8:28 AM Febuary 4, 2021
Ara's POV
Palabas ako ng unit namin ni Thomas ng makita ko ang kuya ko na naghihintay sa labas nito pagkabukas ko ng pintuan.
Naka suot sya ng kaswal at ang expresyon sa mukha nya ay sinisigaw kung gaano sya kadeterminado.
Nung nakita ko yun ay gusto ko ng saraduhan ng pinto dahil malamang ay duon ito tutungo but, I choose to give him the benefit of the doubt and wait and see what he really came here for.
"Kuya na padalaw ka" I said and kiss his cheeks. I close the door behind me and heard it click meaning that the door is now lock.
"Nagmamadali ka ba? Pwedeng mag usap muna tayo?" we walk to the elevators and enter an elevator car then I press the lobby floor button.
"Hindi naman. Tungkol saan?" I plainly said to my brother, obviously stating that I'm not that interested.
"Nakipagkita na ako kay dad" I divert my gaze at the walls obviously avoiding his gaze.
"Well good for you" sabi ko nalang sa kanya at bumaling ang tingin ko sa relo ko. I tap my feet on the floor to compromise with the awkward silence.
"At satingin ko ay dapat mag usap na din kayo." in my peripheral view I saw that he look at me with high hopes and I feel sorry for him because he can't push me to say yes regarding this, no one could.
"Maybe some other time, busy ako ngayon" sabi ko and depart the elevator car.
Mabilis akong lumakad papalayo. Tinatawag ako ng aking kuya pero hindi ko sya nililingon
Before I could fully get into the grab taxi I got my brother pulled me by my wrist.
"Ano ba Victonara stop giving me a cold shoulder! It's dad we are talking about here! Hindi mo ba gustong maayos ang pamilya natin? He actually wants to meet you" Napayukom naman ang kamao ko sa naririnig ko sa kuya. Marahas kong tinanggal ang kamay nya sa palapulsuhan ko at tumitig sa kanya.
"Pwedeng tama na! I am busy so there is no way I could make time for him, I MEAN IT!" Diniinan ko talaga yung huli kong sinabi at sumakay na sa grab taxi na nakuha ko.
"Kailan mo ba binabaan ang pride mo" dinig kong bulong ng kuya na halos hindi ko na halos narinig.
Habang palayo na ang taxing sinasakyan ko ay hindi nakawala sa paningin ko ang malungkot na expresyon sa mukha nya.
Not today, kuya, not today.
I texted my secretary that I will changing my clinic hours for today; instead of 9:00am - 12:00pm it will be 2:00pm - 5:00pm.
"Manong sa wensha nalang po tayo" at sumandal sa upuan at binaling na lamang ang tingin sa labas.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
