürkütücü ve kulakları sağır eden bir ses yankılandı

Yolun sonu..

Kim var orda kimdi bunu söyleyen

Ben etrafıma bakınırken
Bir anda bütün kanım damarlarımdan çekilmişti karşımda ölüm meleği
Ne yani ölüyormuydum dediği gibi yolun sonumuydu iliklerime kadar korkuyu yaşıyordum ben ölüyordum

Hayır hayır bu olamaz ben şimdi ölemem

Ölüm meleğine son kez bakıp koşmaya başladım arkama dahi bakmadan koştum

Ben koşuyordum arkamda ölüm meleği ile terliğimin bir teki ayağımdan çıkmıştı kan ve revan içinde kalmıştım
her sokaktan ikişer defa geçiyordum
ne ben duruyordum nede ölümün soluğu ensemden çekiliyordu
Çok yoruldum allahım yardım et nefes alamıyordum ciğerlerim yanıyordu ve bir anda çeşme gördüm ciğerlerim resmen küçük bir çocuğun bayramda aldığı harçlık gibi sevinç çığlığı attı hemen suya doğru koştum

Tam içmek için eyilmiştim ki arkamda birinin varlığını hissettim susuz ölecektim
Kerbaleda susuz şehit olan hüseyin gibi bende mi susuz ölecektim allahım

Allahım affet beni çaresizce arkamı dönmek zorunda kaldım hazır değildim ve çok korkuyordum neden şimdi neden ben

Arkamı döndüm ve donup kaldım
Bu o gül kokulu adam