Ronnie's POV
I found my self lying on the hospital bed while wearing a hospital gown. Inikot ko ang paningin sa loob nito.
May mga benda ako sa kamay at may mga band aid rin sa mukha ko.
"Trisha"sabi ko. Nakita nila mommy na gising na ako kaya tinungo nya ang pinaroroonan ko kasama si daddy.
"What happen to you,son?who made this to you?"nag-aalalang sabi ni mommy habang naiiyak.
"Where's trish,mom I want to see her." Nagmamakaawa kung hinawakan ang kamay ni mommy.
"Ronnie Andrew Velasquez,tumigil kana. Stop acting like a child. Ayaw na ni trish sayo and accept that fact. " sabi ni dad.
Nagtinginan lang kaming dalawa. Tumawa ako ng mapakla at umiling iling.
"Accept the fact? "Umiling iling ako. "Accept the fact na bibitiwan ko ang babaeng. Nagiisang nagpapardam saakin na may silbi ako dito sa mundo. Ang babaeng pumuno ng pagmamahal na dapat kayo ang pumuno. Tapos sasabihin mong accept the fact na iniwan nya na ako. "Tumawa ako ng napaka-sarkastiko.
"Ronnie...."sabi ni mama habang naawang nakatingin saakin.
Tinignan ko saglit si mommy atsaka
nakatoun ulit ang tingin ko kay daddy.
"Well,dad sabihin nyo ganun lang ba kadali na tanggapin ang bwesit na fact na yan. Na iniwan nya ako. "Dinuro-duro ko ang dibdib nya. "Di nyo kasi alam ang nararamdaman ko. Palagi kayong busy sa mga bwesit at wala na mang kwentang business nyo. Sa totoo lang di naman para saakin ang business na pinaghihirapan nyo. Para lang yan sa mga kanya kanya nyong pamilya." in my peripheral vision nakita ko si mommy na todo ang pagpatak ng mga luha nya. " Di'ba ganun lang kadali sabihin sayo na tanggapin ang fact na yun. Kaya madali mo lang binitiwan si mommy at naghanap ka agad ng iba. Well di mo ako katulad at wag mo akong itulad sayo."
Naramdaman ko ang kamao ni daddy na dumapo sa pisngi ko. Napahiga ako sa kama dahil sa lakas ng suntok nya. Hinawakan ni mommy ang balikat nya habang walang tigil ang pagluha sa mata ni mommy.
"Di mo alam ron at wala kang alam sa nangyari. " sabi ni daddy habang dinuro duro ako.
"Eduardo,tama na. Hali kana. "Gustong hilahin ni mommy si daddy sa labas. Dahil sa malaking tao si daddy di nya na kayang mahila ito.
"Go!!!I dont want to see you're face. Lumabas kayo ng kwarto. Leave me alone. Lahat kayo iwanan nyo na ako. "Boung lakas na sigaw ko.
Nang makalabas na sila ng kwarto. Umupo ako sa kama. Boung lakas kung kinuyom ang kumot dahil sa galit ko.
Wala akong pake kung iwanan nyo ako. Makakaya kung mabuhay kahit wala kayo.
Bwesit na buhay to!!!
Napailing ako at tumawa ng mapakla. Yun na yun. Yun lang ba ang suntok na kaya nya. Ni hindi man lang naalog ang utak ko.
Sana nilakasan nya nalang para maalog tong utak ko at makalimutan ko na sila at mamatay ako para wala na ang pasakit sa buhay nila.
Ibinaling ko ang galit sa mga bagay na nakikita ko.
Itinapon ko ang mga prutas na nakalagay sa maliit na mesa pagkatapos itinumba ito.
Tinanggal ko rin ang parang hose na nakatusok sa kamay ko. Dumugo ito ng marahas ko itong tanggalin . Tsss wala akong pake kung dumugo man ito.
Nung mapagod ako sa pagwawala patagilid akong humiga ng kama. Pinipigilan ko ang mga luhang nagbabadyang tumulo sa mata ko.
