Stronger

H48

Nadat ik eindelijk gedoucht heb en ben aangekleed hinkel ik de trap af. Ik heb de krukken al naar beneden gegooid en ik doe mijn best om naar Frank's advies te luisteren. De eerste 2 weken absoluut niet te lopen op mijn rechter been. Wanneer ik eindelijk beneden ben, pak ik de krukken van de vloer en loop ik de keuken in.

'Hoi Sterre. Je ziet er een stuk beter uit nu.' Zegt Anne die op het kookeiland zit. Jasper en mijn moeder staan ernaast en ze hebben een kop thee vast.

'Dank je. Kunnen we gaan? Ik moet nog een paar dingen doen.' Zeg ik en ik pak snel nog iets te eten.

'Ja, tuurlijk. Het was een aangenaam genoegen kennis met u te maken, mevrouw Trust.' Zegt Jasper en hij zet zijn kop weer op het aanrecht. Dan helpt hij Anne van het aanrecht af.

'Het was leuk u weer te ze zien.' Zegt Anne en ze geeft mijn moeder een knuffel.

'Leuk dat jullie langskwamen. En ik ben blij dat je er weer bent Sterre.' Zegt mijn moeder. Ik loop de keuken uit naar de gang en ik doe mijn gympen aan. Jasper doet de voordeur open en we zeggen nog een keer gedag tegen mijn moeder. Dan stappen we in de  auto en rijden we naar school.

We komen op school aan en ik loop naar de ingang. Ik stap langzaam naar binnen en ik kijk rustig om me heen. Het is geen pauze en er is niemand die belangstelling toont aan mensen die de school binnen stappen.

'Wat wil je doen?' Vraagt Jasper en ik kijk hem kort aan.

'Gaan jullie maar kijken waar iedereen is. Dan ga ik nog even iets anders doen. Geef Anne maar een rondleiding door de school.' Zeg ik en ik ga naar lokaal 16. Ik had net al gezien dat er niemand zit en het is een muzieklokaal. Ik moet even iets doen wat niet te maken heeft met school. Ik ga achter de piano zitten en ik begin te denken.

'Wat ga ik spelen?' Vraag ik aan mezelf en ik laat mijn vingers op het instrument rusten. Ik toets per ongeluk een noot in en dan begin ik meteen met een liedje. Het is Who You Are van Jessie J maar dan in Nightcore. Ik speel een paar noten en dan begin ik te zingen.

'Don't lose who you are, in the blur of the stars
Seeing is deceiving, dreaming is believing
It's okay not to be okay
Sometimes it's hard, to follow your heart
But tears don't mean you're losing
Everybody's bruising
There's nothing wrong with who you are' Zing ik het refrein.

Een traan loopt over mijn wang wanneer ik terug denk aan de tijd dat ik ben veranderd voor andere mensen. Ik heb mezelf helemaal los gelaten en dat had ik nooit mogen doen.

'WoW.' Hoor ik ineens achter me en ik draai me om. Ik zie een van de docenten staan. Ik ken haar niet.

'Ben jij Sterre niet? Het meisje dat gevechten won en ineens verdwenen was?' Vraagt ze en ik knik.

'Ik ben inderdaad Sterre. Ik heb vaak gevochten en ik ben ontvoert. Daarom was ik weg.' Zeg ik en ik veeg mijn tranen weg.

'Je hebt veel emotie in je stem zitten. Dat mag ik wel. Doe je nog meer naast piano en zingen?' Vraagt ze en ik knik.

'Ik kan gitaar, elektrische gitaar, bas gitaar, viool en drums.' Zeg ik en ik sta langzaam op en ik pak mijn krukken. Anne komt het lokaal inrennen.

'Sterre, we hebben ze gevonden. Ooh, hallo.' Zegt Anne wanneer ze de docente ook ziet staan.

'Hoi. Wat doe jij hier?' Vraagt ze beleefd en ik kijk de twee rustig aan.

'Ik ben Anne. Ik ben 8 jaar oud en ik moet Sterre helpen.' Zegt ze en zeg schenkt de docent een glimlach.

'Ooh. En waar moet je Sterre dan mee helpen?' Vraagt de docent een beetje argwanend.

'Een jongen is hier een grote klootzak geworden en dat moet veranderen.' Zegt Anne en de docent kijkt haar verbaasd aan.

'Anne, zou je samen met je broer even op de gang kunnen wachten?' Vraag ik lief en ze lopen rustig weg. Ik sta nu tegenover de docent.

'Waarom heb je haar meegenomen?' Vraagt ze.

'Ik heb haar niet meegenomen. Ze heeft me achtervolgd. Ik heb haar niet tegengehouden, dat klopt. Maar kijk dan naar haar. Ze is schattig. En heel slim.' Zeg ik nog voor ik het lokaal uitloop.

'Ik heb nog een vraag. Wil je misschien een keer zingen voor een ouderavond? Het is aanstaande dinsdag. Het is niet echt een ouderavond meer een soort avond waarop docenten en ouders elkaar ontmoeten. Zou je dat willen doen voor ons?' Vraagt de docent wanneer ik bijna over de drempel stap.

'Zijn er leerlingen aanwezig?' Vraag ik snel maar ik weet niet waarom.

'Weten we niet. Dat ligt meer aan de ouders.' Zegt ze en ik draai me langzaam om.

'Wat krijg ik ervoor?' Vraag ik. Ik hoef er niets voor maar ik wil weten hoever ze gaat.

'Eeuhm, geen idee. Ik zou misschien wel iets kunnen regelen of...' Begint ze. Dit moet wel heel serieus zijn.

'Grapje. Ik doe het wel. Ik heb alleen tijd nodig om een nummer te verzinnen. Of moet ik de hele avond zingen?' Vraagt ik en ik kijk haar serieus aan.

'De hele avond zou fijn zijn.' Mompelt ze en ik knik.

'Ik moet nu alleen gaan. Even mensen laten schrikken. Ik kom soms wel langs om te oefenen.' Zeg ik en ik loop het lokaal uit naar Jasper en Anne.

'Waar ging dat over?' Vraagt Jasper meteen.

'Er komt een kennismaking avond voor de ouders en de docenten. Ze hebben een zangeres nodig.' Zeg ik en ik zie Anne meteen kijken.

'Kunnen wij ook komen?' Vraat ze meteen.

'Eerst maar kijken hoe het allemaal loopt. Dus waar zijn ze?' Vraag ik.

'Waar zijn wie?' Vraagt Jasper en zover ik kan, sla ik hem. Ook Anne snapt om wie het gaat en zij slaat hem ook.

'Sukkeltje. Ze heeft het over haar vrienden.' Mompelt ze en ze kijkt me aan.

'Althans, als ze die heeft.' Mijn mond zakt open.

'Hoe durf je dat te zeggen, Anne?' Vraag ik en dan beginnen we te lachen.

'Maar nu serieus, waar zijn ze? Ik heb nog wat goed te maken.' Zeg ik en ik kijk ze ook serieus aan.

Wat ik heb gedaan... Het is onacceptabel!