My life with BTS [voltooid]

Chapter 9

Papa's gezicht is het ergste. Vast omdat hij die dag naast de chauffeur zat. Er zitten allemaal littekens en zelfs nog hechtingen op zijn gezicht. Hij heeft een blauw oog en zijn halve gezicht is dik. Mama's gezicht valt nog wel mee maar zitten ook littekens en nog schrammen. Ik pak mama's hand en wrijf zachtjes met me duim over haar hand heen. 'Hey mama Jill hier. Ik wil heel graag sorry zeggen voor wat er gebeurt is. En het is allemaal mijn schuld mama. Ik had nooit moeten zeuren over een kaartje. En ik had moeten zeggen dat ik wel alleen naar de Meet&Greet kon. Maar dat is nu te laat mama. Ik hou van je en ik ga altijd aan je denken.' De tranen stromen over me wangen en ik kan ze niet wegvegen want ik weet dat de tranen blijven komen. Als ik zie dat mama nog haar ketting om heeft, haal ik hem van haar nek af en doe hem bij mij om. Het is een klein hartje met "Mama" erop. Ik loop naar papa's kant en pak zijn grote, koude hand vast. 'Hey papa. Het is je kleine meisje Jill. Het enigste wat ik tegen je kan zeggen is sorry en dat ik je van hou. En dat ik je nooit ga vergeten en dat ik voor altijd je kleine meisje zou zijn.' Ik laat zijn hand los en trek de dekens over hun hoofden heen. Ik draai me naar om en ik zie dat de jongens me met vol medelijden aankijken. Ik veeg me tranen weg, en zucht. 'Jongens het gaat wel, hebben jullie nou al me paspoort gevonden?' Jin knikt. 'Ze lagen daar.' Hij wijst naar een doos waar mijn achternaam op gekalkt staat. Ik loop er naar toe en ik zie al de spullen die ze mee hadden. Liza had zelfs haar lipkit van Kylie Jenner mee. Ik graai met me handen door de doos als ik opeens iets zie glimmen onderaan de doos. Ik pak het voorzichtig en zie dag het de ring van Liza is. Ik had haar die gegeven toen ze 13 jaar werd. Ze had hem nooit afgedaan zelfs niet als we gingen zwemmen. "Als je iets van je familie krijgt, moet je het altijd koesteren." Dat is wat ze altijd zei. Ik leg de ring terug in de doos en loop naar de jongens toe. 'Laten we gaan, we moeten onze spullen nog pakken.' Ze knikken en we lopen de deur uit. Ik draai me nog één keer om naar mijn gezin. 'Rust zacht lieve familie.'

Hey mensen. Dit was een kort hoofdstukje. En zoals ik had belooft zou ik weer snel een hoofdstuk plaatsen en hier is ie dan 😂 Er komt er weer snel een dat beloof ik jullie 😘 BYEE

~Valesca