KAYIP

2.Bölüm

Fatih:
Su o şerefsizle resmini bulduğuma inanamıyordum. Ona belli etmeden odadan çıktım ama çok sinirlenmiştim. Hastanenin bahçesine çıktım. Bi tane çınar ağacının altında ki çöp kutusuna bi tekme attım sanki tüm sinirim ondan çıkacakmış gibi. Çok seviyordum ben onu ama o beni sadece arkadaşı olarak biliyordu. Benim için onun hafızasını kaybetmesi kötü olmuştu. O anıları tekrar yaşayacak ve herşeyi tekrar hatırlaması için elimden geleni yapacaktım. Bi banka oturdum. Yanımda bir yaşlı adam oturuyordu. Boşverdim içimden. Su'yu düşünmeye başladım. Zaten her saniye aklımdaydı. Sinirden gözlerim doldu. Şu sıradan sevgilerden değildi benimki kız istemedi Diye hemen gidenler varya anlayamıyorım mesela onları. Ben onu yüzünü ezberleyecek kadar çok seviyorum. Onun için bir hiç olacak kadar çok seviyorum. Kim sevdiği insana kardeşi gibi davranmak ister ki. Aslında söyleyecek ve kurtulacaktım. Kaza yaptığı günün ertesi günü biz pikniğe gidecektik. Ama ertesi gün bize bu kötü haber gelene kadar tabi. Yanımda ki yaşlı adamın "aşık mısın"demesini duydum ilk anlam verememiş gibi baktım. Açıklamaya başladı." sabahtan beri seslendim ama duymadın bile çok dalgınsın. Sevdiğin biri mi öldü yoksa "" yok amcacığım allah korusun ölmedi " ölüm kelimesi çok iğrenç Su'ya hiç yakışmıyor. Eğer ölseydi daha kötü olurdum galiba. Belki ben bile yaşamak istemezdim. Telefonuma mesaj geldi. Ece mesaj atmıştı benim korkulu rüyamdı resmen kız. Peşimden ayrılmıyor sümük gibi yapışmıştı. Neyseee dedim içimden kimseyle uğraşamazdım. Su'yun odanın olduğu pencereye baktım beyaz ve üstünde pembe benekli perdenin arkasından hastane bahçesini izliyordu. O bahçeyi bende onu izliyordum. Yanıma cenk geldi. Selam vermesine karşılık verdim. Cenkle su sayesinde tanışıyordum. Morali bozuk gibiydi. Sanki aklının içini kurcalayan bişeyler vardı da söyleyemiyordu. Elinde bi fotoğraf vardı tam yırtacakken fotoğrafa bakmak için elinden aldım. Su ve ateş.... "sana da ateşi sordu mu" "sordu, onu tanımadığımı falan söyledim" "şerefsiz bi çıkmadı ki kızın hayatından. O olmazsa muhakkak bi iz bırakıyordu arkasında" "aynen " dedim ikimiz de sustuk. O herif su'ya çektirdiği acıların bedelini ödemek zorundaydı. Su unutsa bile ben unutmicaktım işte.