my big boy ✔

-2-

p.o.v Ivy

Zodra we bij hem zijn bellen we aan en al snel word er open gedaan. Zijn ouders zijn echt niet normaal aardig voor mij. 'heey Lucas en Ivy' zegt zijn moeder gelijk. 'heey' antwoorden Lucas en ik. We lopen naar binnen en gaan op de bank zitten. 'wat willen jullie drinken' vraagt zijn moeder. 'doe mij maar wat water, wat wil jij?' vraagt hij aan mij. 'doe mij ook maar water' antwoord ik.

Ik vind altijd al dat ze een heel mooi huis hebben. Na een minuutje komt zijn moeder terug met het drinken. We praten nog wat en dan gaat de bel. Dat zal mijn moeder wel zijn. De moeder van Lucas loopt naar de deur en maakt de deur open. Een paar seconden later zie ik mijn moeder in de woonkamerdeur staan. 'heey Ivy, kom je mee' zegt ze. Ze probeert altijd aardig te doen als we bij Lucas zijn. Ik knik en sta op. In de gang pak ik mijn jas en loop weer terug naar de woonkamer. Snel neem ik afscheid van Lucas. Hij geeft me een knuffel en fluistert dan in mijn oor 'en als er iets, kom gelijk naar mij toe'. Ik knik en ga uit de knuffel. Ik bedank de moeder van Lucas en ga dan met mijn moeder mee.

Thuis aangekomen ga ik aan tafel zitten om te eten. We eten rijst. Ik ben enigskind, dus het is altijd best wel stil en saai in huis. Maar aan de andere kant gun ik het ook niemand anders om zo behandeld te worden door je ouders. Ze proberen vaak aardig te doen maar het slaan en schoppen mag best wel weg, Dan zijn ze best wel aardig hoor. Na het eten ga ik gelijk door naar boven.

Boven aangekomen leg ik mijn schoolspullen weg en ga ik op mijn bed liggen. Het is niet zo heel laat maar ik heb verder toch niks te doen. Rond half 8 word er op de deur geklopt dat ik moet gaan slapen. Ik trek mijn pyjama aan en ga in bed liggen. Zo ziet mijn dag er dus eigenlijk uit. Dag in dag uit gaat het ongeveer zo. Na een paar minuten val ik in slaap.

Er gaat een moeizame week voorbij, maar vandaag ben ik dan eindelijk jarig. Ik ben zo benieuwd. Mijn ouders zeggen dat het een bijzondere verjaardag word dus ben ik wel benieuwd. Eerst moet ik nog naar school. Als ik beneden aan kom staat er niks of niemand. Ze zullen het wel vergeten zijn. Meestal doe ik hier de dingen al zelf in huis en ik ben vandaag 9 geworden dus dat is al best wel knap.

Ik eet wat, kleed me om en maak mijn tas voor school klaar. Rond kwart over 8 ben ik helemaal klaar. ik doe mijn schoen en jas aan en ga dan naar school. Het is zo'n 10 minuten lopen.

Na 10 minuten te hebben gelopen kom ik aan op school. Ik loop de school binnen en ga op zoek naar Lucas. Na een paar minuten heb ik hem gevonden. We gaan samen naar de kantine waar we op een bankje gaan zitten. 'gefeliciteerd' zegt hij dan ineens. Ik glimlach en hij pakt iets uit zijn tas. 'hier, dit is voor jou' zegt hij. Hij geeft me 2 dingen.

Eentje is een doosje en de andere is meer rechthoekig. eerst maak ik het doosje open. ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik zie wat erin zit. Het is een armbandje met friends forever erop. ik geef hem een knuffel en een dankjewel. We doen het armbandje gelijk om. Dan maak ik het andere cadeautje open. Er zit een fotolijstje in met een foto van Lucas en mij. Weer geef ik hem een knuffel. 'ik heb echt veel geluk met zo'n vriend als jou' zeg ik tegen hem.

Hij glimlacht en samen staan we op. Ik doe het fotolijstje in mijn tas en we lopen samen door de gangen van de school. Onderweg komen we de pestkoppen weer tegen. Een paar gaan voor mij staan en de rest houd Lucas vast. Dit doen ze meestal omdat Lucas anders wild word tegen hun. Niet dat hij dat nu niet doet.

Een van de jongens duwt me tegen de muur, en een andere jongen pakt mijn rugzak zodat ik nu helemaal tegen de muur aan sta. En ja ik zit pas op de basisschool. Het zijn dan ook meestal kinderen uit oudere groepen. Ik zit zelf in groep 5.

Maar weer verder. De jongens pakken mijn brood uit de tas en beginnen me te schoppen en te slaan. 1 komt hard aan in mijn buik. 'gefeliciteerd nog' zegt een jongen. De rest begint allemaal te lachen. Ze laten Lucas los en lopen dan weg. Ik val gelijk op de grond omdat ik nog steeds pijn heb in mijn buik.

Lucas loopt gelijk naar mij toe. 'gaat het wel' vraagt hij bezorgd. Ik knik. Het gaat helemaal niet, maar zolang ik me al kan herinneren vertel ik mijn problemen niet zo snel. Ik zou het best tegen Lucas durven vertellen omdat ik hem wel vertrouw maar ik wil hem gewoon niet lastig vallen met al mijn problemen. Hij maakt elke schooldag al extra brood voor mij dus ik vind dat hij genoeg doet.

Ik sta met moeite op en doe net alsof er niks aan de hand is. 'ik kan straks niet met je mee naar huis, mijn ouders zeiden dat ik gelijk naar huis moest komen' zeg ik. 'jammer maar ik zal het doorgeven aan mijn moeder, en hoe doen we het volgende week met de studieweken' vraagt hij. Op onze school hebben we 2 weken studieweek, dan moeten we nog een week naar school en dan heb je echt vakantie. 'ik denk dat ik gewoon zo veel mogelijk naar jou kom' zeg ik tegen hem. Samen lopen we naar de klas en gaan op onze plaats zitten

Hooi. Weer een nieuw deel