H76

2.6K 71 7
                                    


'Toen we eenmaal voor de mediamarkt stonden, keken ze alle 5 naar me alsof ik gestoord was. Bij mij is shoppen dat ik naar de media markt ga en niet voor kleding. Al dat geloop winkel in, winkel uit vind ik maar niks.' Vertel ik en ik zie dat de vader van Daniël ineens zich iets bedenkt.

'Dus dat belachelijk hoge geldbedrag kwam door jou en die weddenschap. Oh, dat maakt zo veel duidelijk.' Zegt hij en ik knik even.

'De weddenschap was dat we gingen shoppen. De media markt is nou eenmaal duur.' Zeg ik.

'Wat heb je dan allemaal gekocht?' Vraagt Catherine. Ik denk even na voordat ik antwoord geef.

'Een ps4, een geluidsinstallatie met 6 boxen, een kleine box, een gaming toetsenbord, een gaming muis, extra controllers en 10 tot 15 games voor de ps4.' Alex kijkt me met grote ogen aan en dan komt er een grijns op zijn gezicht.

'Je heb zo te horen wel goed gebruik gemaakt van het aanbod.' Zegt Erik en ik knik kort.

'Een gamer, hè?' Zegt Alex en hij kijkt me sluw aan. Hij geeft me iets aan en ik pak het vast.

'Kom maar op.' Zeg ik wanneer ik voel dat het een ps4 controller is. Alex start alles op en dan zie ik dat we NHL gaan spelen. Ik knik en we beginnen met spelen. Ik weet niet alle controls dus het eerste punt is voor Alex. Ik zucht en ga snel weer verder. Wanneer ik weer een goal tegen krijg wordt ik opgetild. Daniël zet me op zijn schoot en begint me tips te geven.

Nadat we het potje afgerond hebben leun ik tegen Daniël aan.

'Lekker.' Zegt hij zacht. Ja, ik heb gewonnen. Nog net. In de laatste minuut scoorde is de winnende goal.

'Mooi gedaan Sterre.' Hoor ik Alex zeggen en hij wissels de game.

'Eens kijken of je hier ook mee wint.' Zegt hij en ik zie dat het Call of Duty is. Daniël grinnikt even maar zegt niets.

'Wat?' Mompelt Alex wanneer ik de eerste kill maak. Hij heeft 7 tegen 7 bots aangezet dus we spelen met 16 mensen in een keer. Ik kill een paar mensen achter elkaar en na 5 minuten spelen merk ik dat Alex geïrriteerd raakt. Ik ben nog maar 1 keer dood gegaan en heb al meer dan 40 kills. Dit is een heel goed potje voor mij dus het is eigenlijk niet eerlijk. Ik geef alleen niet toe en schiet nog iemand neer. Wanneer het potje is afgelopen, sta ik op en loop ik naar de wc. Ik doe mijn behoefte en dan loop ik weer terug. Ik loop naar de keuken en zie Christine aan de bar zitten.

'Hey, je hebt de perfecte timing.' Zegt ze meteen en ik knik als teken dat ze verder kan praten.

'Misschien heb je al van Daniël gehoord dat we ieder jaar een familie dineer hebben. Mijn, of nou ja, onze vraag is wil je mee dit jaar?' Oohja, dat dineer waar Daniël geen zin in heeft.

'Klopt, Daniël heeft me al gevraagd om mee te gaan. Ik weet hoe vervelend die avonden kunnen zijn.' Het laatste mompel ik er zacht achteraan. Mijn vaders familie hield ook van die familiediners. Ik vond ze nooit leuk omdat de kinderen van mijn leeftijd echt heel opschepperig, opgedoft met make-up of gewoon zwaar kut zijn. Ik heb ze al heel lang niet meer gezien door de ruzie met mijn vader. Zijn familie haar ons gezin nu.

'Ooh gelukkig. Daniël heeft toen hij klein was al een keer een grote ruzie veroorzaakt en is toen geslagen door zijn oom. We willen niet dat dat tafereel zich nog een keer afspeelt.' Ik knik.

'Ik kan beloven dat ik Daniël in bedwang kan houden maar of dat met mezelf gebeurd.... Dat is nog een vraag.' Zeg ik grappend en Christine begint te lachen.

'Maak je maar geen zorgen. Het komt allemaal goed.' Zegt Christine.

'Hey Sterre. Wil je hier blijven, wil je naar huis of blijf je bij ons slapen?' Vraagt Daniël wanneer hij de keuken binnenkomt en zijn armen om mijn middel slaat.

'Het maakt mij niet echt uit. Wanneer is dat dineer eigenlijk?' Vraag ik en ik kijk Christine en Daniël een voor een aan.

'Zondag.' Zeggen ze tegelijkertijd. Ik lach even en kijk weer naar Daniël.

'Dan hoef ik morgen pas langs huis om kleren te halen dus het maakt niet uit waar ik blijf slapen. Ik moet het alleen thuis even doorgeven.' Zeg ik en ik sta langzaam op. Ik loop de keuken uit en geef Daniël nog een kus wanneer ik langs hem loop. Ik loop naar de woonkamer en laat me langzaam op de bank zakken.

'Alex? Heb je een leuke game die ik nu kan spelen? Iets met een verhaal of zo?' Vraag ik en Alex knikt.

'Vast wel. We hebben GTA V.' Zegt Alex en ik knik. Hij geeft me een controller en verwisseld de disk. Ik start GTA V op en wacht even tot ik kan beginnen.

Na ongeveer een uur gespeeld te hebben komt Daniël naast me zitten. Ik zet de game even op pauze en kijk naar Daniël.

'Gaan we naar ons huis?' vraagt Daniël en ik knik.

'Ja, is goed.' Ik sta op en Daniël volgt mijn voorbeeld. Door onze actie staan ook de ouders van Daniël en Alex op. We lopen naar de hal en ik kijk of ik mijn telefoon nog heb. Als ik die vastheb kijk ik even hoe laat het is. . Ha, nog een minuut en dan is het 11 uur! (ik weet niet maar ik heb daar altijd lol mee)

'Nou, het was heel leuk om je te ontmoeten, Sterre.' Zegt Christine. Ik knik en geef haar even een knuffel. Even kijken Erik en ik elkaar awkward aan maar dan opent hij zijn armen.

'Kom hier meid.' Ik sla mijn armen om hem heen en geef hem een lange knuffel. Dan laat ik hem weer los en geef ook Alex een knuffel.

'Het was leuk om je weer gezien te hebben.' Fluistert hij in mijn oor en ik glimlach.

'Ik vond het ook leuk.' Fluister ik terug en dan laten we elkaar weer los.

'Heel erg bedankt dat we hier konden zijn. ' zeg ik nog tegen Christine en Erik.

'Het was geen moeite. Rijd voorzichtig.' Zegt Christine en ik bedank haar nog een keer. We nemen afscheid en Daniël en ik stappen in de auto.

'Zo erg was dat toch niet?' Vraagt Daniël en ik kijk hem boos aan.

'Niet zo erg? Ik schrok me rot van je moeder aan het begin. Ik had haar kunnen wurgen en dat weet je. Dat weet Alex zelfs.' Daniël draait zijn hoofd mijn kant op en zijn ogen worden groot.

'Dat had je niet gedaan.' Zegt hij en ik zucht en kijk voor me uit.

'Natuurlijk niet. Maar je weet wat er gebeurd als iemand me uitscheld.' Mompel ik en ik sla mijn armen over elkaar. Ineens voel ik Daniëls lippen op die van mij en ik zoen vrijwillig mee.

'Dankje.' Mompelt hij en hij start de auto.

'Waarvoor?' vraag ik verbaasd.

'Dat je hier bent.' Hij rijd weg en ik denk nog even na over wat hij heeft gezegd.

Cute.

StrongerWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu