Her Şeye Rağmen

ACI

Mutfaktan gelen o garip seslerle gözlerimi açtım ve duvarla bir kaç saniyede olsa bakıştım.Yorgun bedenim yataktan hiç kalkmak istemiyordu ama buna mecburdum.Çünkü evde garip insan sesleri var ve benim hala yatıyor olmam saçma olurdu.Bu yüzden kendimi yere attım.Daha doğrusu boşluğa gelen ayağımla yataktan düşmüştüm. 

Lanet olsun dizlerim çok acıyor ayağa kalkıp hemen mutfağın yolunu tuttum.

Annem mutfak tezgahının hemen yanında babam ise buzdolabının çaprazında durmuş birbirleri ile tartışırken gözüm Meral'i aradı ve onu bir köşede oturmuş ağlarken buldum.Kendime gelmeye çalıştım.Sanırım hala rüyadaydım.

Annemin"Hemen odana çık Öykü!"dediğini duydum ve rüya olmadığını anladım, çünkü babam eline geçirdiği her şeyi yere fırlatıyordu ve bir cam parçasıda ayağıma çarpmıştı.Sanırım bu sayede rüya olmadığını anladım,ahh canım acıdı.

Hayır yukarı çıkmak istemiyordum neler olduğunu algılamaya çalıştım.

Neden bu kadar bağırarak tartışıyorlardı?Kesin annem yine babamın cebinden para çalmıştı.Bu kadın akıllanmayacak mı?

Yok,yok hayır öyle bir şey yapmamıştır.Hatta bu kadar basit bir şeyi babam uzatmazdı ki...

"Yeter artık bıktım senden kadın,hayatımı mahvediyorsun,seninle artık bir yastığa baş koymak istemiyorum,beni de anla, lütfen."diyerek bağırdığında bütün camların çatlayacağını zannettim.Babamın bu kadar gür sesinin olduğunu bilmiyordum aslında.

Oha babamın çekmeceden çıkardığı şey!Silah mı? Ne alaka ya...Bizim evde silah olmazdı ki.Ne ara babam bu kadar değişti ya.Hayır buna müsaade etmem tabi ki!

  Hemen babamın yanına gittim.Babam bana kıyamazdı, çok severdi beni.
Elinden silahı almaya çalıştım ama nafile.Beni itti ve kafamı boyası dökülmüş duvara çarptım.
 
  Meral'in yanıma gelip "Korkma ablacım ben yanındayım tamam mı?"dediğinde gözünden akan bir damla yaş alnımdan yanağıma doğru süzülüşü beni gerçekten sinirlendirmişti.Kimse benim kardeşimi böyle bilmediğim bir sebepten dolayı üzemezdi! Bunlara hakları yok!

"Hasan yapma sakın Hasan!Çocukların yanında olmaz!Koy onu yerine Hasancım.Anlaşabiliriz biz lütfen.Gel biz bir odada konuşalım olur mu?Baksana çocuklar ne kadar korkmuş.Kötü örnek olmayalım lütfen. "dediğinde sesi titriyordu belli ki annem de korkmuştu.

"Yeterince sen kötü örnek oldun zaten.Ben olsam ne olur sanki.Her neyse uzatmayalım artık.Ben çok yoruldum bu hayattan.Daha fazla yük ağır gelir omuzlarıma, kaldıramam.Öykü kızım, yavrum, birtanem,bu baban seni çok seviyor.Kardeşine iyi bak kızım.Sen bu ailenin süper kahraman​ısın biliyorsun değil mi? Sen güçlü bir kızsın.Ailem artık sana emanet kızım.Bundan sonra bu yetki artık sende kızım ÖZÜR DİLERİM."dediğinde silahı kafasına götürdü

"Hayır baba yapma bunu bize,baba yapma.Baba beni tek bırakma!Daha kokunu yeterince içime çekemedim baba!Daha sana sarılamadım babaaa!Biz daha simit yemek için sahile gidicektik baba!Bana daha o istediğim Barbie bebekten alıcaktın!Korktuğum zaman beni kim koruyacak?Ağladım zaman kim beni teselli edicek!Heh baba hehh?Cevap ver bana cevap ve baba Şuan ölemezsin!Biz sana daha doyamadık.Yapma baba yapmaaaaa!"diye bağırdığımda artık çok geçti babam gözlerimin önünde yere yığılışını izledim resmen.

"Babaaaaaaaaa!!!"

Annemin çığlıkları, Meral'in bağırarak ağlaması...Öylece kalakaldım...Boş boş bakıyordum,göz pınarlarım kurumuştu...Kalbime sanki birileri alevli oklar atıp dırıyordu,bu canımı yaksa da umrumda değil di . Belki de bundan sonra babasız yaşamaya hazırlanmalıydım.Çabuk unutmam lazımdı .

Uyandığımda annem yatağımın baş ucunda oturmuş saçımı okşuyordu.Babamın neden canına kıydığını sordum.

Annem babamın işyerinden bir miktar para ve ketçap çalmış.Annem doğduğunda beri ketçap yiyormuş ve eğer yiyemezse fenalaşıyormuş falan...Ben ne demiştim,bu kadın akıllanmayacak.Allahtan patron şikayetçi olmadı.Yarın babam gömülecekti.Ben ve Meral gitmeyecektik...
 
Bugün okula gitmeyi düşünmüyorum hatta 3 ay boyunca gitmiyeceğim.Evet gitmeyeceğim.Bu 3 ay boyunca dışarıya çıkmama kararı da aldım...