my big boy ✔

-20-

p.o.v Ivy

Na een paar uur vliegen komen we aan op het vliegveld van Nederland. Ik stap uit, pak mijn spullen en loop samen met mijn ouders naar de aankomsthal. Er staat waarschijnlijk toch niemand voor mij dus ik loop gelijk door. Maar nou dat ik de hal doorkijk zie ik Lucas staan. Wat doe hij hier nou?

Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en ren naar hem toe. 'heey' zeg ik blij. 'heey Ivy, ik heb je gemist' zegt hij. Dat is zo lief van hem. 'ik heb jou ook gemist' zeg ik. Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht en vraagt dan 'en hoe was het daar in Londen'. 'ik vond het zo cool. Ik ben hele goede vrienden geworden met Niall, hij i-', ik kan mijn zin niet verder afmaken of zijn gezicht staat op boos. 'oo ja die jongen van 16. Verkrachter' mompelt Lucas net hard genoeg dat ik het hoort.

Waar haalt hij dat vandaan? Hij heeft Niall nog nooit gezien. 'ik doe net alsof ik niks heb gehoord. Maar Niall is lief en zit in een band sinds kort, doet mee aan x factor en hij is echt geweldig' zeg ik. 'maar wij waren toch beste vrienden' vraagt hij. 'dat zijn we nog steeds' zeg ik. Hij is echt een jaloers type heen.

'morgen hebben we weer school' zeg ik met een nep glimlach. Na nog een paar minuten gepraat te hebben trekt mijn vader me mee. Ik verlaat Lucas en ga in onze auto zitten. We rijden naar het huis en daar ga ik gelijk alles opruimen en slapen. Als ik bijna lig te slapen krijg ik een berichtje van Niall. Het is half 10. ik moet al lang slapen maar bij hun is het half 9.

Niall, 'heey, ik wou even welterusten zeggen'.

Dat is zo lief van hem.

Ivy, 'bedankt en jij ook'.

Ik leg mijn telefoon weg en val in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker van mijn wekker. Gezellig, school. Ik heb er zo geen zin in. Ik sta op en doe mijn ochtend routine. Rond kwart over 8 ben ik klaar. Ik pak mijn fiets en ga naar school. Sommige mensen wijzen naar mij. Geen idee waarom. Op school aangekomen kijk ik of ik Lucas ergens kan zien. Ik zet mijn fiets weg en kijk over het schoolplein. Dan zie ik hem staan. Hij glimlacht naar mij als hij mij ziet. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. Samen lopen we naar binnen en natuurlijk komen de pestkoppen weer.

Dit doen ze elke dag dus opzich ben ik eraan gewent. Waar ik ook loop ze vinden me toch wel. Ik word weer tegen de muur aangeduwd en Lucas word weer vastgehouden. 'zo zo, ik zag dat je in Londen was met een best wel speciaal iemand' zegt een jongen. 'jazeker, het was naast Lucas de liefste jongen die ik ooit heb ontmoet' zeg ik. 'en waarom was je bij hem' vraagt een andere jongen. 'omdat als ik niet bij hem was, we elkaar misten, net zoals nu' leg ik uit.

Ik weet niet waarom ze dit vragen maar ik voel ze mijn brood pakken. Ik had is een keer geen brood gesmeerd omdat hun het toch opaten. Toen lach ik voor een dag in het ziekenhuis dus dat heb ik nooit meer geprobeerd.

Na een tijdje al mijn ingewanden vernielen, mijn gezicht nog lelijker maken dan dat het al was en me gewoon veel pijn doen lopen ze weg. Lucas zit helemaal uitgeput op de grond omdat hij de heletijd probeerde los te komen. Ik val op de grond en Lucas komt naar me toe. 'Ivy, moet ik je naar het ziekenhuis brengen' vraagt hij. Ik schud mijn hoofd en sluit mijn ogen even. Ik knijp ze dicht van de pijn en ga aan de kant op de grond zitten. Wat een leuk begin van de schooldag.

Ze komen weer terug lopen en meteen straal ik angst uit. Ze gaan gewoon weer verder waardoor ik nog meer pijn heb. De andere slepen Lucas naar zijn klas zodat hij weg blijft. Weet je dat het er hard aan toe gaat op onze basisschool? Maar dat zal mijn ouders niks uitmaken. Na meer pijn lopen ze weg en pak ik mijn telefoon. ik heb zo veel pijn dat ik meer niet kan doen. Ik open mijn gesprek met Niall en het enige wat ik kan typen voor ik wegval is 'help'.

hooi, weer een nieuw deel. een soort van clifhanger, wat zal er gebeuren met Alisha