Titanium (KathNiel)

Titanium 1:16

  Trinity's POV:

Pagkatapos namin kumain, pumunta muna kami sa labas at napagdesisyonan na pumunta muna sa park. Ang boring kasi, lalo't nagcocompose palang sila Seth ng bago nilang kanta.

Andito kami ngayon sa park, kasama si Ivan.

"Ivan, why didn't you even tell me na may maganda pala ditong park. Edi sana dinala ko yung camera ko. Sayang."

"Shh. Kalma lang, next time na yung picture picture na yan. I don't want you to know kasi I want it to be a surprise. Atsaka tignan mo oh, walang tao. Solong-solo kita."

"Well... then, fine!! Tara dun tayo." iniba ko na yung topic kasi parang medyo creepy lang ehh. Tinuro ko yung bench dun sa malapit sa mga flowers.

"Ahh sige." tipid niya talaga sumagot.

Gusto ko maging totoo sakanya. I don't want to lose someone I love. Ayokong iwan niya ko, ngayon pa na napapamahal na siya sakin. Though hindi kami ganun kadalas magkasama.

"Ivan..."

"Trins ohh!! Ang ganda ng view." parang hindi siya nakikinig sakin. Para bang sobrang excited niya.

"Ivan.."

"Oh baket?" gulat siya. Anyare?

"seryoso na to." parang medyo nawala yung tawa sa muka niya nung narinig niya yun.

"Bakit? Anong problema?" naging ang tamlay nang sumagot siya.

"Ivan, promise me. You'll never leave me. Don't you ever dare na palitan ako. Kasi patay ka saakin." naluluha na ko!! Ow May Jie!

"Alam mo naman na hinding hindi ko magagawa yun ehh." tapos pinunasan niya yung luha ko.

So parang naging awkward na yun kasi hindi na niya binitiwan yung mukha ko. Tas nakatingin lang siya sakin.

Wishh koo sana may magbroke nitong atmospheric silence.. wahhh!!!

Tringgg!!!!Tringgggg!!!!!!Tringgggggg!!!

Yes!! Biglang may tumawag kay Ivan.

Bigla naman itong sinagot ni Ivan, di hamak na parang hihimatayin sa sobrang excited.

"Hello!?!? Brad!!! Musta na?" para bang sobrang saya niya.

Hindi ko na narinig yung usapan nila. Pero yung sinasabi ni Ivan, oo.

"Huh!?! Hindi dumating yung sundo mo?? Sige sige. Magintay ka lang diyan, wag kang aalis diyan ha!?! pupuntahan kita." bigla lang siyang tumayo at tumakbo. Ni hindi man lang niya naalala na meron siyang kasama. Siguro naalala lang niya nang malapit na siya sa kotse niya.. kasama pala niya ako.

"Sino yung tumawag?" tanong ko sakanya na tila parang maluluha na ko. Pero I'm still trying my best na pigilan ito.

"Ahh!! Si Clara Reyes, bestfriend ko simula bata."

"Oh bakit daw siya tumawag?" binuksan niya yung pinto sa car, at ako namn pumasok.

"Ehh.. Hindi daw siya masusundo nung private driver niya kasi naflat yung dalawang gulong."  kala mo naman naaksidente yung girlfriend. makapag-alala wagas.

"Ahh."

  Binilisan niya ang takbo ng kotse kaya agad kaming nakarating doon.

Nang makarating kami, agad natanaw ni Ivan si Clara. Infairness, maganda siya. Sa hindi naman inaasahang pagkakataon.. nakita ko si Tita Chelsea, kaibigan ni Mama. So pumunta ako sakanya.

"Ivan, wait lang ha! punta lang ako kay tia Chelsea." siya naman parang wala lang narinig. So nainis ako, pumunta na lang ako. Hindi naman siguro ako iiwanan nun kasi mahalaga ako sakanya.

Ivan's POV:

Nasa park kami ni Trins nang biglang tumawag si Clara sakin. Nandito pala siya sa Pilipinas. Wala daw susundo sakanya kasi naflat yung dalawang gulong. Kaya ayun... nag-alala ako. Simula kasi pagkabata namin possesive na ako sakanya.

Nang makarating kami ni Trins sa airport.. agad kong natanaw si Clara at pinuntahan ko ito kaagad. Hindi ko na namalayan na hindi pala nakasunod si Trins sakin. Kaya eto...

"Salamat Ivan!! Salamat talaga! Sige. Pasok na ko. Ingat!"

Nang makapasok siya, tila bang parang may nakalimutan ako. Sinubukan kong isipin yun.

isip...

isip....

isip.....

Si Trins!!!! Naiwanan ko sa airport! Nak ng putcha naman ohh!! Ngapala, nagpaalam siya sakin kanina na pupunta siya sa Tita Chelsea niya. Nako!! Pano na yun? Wala pa naman yun dalang pera. Matawagan nga.

Call...

call....

call....

Low bat siya. Sheezz!! Problema nanaman to.

Pupunta na nga ako ng airport.

Trinity's POV:

Nang matapos kong makipag-usap kay Tita Chelsea.. pumasok na siya. Nung bumalik ako sa pwestuhan nila Clara kanina.. pansin ko wala na sila. Hindi kaya bumili lang sila ng pagkain?

Pumunta ako sa 5 coffee shops pero wala sila.

Ahh!! Baka nag-cr lang si Clara.

Pumunta ako sa 5 bathrooms ng airport pero wala siya dun.

Ahh!! Baka nagkasalisihan lang kami.

Pumunta ulit ako don sa pwesto pero parang nawawala ako. Kinuha ko yung cellphone ko sa bag at matawagan si Ivan... kaso, LOW Bat ako!! Ano nang gagawin ko dito? Wala naman akong dalang pera? Sila Mommy bumalik na sa ibang bansa? Si Ate Nora naman hindi pwedeng iwan yung bahay ng walang tao. Haiish!!

Napaupo na lang ako sa isang gilid. Dahil sa sobrang iyak ko, hindi ko namalayan.. nakatulog pala ako.

Nang magising ako, nagulat ako dahil may yumayakap sakin..

"Ivan?" tanong ko. Hindi ko makita yung muka niya kasi nakatalikod siya. Kumalas siya sa pagkakayakap sakin tapos.. si Ford pala!!

"anong ginagawa mo dito? bakit magisa ka lang?"

"as if naman na you care about me?"

"Oo . mahal pa rin kita. Hindi mo kasi ako hinayaang magpaliwanag talaga nun ehh."

"....."

"Nagawa ko yun dahil nagseselos ako. Hindi ko matanggap na talunan ako."

"Ford.... hindi ka naging talunan kailanman sa puso ko."

Bigla akong niyakap ni Ford, nagresponse nman ako. Ehh nakakaawa.

"Sorry!! Sorry Trinity. Please give me one more chance."

nang sinabi niya yun agad kong nakita si Ivan at nakita niya rin ako na may kayakap.

Bigla siyang umalis. Ako naman kumalas sa pagkakayakap sakin ni Ford at hinabol siya.

"Ivan!!! Ivan!!!! Sandali lang!!" sigaw ko sakanya.

Hindi ko namalayan meron palang banana pill sa baba so nadulas ako. Airport ba to?? Ehh bat sila naglilitter?? Punyetang buhay talaga to!! Puro kamalasan na lang. Pero I love.my life ha!

So yun nga. Nadulas ako, grabe ang sakit ng paa ko. Kapag ginalaw ang sakit.

"Aray!!" nang marinig yun ni Ivan, bigla siyang napatakbo papunta sakin.

"Halika nga dito." Itinayo niya ako

"Aray!! Dahan dahan naman Ivan."

"sorry! sorry!" tanging nasabi lang niya.

Nakatayo ako dahil sakanya. Yung isang paa lang naman yung masakit ehh. Kaya naman yung isang kamay ko nasa leeg niya. Biglang namang punta ni Ford.

"Trinity? ok ka lang ba?"

"ok lang. Umalis ka na"

"Pero Trins. Samahan ko na kayo."

"Umalis.ka na!!"