My life with BTS [voltooid]

Chapter 28

POV Jill

'Het vliegtuig gaat landen, doe alsjeblieft je riemen om.' Ik word wakker met een vrouw die dit omroept. Ik rek me uit, en doe snel me riem om. Ik kijk naast me om te kijken of Jimin al wakker is. Blijkbaar niet. Ik doe zijn riem om en maak hem wakker, door aan zijn schouder te schudden. Hij opent langzaam zijn ogen en als hij ziet dat ik naar hem kijk, glimlacht hij naar me. Ik word langzaam rood en kijk snel weer door het raampje naar buiten. Woah, waarom gebeurt dit elke keer als hij glimlacht naar me? Ik kan geen gevoelens voor hem krijgen. Ik en een meisje dat in Nederland leeft, een saai leven. En Jimin is een beroemde kpop idol, dus verliefd worden kan niet. Ik voel dat het vliegtuig land, en knijp me ogen dicht. Ugh, ik kan daar dus ook niet tegen. 

We stappen het vliegtuig uit, en lopen naar de lopende band waar onze koffers op liggen. Als de jongens zien dat mijn koffer eraan komt, schieten ze in de lach. 'Wat ik ben nou eenmaal fan jullie oké.' Ze grinniken, en ik pak me koffer en wacht tot de jongens ook die van hun hebben.  We lopen naar een busje waar de zelfde chauffeur staat, die ons overal heen bracht, in New York en Korea. Geen idee hoe hij hier is gekomen, maar hij is er dus. Hij ziet denk ik me verbaasde gezicht, en zwaait naar me. Ik zwaai ongemakkelijk en stop me koffer in de achterbak. Ik ga op de zelfde plek zitten als toen we naar het vliegveld reden.  Namjoon geeft het adres van me huis, geen idee hoe hij er komt maar oké. Opeens stromen er tranen over me wangen en ik weet niet eens waarom. Jhope ziet het en trekt me in een knuffel. Hij zegt niks, het enigste wat hij doet is zachtjes over me hoofd aaien. Als ik gestopt ben met huilen, stopt de chauffeur met rijden. Ik kijk uit het raam en zie dat we thuis zijn. Ik draai me terug om en zie 14 paar ogen me aankijken. 'Ben je er klaar voor?' Ik kijk Jin aan. 'Nee. maar het moet toch gebeuren.' Hij knikt en we stappen uit. We staan voor me huis en ik haal diep adem. Ik pak de reservesleutel onder de mat vandaan en doe de deur open. We lopen muisstil door de gang heen. Ik zie onze familiefoto aan de muur hangen en ik moet me best doen om niet te huilen. Ik loop veder de gang door als ik bij de tussendeur aankom. Ik wil het liefst terug rennen en weggaan, maar ik moet weten waarom hij dit gedaan heeft. Ik doe voorzichtig de deur open en loop naar binnen. Ik draai me om en zie dat de jongens nog in de gang staan. Ik doe de deur zachtjes dicht en zie dat Rick niet niet in de woonkamer zit. Ik loop naar de keuken toe. En daar dropt mijn hart naar de grond. 

Hij staat daar, in de keuken. 

Op z'n telefoon te kijken. 

Hij heeft geen idee dat ik er sta. 

Ik wil weg rennen, schreeuwen, huilen, alles tegelijk. 

Maar het enigste wat ik kan doen is stil staan, kijken naar wat hij aan het doen is.

En dan kijkt hij op van z'n telefoon. Hij ziet me staan en kijkt me met grote ogen aan. Zijn telefoon valt op de grond en hij gaat staan. 'Jill?' 

Oeehhwww cliffhanger!! Wat gaat er gebeuren en wat hoe gaan de jongens reageren? Je leest het in het volgende hoofdstuk, wat ik snel online ga zetten. (hoop ik) Dat was het eigenlijk wel... BYEE

~valesca