Stronger

H6

Naast me zit nog een meisje.

'Hoi. Water. Nathalie Water (Op zijn Engels).' Zegt ze en ze steekt haar hand uit.

'Hey. Sterre Trust.' Ik neem haar hand aan en schud hem. Ik laat haar hand weer los en Sophie doet hetzelfde.

'Dat heb je heel mooi opgelost met de jongens. Ik heb Sander niet vaak zo vernederd gezien.' Zegt ze lachend.

'Dankje maar kunnen jullie me een ding uitleggen?' ik kijk de meiden aan en ik zie ze allebei een beetje moeilijk knikken.

'Wie is wie?' Vraag ik. De meiden zuchten opgelucht en kijken me aan.

'Oké, je kent Daniël?' Vraagt Sophie.

'Ja, de "leider" van de 5.' Antwoord ik.

'Juist. Die met de rode haren is Jack.' Zegt Nathalie

'En die met de zwarte haren is Sander' vult Sophie aan.

'Die met de donkerblonde haren is Niels.'zegt Nathalie weer.

'En die met bruin haar is Bastiaan.' Eindigt Sophie.

'Oké ik zal het vanzelf wel uit mijn hoofd leren maar jullie moeten me wel even helpen zo nu en dan.' Zeg ik.

'Ajoh, dat komt allemaal wel weer goed' zegt Sophie.

'Ja klopt. Trouwens, mag ik jullie roosters zien?' Vraagt Nathalie.

'Tuurlijk.' Zegt Sophie en ze geeft haar rooster. Ik doe hetzelfde en Nathalie vergelijkt ze met elkaar.

'We hebben alle lessen samen. Zitten jullie ook bij meneer Beerts in de mentorklas?' Vraagt ze.

'Ja.' Zeggen we in koor.

'Maar ik heb jullie vanmorgen helemaal niet gezien in de klas.' Voeg ik eraan toe.

'Klopt ik moest naar de tandarts in de eerste lessen. Het liep heel erg uit.' Zegt Nathalie.

'Ik moest naar de dokter.' Zegt Sophie.

'Waarom? Als ik vragen mag.' Vraag ik.

'Ik was gevallen en ik had een gekneusde enkel, dus ging ik op controle.' Zegt ze beschaamt.

'Hey, je hoeft je niet te schamen. We zijn je vrienden.' Zegt Nathalie dan.

'Plus ik heb het voor mekaar gekregen om mijn vader zijn pols te breken. Twee keer zelfs.' Zeg ik lachend. Op dat moment gaat de bel die aangeeft dat het weer pauze is.

'Waar zitten jullie met de pauzes eigenlijk?' Vraagt Sophie.

'Ik zit tegenover de badboys, op een soort hekje.' Antwoord ik.

'Dan gaan we daar heen!' Zegt Nathalie meteen. We hebben onze spullen gepakt en we lopen naar onze pauze plek. Als we daar aankomen zien we de jongens al zitten. Ze kijken naar elke beweging die we maken. Ik loop voorop en dan bedenk ik me iets. Ik loop naar Sander toe en ik ga voor hem staan.

'Toen je net zij dat ik dom was, weet je dat nog?' Zeg ik. Ik wacht niet op antwoord.

'Als ik dom was, dan zou ik niet weten dat de snelheid van het licht 300000 km per sec zou zijn, toch? Of wist je dat al?' Ik wacht op een antwoord.

'Wtf! Waarom zou ik zoiets willen weten?'

'Het is algemene kennis. Blijkbaar weer iets wat jij niet snapt!' Ik draai me om en ik loop weg. Ineens komt er in mijn ooghoek een voet aan op ooghoogte. Ik grijp de voet vast en ik maak dezelfde beweging maar dan hoger, laag zodat hij denkt dat hij geraakt word maar hoog genoeg om hem niet te raken. Ik sta nu omgedraaid met een been over het been van Sander. Hij trekt zijn been los en we gaan weer normaal staan.

'Nogmaals, je raakt me niet omdat je niet snel genoeg bent.' Zeg ik emotieloos. Ik sta met mijn handen achter mijn rug en mijn benen heb ik zo staan dat ik stevig sta, dus een beetje uit elkaar.

'Ik krijg je wel.' Zegt hij dan.

'Probeer maar.' Zeg ik uitdagend. Hij haalt uit en ik wijk uit. Hij mist heel erg en er zijn allemaal mensen aan het filmen. Zo gaat het nog wel even door. Plotseling raakt hij me bijna en ik ben even in de war. Sander grijpt zijn kans en richt op mijn buik. Ik span mijn buik meteen aan.

Sinds de volgende school ben ik alleen maar aan het sporten geweest. Ik weet dat het niet hoort maar ik heb een soort bakstenen sixpack gekregen. Ik vond het helemaal niet mooi, maar nu ben ik er toch wel heel blij mee.

Ik zie aan zijn gezicht dat hij heel blij is dat hij me geraakt heeft, maar dan komt de inpekt. Ik: niets het is alsof er een lege fles cola of zo naar me toe gegooid werd door een baby. Sander: de pijn die je krijgt van het slaan met volle kracht tegen een betonnen muur.

Zijn blik gaat van blij naar heel veel pijn. Mijn gezicht krijgt er een grijns opgedrukt. De andere badboys lachen totdat Sander zijn hand pakt en een enkele maar harde 'au' eruit schreeuwt.

'Wat ben jij?' Roept Sander boos.

'Iemand die zich niet laat beïnvloeden door een of ander persoontje of zij vrienden die niets is op haar school.' Roep ik boos terug.

'Het is echt belachelijk hoe jullie met je klas genoten omgaan. Eigenlijk al helemaal met je hele school. Iedereen is bang voor jullie. Waarvoor? Alleen voor macht? Er zijn zoveel andere manieren om macht te krijgen.' Na die woorden komen ze op me af. Ik zet een paar passen schuin naar achteren en achter mij lopen de mensen bang weg. De jongens komen dringend op me af. Niels loopt voorop en begint een heel verhaal.

'Je denkt nu dat je helemaal slim bent, hè? En vooral stoer, of niet soms? Dat je ons uit durft te dagen.' Vraagt hij.

'Nou eigenlijk helemaal niet.' Dan komt Jack naar voren.

'Ik durf te wedden dat jij ons niet kunt verslaan.' Zegt hij.

'Ik doe mee.' Zeggen Niels en Sander in koor.

'Ik doe ook mee.' Zegt Bastiaan.

'Ik ook.' Zegt Daniël.

'Waar wedden we om?' Vraag ik.

'Als wij winnen dan ga je van deze school af en dan kom je hier nooit meer in de buurt.' Zegt Daniël. Ik denk even na. Welke scholen heb ik nog niet gehad in deze stad? Een school aan de andere kant van de stad. Wacht nee, die heb ik al gehad. Ik moet dus naar een hele andere stad als ik dit verlies. Agh wat boeit het ik heb toch niets te verliezen.

'Oké. En als ik win dan gaan jullie mee met mij shoppen en jullie betalen alles.' Zeg ik.

'Ga je serieus daarom wedden? Wat dom.' Zegt Jack.

'Hebben we nou een deal of niet?' Vraag ik ongeduldig. Ik heb echt weer wat nieuwe dingen nodig.

'Ja. We hebben deal.' Zegt Daniël. Na die woorden vallen de jongens aan. Niels is heel snel en ook sterk maar hij is niet geconcentreerd en daarom is hij heel makkelijke te verslaan in een gevecht, ik heb het meteen al door. Ik vang zijn slagen op en ik begin te knijpen in zijn handen. Hij duwt tegen me aan en ik loop met mijn hak tegen een muur aan. Door de druk die hij op me uit oefent kan ik tegen de muur oplopen. Ik zet me af en ik laat op het laatste moment Niels zijn handen los. Ik maak een salto in de lucht en ik land perfect. Ik draai me om en ik raak Niels op een plek waardoor hij zijn bewustzijn verliest. Ik houd hem vast en ik zet hem voorzichtig tegen de muur aan.

Dan zie ik Sander op me afkomen. Hij wil me weer slaan maar ik vind dat het een beetje saai word al ik niets anders doe dan afweren of iemand zonder een klap te geven bewusteloos sla. Sander is inmiddels dichterbij en hij wil me slaan in mijn gezicht. Ik denk er helaas niet lang over na en ik sla Sander op dezelfde manier maar dan vuist op vuist. Ik hoor een paar knakjes maar die komen van Sanders hand. Hij wil me weer slaan maar ik ben sneller. Ik trap hem vol in zijn zij, op buik hoogte. Hij valt tegen een muur aan en hij blijft dat zitten.

Dan heb ik Bastiaan voor me staan. We doen beide niets. Uit het niets loopt hij weg.

'Ik probeer het niet eens.' Mompelt hij en hij gaat in het publiek staan.

'Wat is dit nou weer?'