My life with BTS [voltooid]

Chapter 11

Ik word wakker gemaakt door Jimin. Hoe ik dat weet? Tae heeft geen kleine schattige handen. Ik open langzaam me ogen. Ik ga recht zitten en zie dat Tae nog slaapt. Ik probeer hem wakker te maken, maar dat lukt niet echt. Ik geef hem een zachte tik tegen zijn voorhoofd. Nog steeds niks. Ik tik Jimin aan. 'Hij wordt niet wakker.' Jimin grinnikt. Opeens schreeuwt hij keihard v's naam. Ik schrik me dood, en ik ben volgens mij niet de enige want Tae schrikt ook wakker. Jimin en ik barsten in lachen uit, terwijl V boos uit het raampje kijkt. Als we weer een vrouwelijke Koreaans stem horen, weet ik dat we bijna gaan landen. Ik doe me riem om en kijk uit het raampje. 'Jimin waar zijn we eigenlijk?' Hij haalt zijn schouders op. Ik knik en kijk weer uit het raampje.

Als we zijn geland komen er 4 beveiligers aan met onze koffers.  1 van de beveiligers zegt iets in het Engels tegen RM. ik krijg alleen de woorden "fans" en "pas op" mee. De beveiliger loopt weer weg, en ik wordt alweer in de positie gezet. Ik krijg een zonnebril en een zwart mondkapje in me handen geduwd. Ik doe de zonnebril op en het mondkapje ook. Ik ga in de positie staan, en we lopen richting de uitgang. Iedereen begint te gillen als ze ons zien. Ik druk me handen tegen me horen om het geluid te dempen, niet dat het helpt.  Als we bij de uitgang zijn, worden we letterlijk een busje in geduwd. Onze koffers kunnen we nog net in de af geven aan de chauffeur. Ik ga achterin zitten samen met Jimin en Suga. Het busje begint te rijden en alle fans rennen erachteraan. Sommige meisjes vallen zelfs. 'Waar zijn we eigenlijk?' Ik zie allemaal grote gebouwen en heel veel Mac donalds. 'We wouden het eigenlijk als een verassing voor je houden.' Ik kijk Jungkook aan die naar me glimlacht. Ik knik. Ik staar uit het raam en kijk me ogen uit. Zo veel grote bouwen! Ik kan het einde van sommige gebouwen niet eens zien. 

Als we bij een hotel aankomen, stopt het busje. We stappen uit en pakken onze koffers. We lopen het gebouw binnen en RM loopt naar de receptie. De andere jongens en ik kijken letterlijk onze ogen uit. Het is echt het super groot! Boven ons hangen grote luchtkronen en in het midden van de lobby staat zelfs een wereld bol in! Ik loop er naar toe als ik zie dat er een goud stipje op zit. Als ik net wil gaan kijken gaat Jungkook ervoor staan. 'Jk waarom mag ik niet kijken?' Hij grinnikt. 'Omdat je dan weet waar we zijn.' Ik zucht. 'Ik haat verassingen.' Hij begint te lachen. 'En toch mag je het niet weten.' Ik zucht en ga weer bij de andere jongens staan. Als we naar de lift willen lopen, horen we opeens gegil. We draaien ons om en zien allemaal meisjes en zelf een paar jongens naar ons toe rennen! De jongens kijken me aan. 'Ren!' We rennen naar de trap toe en beginnen de treden op de lopen. 'Op welke verdieping moeten we eigenlijk zijn?' 'Verdieping 45' Ik kreun als ik zie dat we pas op verdieping 13 zijn. Sommige fans zijn echt snel want ik zie sommige meisjes bijna achter ons lopen. Als ik zie dat er een liftdeur open is, loop ik erheen. Ik schreeuw dat ze me moeten volgen alleen niemand hoort me behalve Jimin. Hij rent achter me aan naar de lift. Als we er in lopen gaat ie net dicht. Ik druk op het knopje 45 en ik voel dat de lift beweegt. Ik kom op adem en begin te lachen. Jimin kijkt me vragend aan. 'Hoe hebben ze ons ooit gevonden?' Hij haalt zijn schouders op. Ik grinnik. Ik zie dat we pas op verdieping 30 zijn. Ik ga op de grond zitten en Jimin volgt mijn voorbeeld. We zijn bijna op de juiste verdieping als de lift opeens stopt. De lichten vallen opeens uit en de lift zakt iets naar beneden. Ik gil en val achterover. Als de lift opeens blauw licht aangeeft, kijk ik op welke verdieping zitten. Als ik zie dat we precies tussen 38 en 39 zitten zucht ik. Jimin kijkt me bezorgt aan. 'Wat is er?' Hij reikt voorzichtig met zijn hand naar mijn voorhoofd. Hij veegt iets weg en kijkt dan naar zijn hand. Ik kijk verschikt op als ik zie dat het bloed is. Ik voel op me voorhoofd en voel dan dat ik een grote snee op me hoofd heb. Ik kijk om me heen om te kijken wat de snee veroorzaakt heeft. Blijkbaar ben ik met me hoofd tegen een ijzere stang geknald. Ik kijk Jimin aan die op z'n telefoon zit. 'Wat ben je aan het doen?' Hij kijkt op van zijn telefoon. 'Ik kijk of ik verbinding kan maken, maar het lukt niet.' Ik knik. 'Hoelang moeten we hier wel niet zitten?' Jimin haalt zijn schouders op. Ik zucht.

Hey mensen het spijt me dat jullie zo lang moesten wachten maar hier is het dan. Ik beloof dat er snel weer een nieuwe hoofdstuk online komt. BYEE

~valesca