Bilgisayarlarda oynanan aşk oyunlarını çok severdim fakat AŞKA HİÇ İNANMIYORUM en çokta ,
EN BÜYÜK AŞKLAR NEFRETLE BAŞLAR...Diye başlayan bu çok saçma söze!Sevmediğim nefret ettiğim birine neden aşık olayım ki?
"Kim demiş ki, en büyük aşklar nefre...
Aslında işim yoktu sadece biraz vakte ihtiyacım vardı.O yüzden Uzel'e yalan söyledim.Yalan söyleyerek hata mı yapmıştım yoksa iyi mi etmiştim hiç bir fikrim yok.Uzel ile olan anlaşmayı kabul etmek zorundaydım bir diğer türlü peşimden ayrılmazdı yoksa.
Uzel ilgimi çekmiyor değil.Nereye gitsem oradan çıkıyor resmen ve bu biraz da olsa hoşuma gidiyor.Sanki beni önemsiyor gibi.Ama tabi bu benim fikrim,karşıdaki kişi ne düşünür onu bilemem.Arkadaş olamamıştık belki de ben istemediğimdendir.Aptal olduğumu düşünüyorum.Nerede bulucam böyle ilgili,cıvık olmayan, sessiz ama anlamlı konuşan insan?Cidden Öykü sen aptalsın kızım.
Neyse ki sadece bir ay dedi bir yılda diyebilirdi.Sadece bir ay katlan Öykü.Sabret...
Odama çıktım ve dolabımdan siyah maymunlu sweetimi kot şortumu ve maymunlu çoraplarımı aldım...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bağcıklarımı bağladım evden çıktım. Kapıyı üç kez kilitledikten sonra merdivenlere oturdum ve telefonumu aldım.Rehberime girdim ve Uzel'i aradım.
Sürtük Uzel Aranıyor...
"Alo, sürtük ben hazırım merdivenlerde seni bekliyorum"
"Tamam hemen geliyorum. Zahmet olmasa merdivenlerde oturmayı kesip bahçeye çıkarsan işimi kolaylaştırmış olucaksın"
"3 dakika beklersin o zaman.Çünkü merdivenlerle vedalaşmam lazım."
Arama Sonlandırıldı...
Öküz,kapatmış!Bunun intikamını alıcam. Sen kimsin benim suratıma telefonu kapatırsın sürtük! Sanırım sesli düşünmüştüm.Arkamdan omzuma dokunan parmak ile isteksizce ayağa fırladım.Arkama döndüğümde üst katta ki küçük yaramaz Efe öylece ayakta anlamsızca bana bakıyordu.Ton ton al yanaklı,kaşlarını o kadar olan düz sarı saçları,dizden kot pantolonu,beyaz t-shirtü ile çok şebek görünüyordu.Ama bir o kadar da yaramazdı.Efe, Muhriye Yenge'nin çocuğuydu.Ondan büyük bir tane ablası vardı.Adı Cemre.Kendisi çok fazla gıcıktı.Hiç anlaşamayız.
"Nereye gidiyorsun böyle yaramaz Efe"diyerek burnunu sıktım.
"Biy yeye gitmiyoyum Hikaye Kitabı Abla.Hem men sadece dışayda aykadaşlayla oyun oynamak için çıkıyoyum.Sadece bu kaday Hikaye Kitabı Abla"Efe 'r' harflerine 'y' derdi ve o böyle konuştukça çok tatlı oluyordu.
Bana nedense 'Hikaye Kitabı Abla'diyordu.Nedenini gerçekten bende bilmiyorum.3 yaşındaki çocuğun hayal gücünü ne bileyim ben.
"Bana tatlım deme biy daha ya.Tokat atayım sana göyüysün sonya gününü"Ah şu Efe'nin atarları yok mu?Hayır bir de 'y' harfli konuştuğu için korkutucu da olmuyordu ki?Bunu yüzüne söylesem kim bilir tepkisi ne olurdu?
"Tamam Efe Bey görüşmek üzere"derken Efe ise kapıya doğru koşuşturdu.
Kapıyı bir kuvvetle açtı lan!Oha ne ara büyüdü bu çocuk derken Uzel içeri girdi.Ağır adımlarla kendi ayaklarına bakarak yanıma kadar geldi.
