The Chosen Ones

Aggrandized

(A/N : This chapter is dedicated to all the parents out there , ma pa single parent man , guro o yaya. You deserve all the best in life.)

Rymsys' POV

"Hold your weapons while you step in the circle" Sir Jason added.

Tumango lang kaming lahat at sinunod lahat ng instructions.

Na para bang gusto na naming matapos to at magpahinga na sa quarter.

Di naman talaga pumasok sa isipan kong magmadali.

Gusto ko kasi maramdaman na importante ako kay mama.

'Ma kung nandiyan ka. Gusto ko lang sabihin na mahal na mahal kita at handa akong kahit anong glory basta galing sayo'

In a split of a freaking second , nagblackout ako.

At namangha nalang na sa pagkagising ko parang nasa kalawakan na ako.

Pero teka akala ko glory ang ibibigay.

Eh ba't parang itinapon na ako ng academy papuntang kalawakan.

Ito ba ang glory na ibibigay nila sa'kin.

"Guys?! Lily?? Drake???" Kahit anong tawag ko walang sumasagot. "Mamaaaaaaaaa???!!"

Tinawag ko ang nanay ko.

Eh parang di niya ako marinig.

Ok lang mamatay sa sakit o di kaya barilin ako sa ulo , wag lang mamatay sa pagiging lonely.

Putspa naman to oh!

Ako lang talaga ang nasa kalawakan.

"Stay calm my child!" liningon ko ang isang boses na mukhang galing sa likod ko.

Yung mga mata niya parang sinag ng buwan.

Yung balat niya singkulay ng boysen.(This portion is brought to you by Boysen. Peace readers!)

Yung buong katawan niya kumikinang parang isang bituin.

"A-arte-" At bago ko pa natapos ang isang salita , agad niya akong niyakap.

"Oh my son! I miss you so much! You've grown big!" Panimula niya.

"Mama? Ikaw ba talaga yan?" sabi ko habang bumibitaw sa yakap niya.

Di ko maipaliwanag kung gaano ako kasaya ng makita , makausap at mayakap ng nanay ko.

"Oo anak ako ito. We've got a lot to catch up my Son!" Tagos sa puso lahat ng sinabi niya sa'kin.

Pero di ko mapigilan ang sarili kong hindi mapakali kasi wala dito mga kaibigan ko.

"Uhm Ma? Pwede magtanong?"

"Wag ka mag-alala anak. Yung mga kaibigan mo? Nasa kani-kanilang realm ng deities nila." Mukhang may empathy abilities din to si Mama ah.

"Okay po!" Sagot ko.

Bigla lang akong hinila ni mama.

Muntikan ko ng matapon ang bow ni mama.

Buti nalang nasalo ito ng isang deer ni mama.

"Anak , ingatan mo yan ah. Isa yang replika ng bow ko." dagdag impormasyon niya sa'kin.

"Eh ma. Mas malakas pa naman yang bow niyo sa isang to eh. Hindi naman magkaparehas bow natin kung power ang pag-uusapan , ikanga ma , fragment lang to sa bow mo." Sagot ko sabay tawa ng mahina.