The bad kickboks girl

Hoofdstuk 57

pov emily.

de rest van de week ging snel voorbij ik heb mega veel getraind 3 keer mer het A team en veder alleen.
vandaag ga ik weer trainen.
Mike loopt heel de tijd te zeuren dat ik te veel train maar ik moet toch fit blijven!
ik snap niet waar hij zo moeilijk over doet.
ik kan alleen al zo lang niet meer goed slapen tekens word ik gillend of bezweet wakker. telkens heb ik nachtmerries over Milan..
wat hij nu gaat doen.
daarom heb ik grote wallen onder mijn ogen die ik probeer de verbergen met concealer.  ik spijbel al bijna de hele week en probeer mike,shane en de rest zo veel mogelijk te ontwijken.
ik heb geen zin om iedereen onder ogen te komen.

snel kleed ik me om in mijn sportkleding en mijn normale kleding stop ik in mijn tas ook gooi ik mijn leren jasje met writhe er op in mijn tas.
ik verstop wat wapens tussen mijn kleding en dan ben ik klaar om te gaan.
ik storm de trap af en niet veel later ben ik bij mijn auto.
ik stap in en rijd weg.
nog geen half uurtje later ben ik bij een van mijn villa's ik loop meteen door naar de kelder naar heb ik een schietbaan.
ik oefen een tijd een daarna ga ik nog even kickboksen.

een paar uur later ben ik klaar met trainen.
moe loop ik naar boven snel neem ik daar een douche.
daar kleed ik me om in een witte skins jeans met gaten, een simpel shirtje en natuurlijk mijn jasje met writhe er op die ik mee had genomen.
net als ik klaar ben krijg ik een appje van zack hij heeft een opdracht voor me.
ik moet een pakketje ophalen hier een half uur vandaan.

ik heb al zo mijn vermoede wat voor pakketje dat is drugs.. ik verzamel al mijn spullen en wissel mijn auto om.
niet veel later ben ik op weg naar het adres wat zack heeft doorgeven dit keer doe ik het alleen.
een half uurtje later ben ik op het adres wat zack heeft doorgestuurd. het is een niet heel groot appartementje. ik bel aan en de deur word niet veel later opgedaan door een jongen.
ik let niet goed op zijn gezicht en snel laat hij me binnen. "waar is het?" vraag ik direct.
"het is er niet schat, dat je me niet eerder heb herkend." zegt de jongen grijnzend.
nu kijk ik hem pas goed aan.
en dan zie ik zijn gezicht het is een van de vrienden van milan.
"oo fijn jij ook hier, laat me raden dit was een list van milan? nou waar is die ashole!? roep ik pissig.

"niet zo ongeduldig princes, mis je me nu al?" hoor ik de walgende stem van milan zeggen. "bind haar vast!"  commendeerd hij clay zijn vriend.

ik begin te lachen. denk je nou echt dat ik me vast laat binden door dat.. zeg ik en ik kijk clay minderwaardig aan.

milan grinnikt. "tuurlijk niet schat ik ken je toch.. maar ik weet ook dat jij geen onschuldige mensen laat sterven om wie je geeft.. of wel soms?" zegt hij grijnzend.
"milan wat heb je gedaan?!" roep ik angstig uit.
"rustig babe, eerst laat je clay zijn gang gaan.." zegt milan.
ik schut mijn hoofd "eerst wil ik weten wat je gedaan heb." roep ik en ik tuf ik zijn gezicht.
milan veegt mijn speeksel van zijn gezicht af.
woedend kijkt hij me aan en hij geeft me een klap. en nog een, nog een.
ik wankel op mijn benen maar blijf nog net staan.
ik zie het bloed op de grond druppelen.
alles begint de draaien en ik voel dat clay me vastbind.
Met de grooste moeite blijf ik bij bewustzijn en als ik weer wat helderde ben zit ik vastgebonden.
Woedend ruk ik aan de touwen om mijn polsen en mijn voeten.
"Maak mij verdomme los Milan!" Roep ik uit.
Milan kijkt me grijnzend aan "rustig babe je laat geen onschuldige mensen sterven of wel soms.." Zegt hij grijnzend.
"Wat te fuck bedoel je daar verdomme mee!" Roep ik gefrustreerd.
Milan knipt in zijn handen en twee gasten komen aanlopen met Adam.
Ik bekijk Adam goed hij ziet er slecht is.
Zijn lichaam zit onder het bloed en blauwe plekken overal zitten diepe sneeën.
"Milan laat Adam gaan.. Je hebt mij wat wil je nog meer?
Doe met me wat je wilt maar laat Adam gaan, laat mijn familie gaan Milan.."
Roep ik wanhopig.
"Ik wil jou eerst breken Emily.
Je zult boeten voor de pijn die je mij hebt gedaan, jij zult ook pijn lijden."
Ik schut mijn hoofd tranen branden in mijn ogen.
"Je deed dat zelf Milan..
En als je mijn wilt breken misschien heb je het nog niet doorgehad maar ik ben al lang gebroken! jij hebt me gebroken.." Roep ik uit.
"Laat Adam gewoon gaan je hebt mij nu!"
"Nee Emily je moet pijn lijden" zegt hij grijnzend.
"Breng ze weg!" Zegt hij tegen de gasten die achter hem staan.
De gasten pakken mij en Adam ruw beet en we worden in een kleine kamer gegooid en de deur word op slot gedraaid.
"Adam ben je oke?" Vraag ik bezorgd.
"Ja ik ben oke Emily! We moeten hier wegkomen" zegt hij.
Ik knik "ze zijn niet zo slim ze hebben niet eens mijn wapens afgepakt" zeg ik.
Met mijn mond probeer ik een mes uit mijn bh te pakken.
Na een paar pogingen lukt het.
Meteen begin ik met het vlijmscherpe mes in mijn mond de touwen door te snijden.
En niet veel later ben ik vrij.
Snel snij ik ook Adam los.
En ik knuffel hem.
"Kom we zijn hier weg" zeg ik glimlachend.
Adam knikt.
Ik geef Adam het mes en zelf pak ik een ander mes.
Mijn pistool hebben ze jammergenoeg wel afgepakt maar hier moet het ook mee lukken.
Adam maakt het slot open wat een eitje voor hem is.
We doen dat zo vaak bij de organisatie alleen meestal trappen we de deuren in jammergenoeg kan dat hier niet.
Voorzichtig open ik de deur.
Er staat gelukkig niemand en samen sluipen we naar beneden.
Daar staan wel een paar gasten en niet veel later zie ik Milan en clay staan.
Snel schieten we achter een paar kisten.
Na een tijdje geef ik Adam een seintje om te gaan rennen.
We beginnen te rennen.
Ik hoor een hoop geschreeuw knallen van een pistool maar ik blijf doorrennen.
Als ik bijna bij de uitgang ben hoor ik de zware stem van Milan opeens hard roepen.
"Ik had je gewaarschuwd Emily" zegt hij.
Ik kijk om en zie Milan samen met Adam staan.
Milan houd een pistool op Adam gericht.
Ik hap naar adam.
Hij liep toch vlak achter me. Denk ik wanhopig.
"Milan alsjeblieft doe het niet. Ik doe alles" roep ik en Smekend valt ik op mijn knieën.
Tranen staan in mijn ogen.
"Alsjeblieft Milan" roep ik wanhopig.
"Ik had je gewaarschuwd Emily" zegt Milan grijzend.
Ik kijk naar Adam hij geeft me een knikje. "Ik hou van je Emily" zegt hij glimlachend.
"Milan doe het niet" roep ik wanhopig.
Milan grijnst. "Ik had je gewaarschuwd."
En Milan haalt de trekker over.
"NEE MILAN!" Gil ik wanhopig.
Ik zie het levenloze lichaam van Adam op de grond vallen.
Ik gil wanhopig tranen stromen over mijn gezicht.
Ik ren naar Adam toe en voel zijn pols.
Maar ik voel zijn hardslag niet meer ik voel niks meer.
"Nee Adam NEE dit kan niet Adam!" Gil ik wanhopig.
Dit mag niet.
Dit kan niet.
Dan realiseer ik me pas dat ik hier weg moet.
Ik sluit Adam zij ogen en geef hem een kus op zijn voorhoofd.
"Ik kom je halen Adam ik beloof het"
En dan begin ik te rennen.
Niemand houd me tegen en ik ren weg van hier.
weg van Milan.

Ten eerste het spijt me zo erg dat ik zo lang niet heb gepubliceerd.🙏🏻
Ik heb het gewoon zo druk geweest met activiteiten week en alles.😔😢
Het spijt me zo erg.🙏🏻
Ik heb nu weer een lekker lang hoofdstuk van 1393 woorden.
Heel erg bedankt dat jullie mijn boek blijven lezen en blijven stemmen en reageren echt super lief.
Dank jullie wel❤️
Heel veel liefs😘