Stronger

H86

"Beste familie,

Zoals jullie nu misschien wel merken worden de brieven minder. We zitten nu midden in de oorlog en er word elke dag aangevallen. Ik wil gewoon nog even een paar dingen zeggen voordat ik er misschien niet meer ben.

Mam en pap,

Ik wil gewoon even zeggen dat jullie, ondanks dat ik op vroege leeftijd uit huis ging, de beste ouders zijn die ik me heb kunnen wensen. Ik vraag jullie alleen één ding. Zouden jullie het huis aan de jongens willen geven? Ook als ik er niet meer ben? Ik hou van jullie en zal jullie nooit vergeten.

Alex,

Je bent mijn broer en ik wil je zeggen dat ik je heb gemist door de jaren heen. Ik wil je bedanken voor de leuke momenten die we samen hebben gedeeld. Ook wil ik je bedanken voor de minder leuke dingen waar we nu lachend op terug kunnen kijken. Dank je, je bent de beste broer die ik me heb kunnen wensen.

De jongens,

Ik wil jullie zeggen dat jullie mij weer op het goede pad gezet hebben nadat het helemaal fout ging in mijn leven. Ik bedank jullie daarvoor, anders zou ik niet op deze manier het leven verlaten. Let goed op de meiden en lijd een mooi leven. Ik hoop dat ik jullie niet snel weer zie als ik er niet meer ben. Word oud, lijd een eigen leven en wees jezelf. Volg je dromen en wees blij.

De meiden,

Zonder dat ik jullie voor lang heb gekend wil ik jullie bedanken. Jullie hebben de jongens een nieuw leven laten zien en ze blij gemaakt. Dank jullie daarvoor. Jullie stonden voor ons klaar wanneer we dat nodig hadden, toen ik dat nodig had toen Sterre er niet was. Jullie hebben me met zijn allen moeten dwingen om door te gaan met leven. Bedankt daarvoor. En als de jongens jullie harten breken dan achtervolg ik ze als geest!

Als laatste wil ik nog iemand bedanken. Je hebt me altijd heel erg geholpen en ik hoop dat je me niet vergeet maar wel verder leeft als ik er niet meer ben. Je hebt me een reden gegeven om toch nog verder te gaan en verder te blijven leven, om mensen te helpen en voor ze op te komen wanneer ze dat nodig hebben. Om anderen hulp te bieden wanneer nodig. Ik wil je bedanken dat je altijd naast me hebt gestaan in ruzies, gevechten. Dat je naast me stond en niet bang was om een slag te slaan. Dank je Sterre, dat jij mij hielp wanneer ik dat nodig had. Ik hou van je en ik zal je nooit vergeten.

Als laatste wens heb ik dat, wanneer het zeker is dat ik dood ben gegaan, Sterre en de meiden het huis doorgaan en de spullen verdelen onder de mensen aan wie ik deze brief heb geschreven. Ik wil dat mijn geld naar Sterre gaat en dat ze er iets goeds mee doet, ik achtervolg je en je weet wat ik bedoel met een goed iets.

Ik zal jullie nooit vergeten en ik wil dat jullie verder doorgaan met je leven, met of zonder mij. Ik hou van jullie allemaal.

Groetjes Daniël True."

Ik laat de brief langzaam zakken. We hebben de brief een paar maand geleden binnen gekregen maar ik kan nog steeds niet geloven dat hij dit heeft geschreven. Het maakt me kapot om niet te weten of hij nog leeft of niet. Ik sta langzaam op en loop naar mijn kast. Ik pak een sporttas en schuif een wand weg. Ik pak alle wapens die erin liggen en stop ze erin. Dan pak ik een rugtas en stop ik daar wat ondergoed en kleding in. Ik loop mijn kast weer uit en ga naar mijn bureau.

"Sorry mam, ik ga," Mompel ik tegen mezelf terwijl ik mijn messen in mijn sporttas stop. Ik loop weer naar mijn kledingkast en pak een zwarte broek, een wit topje en een vest. Ik trek alles aan en maak een nieuwe staart in mijn haar. Dan loop ik weer naar mijn bureau en pak een schriftje en een pen.

"Lieve mama en Max,

Ik ga weg. Ik trek het niet meer en ik wil gewoon dat iedereen weet of zijn of haar liefde nog leeft of niet. Na een half jaar Daniël niet meer gezien te hebben is gewoon slopend om dan een brief te krijgen waarin staat dat hij waarschijnlijk dood is gegaan door deze oorlog. Ik gebruik het geld dat ik heb gewonnen met de kampioenschappen MMA bij de heren om een ticket te kopen en voorlopig door te komen in deze reis. Ik kijk wel of ik jullie kan laten weten of ik veilig aangekomen ben maar ik kan niks beloven.

Ik hoop dat jullie nog een lang en gelukkig leven mogen lijden.

Ik hou van jullie,

Groetjes Sterre."

Ik scheur het blaadje eruit en pak de rugzak en de sporttas. Ik loop de trap af en pak mijn telefoon. Ik leg het blaadje op de keukentafel en loop naar de voordeur. Ik pak mijn sleutels en stap de deur door. Ik stop even in mijn bewegingen en kijk voor me uit. Een eenzame traan loopt over mijn wang terwijl ik misschien wel voor de laatste keer ooit de deur achter me dicht trek. Langzaam laat ik mijn hand van de deurklink glijden en ik loop langzaam van het huis weg. Op een snel tempo loop ik naar het station en koop ik een kaartje naar Schiphol. Ik stap in de trein en ga rustig zitten. Ik pak mijn telefoon en open mijn Whatsapp. Ik ga naar mijn status en krijg tranen in mijn ogen wanneer ik ernaar kijk.

"Hou van je en zal je nooit vergeten. Gr Daniël." Ik haal de tekst weg en denk even na voordat ik ga typen.

"Ik hou van jullie en ik zal jullie nooit vergeten. Gr Sterre." Dan vervang ik mijn profielfoto van een foto van Daniël en mij naar een foto van ons allemaal. Het is de foto die is gemaakt voor het gemeentehuis nadat ik de tekening erop had gemaakt. Wanneer ik alles heb gedaan zet ik mijn telefoon uit en stop ik hem in de tas met mijn kleren.

Wanneer we aankomen op het station in Amsterdam neem ik een taxi naar Schiphol en loop ik naar de balie.

'Waar moet ik heen als ik mee wil doen aan de oorlog?' Vraag ik en ik zie het gezicht van de mevrouw meteen veranderen.

'Dan moet je hier de gang door en dan zie je links wel een bord staan.' Mompelt ze met grote ogen. Ik bedank haar en loop volgens haar beschrijving. Wanneer ik het bord zie ga ik naar de balie.

'1 kaart, alsjeblieft.' Zeg ik terwijl ik mijn portemonnee pak.

'Waar wil je heen? Een van de buitenste kampen of meteen eerste rang?' Vraagt de man achter de balie zonder op te kijken van zijn krant. Wie leest er nog een krant? Ach ja, ik heb er niks tegen hoor.

'Eerste rang.' Zeg ik en ik pak mijn paspoort. Ik leg het geld en mijn paspoort op de balie en hoor de man zuchten.

'Hier heb je je ticket en je paspoort. Heb een fijne reis.' Zegt hij wanneer hij mij mijn spullen weer terug geeft en me nog steeds niet heeft aangekeken. Ik zucht een keer, mompel een bedankje en loop langs de balie weg. Ik laat me controleren en kijk toe terwijl mijn sporttas door de scanner heen gaat. De ogen van de controleur worden groot en ik laat me meteen op mijn knieën zakken met mijn handen achter mijn hoofd. 2 bewakers komen achter me staan en ik zucht een keer.

'Heren, open de tas en kijk in een van de kleine bijvakken aan de zijkant. Je kan de hele tas wat mij betreft leeggooien maar ik kan je wel vertellen dat voor alle wapens in die tas heb ik een vergunning.' Zeg ik en ik kijk toe naar hoe de tas word meegenomen. Ik krijg handboeien om en word omhoog getrokken en meegesleept naar een kantoortje. Ik word ruw op een stoel gedrukt en ik zucht een keer diep terwijl ik toekijk hoe de bewaking bezig is met het bekijken van de spullen en hoe de wapens in elkaar gezet moeten worden.

'Hebben jullie een handje extra nodig?' Vraag ik en ik hoor een van de mannen grommen omdat iets niet werkt. De andere kijkt even mijn kant op en weer naar de stapel met metaal kijkt. Dan loopt hij mijn kant op en maakt de handboeien los.

'Dank u.' Zeg ik terwijl ik over mijn polsen wrijf. Ik loop naar de tafel toe en pak alle kogels uit de stapel. Ik leg ze aan de andere kant van de tafel en begin dan op een heel hoog tempo alle wapens in elkaar te zetten.

Na een tijdje liggen een , M4A1, Savage 11vt 308, AK-47, M27 IAR, Glock 17 gen 4 9 mm en nog een paar andere wapens op tafel. Wanneer ik het laatste wapen op tafel leg kijken de agenten me heel verbaasd aan. Ik rijk naar mijn sporttas en kijk vragend naar de agenten. Ik pak hem en pak de vergunningen.

'Zoals ik al eerder gezegd heb heb ik voor alle wapens een vergunning.' Zeg ik en ik leg de juiste vergunning bij het juiste wapen. Wanneer ik alles heb neergelegd zet ik een paar stappen achteruit. De agenten beginnen met elkaar te overleggen en ik wacht rustig af zonder op hun gesprek te letten. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hey, 

Ik wilde gewoon even vragen, hoe vinden jullie het verhaal? 

Reacties zijn altijd welkom en zo zijn de stemmen. 

Bedankt voor het lezen en we zijn er bijna. Nog maar een paar hoofdstukken (vergeleken met het hele verhaal) en dan is de epiloog al. 

Gr

CCDe1e