Arkadaşlar, ben kitabı tek kişinin ağzından anlatmak istemediğim için herkesin kendine ait mutlaka bir bölümü olacaktır eğer bu fikri beğenmezseniz yorum olarak veya mesaj olarak bana düşüncelerinizi yazarsanız sevinirim. Sizin düşünceleriniz benim için önemli.
Herkes uyanmadan önce biraz koşu yapmak istedim. Kulaklığımı ve telefonumu alıp sahile çıktım. Bisiklet alanı gibi biryer yapmışlardı. Orda koşmaya başladım. Sonra telefondan bildirim sesi geldi. Baktığımda numarası kayıtlı olmayan biri olduğunu gördüm. Mesaj kutusuna tıkladığımda
"Sayın ulaştırma bakanım kavuşamıyoruz
-Aşık Veysel
-Leyla ile Mecnun
Ve
-Su ve A*** "Şeklinde bir mesaj vardı. Kapattım telefonu. Herşeyi umursamamak istiyordum. Ama istesem de olmuyordu. Bizimkilerin yanına döndüğümde simit yiyorlardı. Yanlarına oturdum. Adını unuttuğum diğer gruptan bir kız bana seslendi.
-Su sen de yesene.
-Aç değilim afiyet olsun.
Diyip karavandan okumak için birsürü kitap aldım. Minik sırt çantama kitapları koydum. Koşuya çıktığımda çok sakin Hatta kimsenin bile gitmeyeceği biryer görmüştüm. Oraya gittim direk. Telefondan mesaj bekliyordum çünkü deli gibi merak ediyordum işte. Kimseye söylemesem de öyleydi. Mesaj sesi geldi heyecanla baktığımda yine o numarayı. Direk açtım mesajı.
"Beni sev... Buna çok ihtiyacım var "
Şaşırıyordum. Ateş geçiyordu aklımdan ama numaramı nerden alabilirdi ki. Anlam veremiyordum. Zamanla herşey çözülecekti. Her saat bu mesajlardan aldım. Elimde tam 9 tane bu tür mesaj oldu.
1. "Beyazım siyahına karışırdı, umut dolardım."
2. " En çok da en çok sevdiğim insanı özledim."
3. "Hergece pişmanlığımı yutuyorum."
4. "İlla görmek için mi beklenir güzel günler beklemek de güzel."
5. "Doktor beni kırılmaz yapabilir misin? - aşık oldum"
6. "Yazdığım şiirleri elbet Birgün beraber okuyacağız. Belki sen kafanı omzuma yaslarsın bende şiirlere yazarım seni.
7. " Sevmek güzel şey de acısı öldürüyor. "
8. " Korktum, kaçtım, istedim... Ama SENİN gitmenden korktum... SANA zarar verecekler diye onlarla beraber kaçtım... SENİN mutlu olmanı istedim.... "
9. " Alışamadım sensizliğe normal mi bu? "Artık emindim. Tek kişi bunları yazabilirdi. Ama niye? Aklımda tek soru oydu işte. Kendisi gitti. Bana o kadar şeyi yaşattı. Affedilebilir şeyler bile değil ki. Hafızam sürekli canlanıyordu. Sürekli birşeyler hatırlıyordum. İstemiyordum. Önce hep birşeyleri hatırlamak isteyen ben şimdi hiçbirşey hatırlamak istemiyordum. Hatırladıkça özlüyordum. Hatırladıkça unutamıyordum. İnsanlara birşeyleri belli etmemekten o kadar yorulmuştum ki. İnsanların benim hakkımdaki düşüncelerini önemseyip ona göre davranmaktan da yoruldum. YORULMUŞTUM işte kısaca bu benim hayatımın tanımı bu.
Yağmur yağmaya başlamıştı. Olduğum yerde durdum. Hareket etmeden yağmuru izliyordum . Islanıyordum biliyorum. Ama gözyaşlarımdandı. Onun gelmesini o kadar çok isterdim ki. Elimde tek bir tane bile fotoğraf yoktu.
Ona o numaradan mesaj atabilirdim. Ne diyecektim ki . Niye mi gittin diye soracaktım. Sen kimsin mi diyecektim. Çıldırıyordum. Delirmeye başlamıştım.
Yağmur hızla arttı. Önümü göremiyordum. Bir saat öncesine hava güneşliydi. Şimdi yağmurlu aynı benim gibi. Mesela bir gün içinde o kadar çok değişir ki ruh halim. Espiri yaparım ona baya bir gülerim bir kaç dakika sonra ağlarım. Buyum işte ben.
Yağmurdan önümü tam göremiyordum. Bir silület gördüm. Bana yaklaşıyordu. Şemsiyesizdi. Biraz daha yaklaştığında Fatih olduğunu gördüm. "Ne işin var burda" "yağmur yağıyor " " Gitmemiz lazım " " hasta olacaksın " gibisinden birsürü şey söyledi. Dinlemek istemiyordum. Kucağına aldı çırpınmaya başlasam da bir fayda etmedi.
Hızla karavana getirmişti beni. Herkes başımdan ayrılmıyordu. Sinirliydim zaten.Elif ve Melisa haricindekilerin çıkmasını istediğimi söyledim. Herkes çıkınca 3 kız kalmıştık. Üstümde ki ıslak kıyafetleri çıkardım. Üstüme rastgele birşeyler giydim. Telefondan numarayı açıp ikisine uzattım. Şaşırmış bir ifadeyle yüzüme baktılar. Kim diye bile sormadılar çünkü biliyorlardı. Bence bana anlattıkları da doğru değildi yoksaa hatırlardım. Artık eskisi gibi değildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP
Teen FictionHerşey unutulur. Her şey biter. Herşeyi kaybedebiliriz ruhumuzu, anılarımızı, hayatımızı ama tek şeyi unutamayız o da aşkı. Aşk unutulmaz. Bir kere aşık olunur ve ilkin aslında sonun olur. Su Ateş'siz, Ateş Su'suz olmaz, olamaz.