The bad kickboks girl

Hoofdstuk 53

Pov Emily.
De volgende ochtend word ik vroeg wakker.
Jack is gisteravond laat weggegaan. Het is tijd dat ik me klaar ga maken voor de vlucht naar Spanje.
Mike komt me straks ophalen en dan gaan we gelijk door naar het vliegveld.
Snel trek ik een skinnyjeans en een T-shirt aan en ik gooi een aantal spullen in een weekendtas.
En niet veel later ben ik klaar.
Een half uurtje later is Mike er.
Na een knuffel gooi ik mijn spullen in de auto en 2 uur later zit ik in een vliegtuig op naar Spanje.
Ik zit aan de kant van het raampje en Mike zit voor mij.
Gelukkig zit ik een beetje naast een normaal persoon en niet naast zo'n creepy iemand.

Na een lange vlucht zijn we eindelijk in Spanje.
En ja ik vond hem lang, ik heb nou eenmaal geen geduld.
Niet veel later hebben we onze spullen en we stappen in een auto van de organisatie die mijn vader heeft geregeld.
Vanaf het vliegveld is het ongeveer 4 uur rijden en ondertussen praat ik wat met Mike en de mensen van de organisatie.
'"Ik moest u wat geven namens u vader" zegt een van de mannen van de organisatie tegen mij.
Ik richt mijn aandacht op de man die Harm heet.
En hij geeft mij een USB stick "dankje" zeg ik glimlachend en ik pak hem aan.
Meteen pak ik mijn laptop uit mijn rugtas, ik doe mijn oortjes in en download het bestand.
Even later open ik het bestand en aandachtig begin ik met luisteren.
Ik hoor mijn eigen stem een de stem van Milan.
Wacht! Dit zij al mijn telefoongesprekken met milan!
Mijn vader heeft ze oplaten nemen en op een USB stick laten zetten.
Ik zet het bestand over op de USB stick van mijn moeder.
Ik berg de USB stick goed op en gooi de andere weg.
Daar heb ik nu toch niks meer aan.
Dit is van mij en blijft van mij, dit hoeft niemand ooit te horen.
Ik ruim alles op en niet veel later arriveren we bij de villa van mijn moeder.
Eindelijk zijn we er!
We stappen uit en Mike opent de deur.
Ik loop meteen door naar boven naar de kamer van mijn moeder.
Dit was haar lieveling villa ze hield van deze plek, deze kamer, de tuin, het land echt wat alles hier.
Daarom was ze hier ook zo vaak te vinden.
De meeste spullen van haar liggen hier dan ook.
Ik open de inloopkast van mijn moeder en pak een doos van de bovenste plak.
Voorzichtig open ik hem. Er liggen twee kleinere doosje in.
Op het ene doosjes staat de naam van Mike en op de andere mijn eigen naam.
Ik geef Mike zijn doosje en open die van mij zelf.
Er ligt een brief en een kettinkje in.
Ik open de brief en begin meteen met lezen.

Emily, als je dit leest ben ik waarschijnlijk overleden.
Dit kettinkje is om kracht uit te putten als je niet meer kan.
Blijf volhouden. Weet dat ik altijd van je zal houden.
En ik zal altijd bij je blijven ook al zie je me niet.
Alles komt goed, er is altijd een weg en dat weet je!
Ik ga nu naar Sky, geeft nooit op Emily, nooit!
Ik hou van je!
Liefs mama.

Een paar tranen lopen over mijn gezicht.
Snel veeg ik ze weg. Ik mag niet huilen.
"Mike?" Vraag ik schor.
"Ja heb je ook zo'n brief" vraagt Mike aan mij. Ik zie dat hij het moeilijk heeft.
Ik knik en geef hem een knuffel.
Na een knuffel pak ik het kettinkje uit het doosje.
Het is een fijn goud kettinkje in de vorm van een hartje.
Ik doe hem om. Nooit zal ik deze nog afdoen. Nooit.
En samen met Mike loop ik naar beneden.

Morgen word mijn moeder begraven ook hier in Spanje.
Dan zie ik mijn vader weer, voor het eerst nadat mijn moeder is overleden.
Het zal wel druk worden op de begrafenis.
Shane, Shina,Jara,Dylan en de rest komen ook.
Het hele A team eigenlijk en dan reizen we samen terug naar Amerika.
Er komen echt zooooo veel mensen, dat word veel handen schudden.
Ugg ik heb er eigenlijk zo geen zin in het klinkt hard maar het is altijd zo deprimerend.
"Mike ik ga slapen." Zeg ik tegen Mike.
Hij knikt "ik ook sis, sleepwell!" Zegt hij.
Niet veel later plof ik neer op mijn bed en val ik in slaap.
Morgen zal ik er vroeg uitmoeten, het zal een lange en zware dag worden.

De volgende ochtend word ik inderdaad vroeg wakker gemaakt door mijn wekker.
Snel stap ik uit bed, ik trek een zwart jurkje aan die ik speciaal hiervoor heb gekocht. (Zie media)
Ik krul mijn haar lichtjes en doe wat mascara op.
Niet veel later ben ik klaar en zit ik samen met Mike aan het ontbijt.
"Ze komen ons zo ophalen" zegt Mike tegen mij.
Ik knik en eet rustig veder.
En inderdaad niet veel later staat de auto van de organisatie er.
We stappen in en rijden weg..
Nog geen half uurtje later komen we aan bij een groot gebouw.
Mike en ik lopen naar binnen en daar zie ik mijn vader zitten.
Zodra hij ons ziet loopt hij op ons af en hij trek me in een knuffel.
Als mijn vader me losgelaten heeft, geven Mike en mijn vader elkaar een mannenknuffel en we praten wat.
"We moeten zo wel gaan hoor, het begint zo." Zegt mijn vader.
Ik knik "het A team komt toch ook?" Vraag ik.
Mijn vader knikt "er zijn veel mensen maar niet iedereen, alles moet natuurlijk wel blijven draaien.. Maar het A team is er inderdaad." Antwoord mijn vader.
"Kom we gaan het is nu echt tijd." Zegt Mike.
We staan op en stappen in een zwarte land rover.
Het is gelukkig nog geen 5 minuutjes rijden.
Als we daaraanvolgend staan er al een hoop mensen.
En als we uitstappen loopt iedereen achter ons aan naar het graf.
Er gebeurd van alles maar alles ontgaat me.
Iedereen geeft me een hand en condoleerde me, het duurt wel 2 uur lang.
Waarom milan? Waarom zij?
Ala het eindelijk is afgelopen gaat in vader naar zijn eigen villa's met wat familieleden en goeie vrienden.
Maar het A team en ik gaan naar de villa van mijn moeder waar ik mijn eigen kamer heb.
Als we daar aankomen gaan de jongens meteen playstationen en Elena, Jara, Shina en ik gaan naar boven.
"Ik ga me eerst even omkleden hoor, jullie ook?" Vraag ik als ik zie dat hun ook helemaal netjes in het zwart zijn. ze knikken. "Mijn koffer staat nog in de gang,," zegt Elena.
"Jep die van mij ook" zegt Shina.
Ik grinnik "dan gaan we die eerst halen" met zijn alle lopen we naar beneden en we pakken de koffer.
Niet veel later zitten we allemaal in makkelijke kleding.
Alle meiden blijven bij mij slapen.
Mijn kamer is toch groot genoeg,
Dus vanavond word het meidenavondje...

Sorry dat ik zooooo pang niet heb gepubliceerd❤️
Ik heb het heel erg druk en het is er niet van gekomen😅
Heel erg sorry❤️🙏
Liefs senna💞