GÖLGENİN LANETİ

1.Bölüm

GÖLGENİN LANETİ - 1. Bölüm

4 Nisan 2013 06:00 | Patika

Antreman icin erken bir saatti. Ama kiz için saatin önemi yoktu. Aslinda haftalardir yarışlardan ve yenmekten baska bir sey düsünemiyordu. Evet,yenmeliydi. Kendini madalyasini alırken düşündü. Bu düşünce onu gülümsetti. Kesinlikle o madalya onun olmaliydi.

  Pencereden bakti. Güneş yepyeni gizemlerle dolu bir gün için yükseliyordu. Hava güzeldi. Kız ses çıkartmamaya çalışarak giyindi ve aşağı indi. Masadan ipodunu alır almaz kendini boş sokağa attı. Ormana doğru baktı,doğru karar verdiğini düşündü. Koşmak için güzel bir gündü. Kulaklıklarını taktı, düşünmeyi bıraktı ve ormanın derinliklerine daldı. Dar patikaya ulaşınca son surat koşmaya başladı. Suratına çarpan rüzgarı ve damarlarındaki heyecanı hissetti. Tüm bu şeyleri seviyordu. Daha da hızlandi. Ondan daha hızlı kimse olmamalıydı.

   Ve birden durdu. Havadaki çekimi hissetmişti. Doğru olmayan bir şeyler vardı, tüyleri buna tepki olarak diken diken olmuştu bile. Etrafına bakındı, gerilim gittikçe artıyordu. Kaçma dürtüsü galip geldi ve koşmaya başladı. Takip edildiği hissinden bir tülü kurtulamıyordu. Yanlış yola saptığını farketti. Panik atak hissi artmış, korku tüm bedenini sarmıştı. O an gözleri her yeri siyahla kaplanmış bir çift gözle buluştu ve kız kaya gibi sert bir şeyin ona çarptığını hissetti. Tüm gücüyle haykırdı, çığlığı ormanın derinliklerinde yankılandı.                          

                        --------------------------------------------------------------------------------

6 Nisan 2013 07:00

Gözlerimi açtığımda hava henüz yeni ışıyordu. Aşağıdan gelen hışırtıları duyabiliyordum. Babam kalkmış olmalıydı. Kıpırdadığımda üzerimden yere düşen kitabı görünce gece okurken uyuyakaldığımı fark ettim. Kitabı yerden alıp masaya yerleştirdim ve yataktan fırladım. Kahvaltı için aşağı inerken babamın sinirli sesi beni yerimden sıçrattı. “Bu cani hala sokaklarda geziyor, bu çocuklardan biri benimde olabilirdi. Tanrı şahidim olsun onu bulunca parçalıyacağım” dedi. Annem bizi terk ettiğinden beri babamın tek ilgi odağı ben olmuştum. Beni mutlu etmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Annem gibi onu terk etmemden o kadar korkuyordu ki üniversite için evden ayrılmam gerektiğini her söylediğimde yüzünün hali içimi acıtıyordu. Ona sarılmak için kafamı omzuna koyunca gazetenin başlığı gözüme takıldı. KAYIPLARIN SAYISI 4 ‘E ULAŞTI.. Kayıpların arasından dün gece 1 kişinin cesedi bulundu. Cesete yapılan otopsiye rağmen ölme nedeni hala bulunamadı. . Diğerleri ise hala kayıp. Bu başlıklar artık beni şaşırtmıyordu çünkü ilk kayıp 2 ay önce 16 yaşında bir genç kızla başlamıştı ve sayısı artarak kayıplar devam ediyordu. Katil şimdiye kadar kurbanlarını kız ve erkek olarak 15 ve 18 yaş arası seçmişti ve hepsi aynı bölgedendi. Ben 17 yaşında olduğumdan dolayı babam endişeleniyordu.. Bende öyle.

                  -----------------------------------------------------------------------------------------------

Gözlerimi loş bir ışıkla açtım. Burasıda neresiydi böyle. Yerimden doğrulmaya çalışmamla tekrar yatağa yapışışım bir oldu. Bir hastane yatağında yatıyordum. Sanki eski bir hastane odası gibi bir yerdi burası. Ellerim kelepçelerle yatağa bağlanmıştı, ayaklarımda aynı durum içerisindeydi. Çığlık atmaya çalıştım ama sesim bir fısıltı gibi çıkmıştı.

“HAHAHAHAH”

Kahkahayı duyunca bütün vücudum donmuştu sanki. Bir erkekti. Tanrım! Oda da biri daha vardı ama neredeydi? Onu göremiyordum. Derken odanın köşesinde karanlıkta parlayan sivri bir cisim dikkatimi çekti. Gittikçe yaklaşıyordu. Bir dakika. Sanırım kafayı yiyordum. O şeyi hareket ettiren ne olabilirdi? Neden onu göremiyordum. Ölümüm yaklaşmıştı.. Tıpkı diğerleri gibi. Bunu hissediyordum. Tak tak..

AH TANRIM !!

Kapının sesiyle ayağı fırladım. Tabi ya.. Kanepemiz ve muhteşem gerilimi. Uyuyakalmıştım.

“Lanet olası kabus.” Gelen Thea olmalıydı. Rüyanın etkisinden kurtulmaya çalışarak terden ıslanmış alnımı sildim ve kapıyı açmaya gittim..