Loraine's POV
Nakarecover din kahit papaano sa sakit ko
Ayoko na kayang magtagal pa sa Ospital! Hindi heaven eh...
Pero thankful naman ako dahil may mga taong handa akong alagaan.
"Anak!" Yakap agad sakin ni Nay Rosa nang makita niya ako.
Feeling ko tuloy antagal kong nawala dito:)
"Si Nanay talaga...
Parang isang araw lang po ako dun eh!"
"Ay nako matagal din yun anak
Pinag aalala mo ako eh hah" hawak nito sa pisngi ko.
"Ayos na naman po ako Nay" ngiti ko.
"Ayos? Anak mukhang matamlay ka pa nga eh! Oh tingnan mo lalo ka pumapayat!" Pisil nito sa braso ko.
"Nay don't worry na po may mga medicines naman po ako" sabi ko pa.
. . . .
Umaga na pala! Nakita kong nakahawi ng kaunti ang kurtina kaya napansin ko ang sikat ng araw.
Parang ang sarap ng tulog ko:)
"Good morning" bati sa akin ng isang boses.
"Bryan? Anong--" Paglingon ko.
"Pinapunta ako dito ng Mama mo
eto oh breakfast mo daw" sabi niya.
"Teka!"
"Anak gising ka na!" Si Nay Rosa.
Panaginip lang pala yung kanina..
"Halika na at kakain na tayo" sabi pa niya kaya bumangon na ako.
Ang weird naman... Napanaginipan ko agad sya
Haayy! Wala walang meaning yun.
"Anak okay kana?" Tanong ni Nay Rosa habang nasa hapag kami.
Sabi ko naman.
"Ang Mama mo nga pala hindi na nakapagpaalam pa dahil bawal daw sya ma-late sa meeting" sabi niya habang nilalagyan ng kanin ang Plato ko.
"Thanks po!
ganun po ba... Okay po I understand" sabi ko naman.
Totoong naiintindihan ko si Mama, syempre mahal ko sya eh.
Matapos kumain ay naisipan kong magliwaliw muna sa bakuran namin.
BINABASA MO ANG
I love you Po!
RomanceLabinsyam na taon si Loraine Hernandez nang makilala niya ang isang lalaking nagpatibok ng puso niya... si Kent Bryan Ocampo, ang kaisa-isang lalaking pinangarap niyang mahalin at magmahal sa kanya... magmula nang makilala niya ito, ito ang laging h...
