My life with BTS [voltooid]

Chapter 6

We lopen met z'n allen naar de lift en stappen in. Jin drukt op het knopje begaande grond, en de lift deuren sluiten. De jongens praten weer in het Koreaans en ik kijk er maar naar. Als ze beginnen te lachen kan ik het niet laten om een glimlach op te zetten, ze zijn zo schattig als ze lachen. De liftdeuren gaan open en we stappen de lift uit. Als we bij de eetzaal komen, kijk ik met grote ogen om me heen. Het is zo groot! Er staan wel honderden soorten producten en er staat zelfs een chocolade fontein! We lopen naar een tafel waar BTS op staat en gaan zitten. Ik zit naast Jimin en V. Tegenover zitten Suga en Jungkook. Daarnaast zitten Jin en Jhope. Naast V zit Rapmonster. Als Jin en Suga opstaan, staat de rest ook op. Ze rennen letterlijk naar het eten toe. Het ziet er zo grappig uit dat ik uit het niets begin te lachen. De andere mensen die er zitten kijken me vreemd aan. Ik voel dat me wangen rood worden en loop snel naar de andere toe.

Als we ons eten hebben, lopen we weer terug naar onze tafel. Als ik wil gaan zitten zie ik dat er briefje op me stoel gelegd is. Ik open het briefje en zie dat er iets in Koreaans geschreven is. 'Euhm RM? kan je dit vertalen, er is een briefje op me tafel neergelegd en het is Koreaans.' Hij knikt en begint het briefje te lezen. Opeens trekt hij een boos hoofd en ik kijk hem nieuwsgierig aan. 'Wat staat er?' Hij antwoord niet en gaat staan. Hij pakt me bij me arm en trekt me mee naar een hoekje waar niemand staat. Ik kijk hem met een vragend hoofd aan. 'Nou, want stond er?' Hij zucht. 'Er staat dat je van ons, BTS vandaan moet blijven, anders krijg je problemen.' Ik kijk hem vol ongeloof aan. 'Wie the hell zou dat nou weer doen?' Hij haalt zijn schouders op en zucht. 'Ik weet het niet, maar het is handiger als we terug naar onze kamers gaan. 'Maar ik heb nog niks gegeten. Dan neem je het maar mee.' Ik knik en we lopen terug naar de tafel. RM zegt tegen de andere jongens wat er was gebeurt en ze kijken me aan. 'Als we er achter komen wie het briefje op je stoel heeft gelegd, dan is die gene nog niet jarig.' Ik zie dat Jimin zijn vuisten balt. Het enige wat ik nu nog kan doen is knikken. 'Zou die gene het echt menen?' Zeg ik tegen mezelf.

Als we terug komen bij onze kamers, lopen we de kamer van Jk, Jhope, V en Jimin binnen. Het is èèn grote troep en ik zucht. Ik gooi wat kleding dat op tafel ligt op de grond en ga aan tafel zitten. Ik pak me tas waar mijn eten in zit, en begin te eten. De jongens zijn aan het praten, ik denk over wat er net gebeurt is. Ik bemoei me er maar niet mee en eet door. Als er iemand tegenover me gaat zitten kijk ik op. Als diegene me eten pakt kijk ik verbaasd naar wie het is. 'Jin! Jij hebt al gegeten ik nog niks. Geef me eten terug!' Hij grinnikt, maar eet gewoon door. Ik zucht en laat hem maar zijn gang gaan. Ik ga bij de andere zitten en ze stoppen meteen met praten en kijken me aan. 'Wat? Is er iets, heb ik iets op me gezicht zitten?' Ik veeg me mond af maar er zit niks. Jungkook begint te lachen en de rest kunnen het niet laten om mee te lachen. Ik kijk naar ze met een straight face. 'Wat is er?' Blijkbaar hebben ze het te druk met lachen dus ik ga maar met me arme over elkaar zitten. Als na 3 minuten eindelijk klaar zijn met lachen, ja ik heb het bijgehouden, komt Jim er ook bij zitten. De jongens hebben weer een straight face op hun gezicht en ze kijken me alweer aan. 'We moeten het hebben over dat briefje van net.' Ik kijk Jhope aan en knik. Als V iets wil zeggen, wordt hij afgekapt door geklop op de deur. Ik loop naar de deur en doe hem open. Ik zie een meisje staan die denk ik een fan is van BTS. Hoe ik dat kan zien, ze heeft een BTS trui aan en ze heeft een telefoon in haar hand met BTS erop. Als ik wil vragen wat ze komt doen, word ik weg geduwd door haar. Ze loopt zomaar de kamer binnen en ik loop haar achterna. 'Hey je mag niet zomaar de kamer binnen komen!' Ik zei het in het Nederlands en ze draait zich om. 'Kan ze Nederlands praten?' Denk ik in mezelf. Ze duwt me tegen de muur aan en geeft me zomaar een klap in me gezicht. 'Ik had gezegd dat je van ze vandaan moet blijven! Anders kreeg je een probleem en die heb jij nu zo ie zo!' Het meisje draait zich om maar de jongens die haar met open mond aankijken. Jimin staat op en pakt haar bij haar arm. 'Opdonderen je mag hier niet zijn!' Blijkbaar kan ze Koreaans spreken want ze begint te schreeuwen tegen Jimin en de andere jongens. Als Jimin haar naar buiten duwt wurmt ze zichzelf los en rent naar me toe. Ze geeft me een trap tegen me maag en ik klap dubbel. Ik val op de grond en hap naar adem. Jin komt naar me toe gerent en duwt het meisje weg. 'Je bent nog niet van me af hoor je me Jill!' Ik kijk haar verbaasd aan. 'Hoe weet jij me naam?!' Ze lacht. 'Weet je het niet meer Jill? Ik ben het je beste vriendin Nienke! Of nou ja nu natuurlijk al lang niet meer aangezien je me in de steek gelaten heb!' Met dat loopt ze weg en laat mij verbaast achter. Jin trekt me omhoog en begeleid me naar een stoel in de kamer. Ik ga erop zitten en krijg een glas water van Suga. Ik drink het op en geef het weer terug. 'Jill wie was dat meisje?' Ik kijk V aan en zucht. 'Dat was mijn beste vriendin... ik heb haar in de steek gelaten.' De jongens kijken me nieuwsgierig aan. 'Hoe bedoel je in de steek gelaten.' Ik kijk V met betraande ogen aan. 'We zouden samen naar jullie concert gaan, alleen ik moest haar kaartje betalen omdat ze zelf geen geld had. Ik zei dat ze het zelf moest betalen en dat het niet mijn schuld was dat ze haar geld opmaakt aan andere dingen. Ze werd boos en we kregen ruzie. Ik ben zonder iets te zeggen naar jullie concert geweest maar toen ik op Schiphol was, had mijn moeder een bericht gekregen van haar moeder dat ze heel boos was op mij omdat ik zomaar weg was gegaan.' Ik barst in tranen uit en ik voel dat er iemand me optilt. Ik hou die gene stevig vast en ik word op bed getild. Er word een deken over me heen gedaan en ik ga goed liggen. Jimin komt maar me toe gelopen en knielt naast het bed. 'Het is oke, het was niet jou schuld oke?' Ik knik en droog me tranen. 'Ga maar slapen wij zorgen ervoor dat er niks met je gebeurt.' Ik knik alweer en sluit me ogen. Als ik voel dat er een kusje op me voorhoofd gedrukt word, kan ik het niet laten om te glimlachen. Park JiMin heeft me zojuist een kus gegeven. Na een tijdje voel ik dat ik in slaap val, en ik laat de duisternis zijn ding doen.

Hey mesen, het spijt me zo erg dat dit hoofdstuk nu pas online komt. Ik had deze week bijna geen tijd maar nu dus wel weer. Ik beloof dat er snel weer een nieuwe hoofdstuk komt. BYEE ❤️     nienke-irwin zooo, nu zit je er ook in hehe

~valesca