The Maffia Daughter

17

Ik draai me geschrokken om en kijk in zijn ogen. 'Oh shit, ik sloeg niet hard genoeg' zegt Nora beschaamd. 'Je echte naam is River' vraagt hij. 'We kunnen hem nog eens slagen en gewoon weglopen' stelt Ryan voor. 'Of we lopen gewoon weg, ze weten nog niet wie je bent' zegt Noah. 'Wie je bent?! Lily, wat is er aan de hand' vraagt Caleb verward. 'Ze zoeken me toch al als ik nu vertrek, kan ik hun beter toch een goede reden geven' zeg ik. 'Nee' zegt iedereen tegelijk. 'Het is haar vriendje' zegt Hanna. 'Wat is er aan de hand' vraagt Caleb nog eens. 'Ik ben Londen uitgezet omdat ik een brand heb gesticht die Ashton bijna vermoorde en ik heb Daniel, die jongen daar, mijn ex-vriendje, drie keer in zijn schouder geschoten, ze hadden geen echte bewijzen maar ik moest de stad wel verlaten. Mijn echte naam is River Hunter, je weet wel de dochter die jou baas wou vermoorden' zeg ik en dan knik ik naar Ryan die achter hem staat die hem nu wel hard genoeg slaagt en dan rennen we weg. 'Je bent het meest gestoorde wijf in deze wereld, weet je dat' vraagt Ashton. 'Natuurlijk weet ik dat' zeg ik en we komen aan bij een station. 'Naar waar' vraag ik kijkend. 'Gewoon de eerste trein' zegt Nora en we lopen een perron op waar een trein staat en stappen in. 'We hebben geen ticket' zegt Anne als we zitten. 'Gewoon slapen als hij komt' zeg ik en we gaan rond een tafeltje zitten, met drie op één bank. 'Dus het plan' vraagt Noah. 'Wel aangezien The Dark Angels nu zeker achter ons aangaan' zegt Ashton die mij aankijkt 'Moeten we inderdaad onze naam veranderen'. 'Misschien ook ons haar kleuren, ze weten onze gezichten' zegt Anne. 'Dus we gaan naar Australië' vraagt Ryan. 'Heb jij ooit iets gezegd over Australië' vraagt Ashton aan mij. 'Ik denk het niet. Ik zei altijd dat ik naar Miami wou gaan' zeg ik bedenkelijk. 'Dan gaan we naar Australië' zegt Ashton waardoor ik grijns. 
Ondertussen is iedereen in slaap gevallen en staar ik uit het raam als ik een luide bonk op het dak van de trein hoor en de rest wakker schrikt. We pakken allemaal ons pistool en gaan recht staan. 'Laat de oorlog beginnen' zeg ik zacht. 'Grappig toch, zo'n team-up' zegt Daniel die voor ons verschijnt. 'Team-up' vraag ik verward. 'Met mij' grijnst Robert die achter ons opduikt. 'Shit' zegt Ashton zacht. 'Jullie zes tegen twintig duizend mensen, laat me niet lachen' grijnst Daniel en ik kijk zoeken om me heen en grijns als ik het open raam zie. 'Het gaat niet om de hoeveelheid' zeg ik grijnzend 'Maar om de slimheid' en dan schiet ik hem weer in zijn schouder en gooi een rook bom. Ik pak Nora haar hand en trek haar mee naar het raam. Ik slaag het raam ernaast ook kapot zodat de rest weet wat ik ga doen en kruip er dan uit. Ik klim op het dak waar veel mensen staan. 'Zelfmoord' fluister ik tegen Nora die naar me grijnst. We draaien ons om en springen van de trein, we rollen even en al snel is de trein verdwenen en kijk ik hoopvol rond. 'Is iedereen er' vraag ik. 'Iedereen hier' stelt Ryan me gerust. 'We gaan nooit in Australië geraken' zegt Ashton als ze het treinspoor hebben overgestoken. 'Hoe zijn ze zelfs zo snel wakker geworden' zucht ik. 'Geen idee, maar we moeten blijven bewegen' zegt Ashton dus beginnen we met wandelen. 'Het spijt me dat ik jullie in deze rotzooi heb gebracht' zeg ik nogmaals. 'Lily, luister nu eens goed naar ons' zegt Ryan die stopt met wandelen. 'Jij bent onze beste vriendin, jij had ons nodig dus hier zijn we. Jij hebt zo vaak hetzelfde voor ons gedaan, weet je hoe vaak jij in de cel hebt gezeten voor ons'. 'Dat was anders... een nachtje in de cel, vergeleken met dit? Jullie riskeren jullie leven' zeg ik. 'Jij elke keer ook' zegt Ashton waardoor ik hem boos aankijk. 'Wat bedoelt hij' vraagt Anne. 'Niks, hij bedoelt niks. Ashton overdrijft, zoals hij wel vaker doet' zeg ik en dan draai ik me stug om een loop verder. 'Ze moeten alles weten' zegt Ashton die naast me komt lopen. 'Robert mishandelt me' zeg ik dan maar luid. 'Hij doet wat' roepen al mijn vrienden tegelijk. 'Ik dacht dat ik het we verdiende omdat ik zijn leven had verpest. Hij moest alles achterlaten voor mij...de dochter van de vijand' zeg ik. 'Dus je hebt geen zwak immuunsysteem' vraagt Nora en ik schud mijn hoofd. 'Dat waren gewoon dagen dat je er te erg aan toe was om naar school te gaan' vraagt Noah en ik knik weer. 'That Son of a bitch' zegt Anne woedend. 'Beter als mijn normale vader' mompel ik en de rest van onze tocht ben ik stil in mijn eigen gedachten en het grootste deel gaat naar Caleb. Mijn Caleb, de Caleb van de kleine kusjes, van de trotse blikken, van de kleine complimentjes. De manier hoe hij me Angel noemde...Angel. Zoals mijn tweede naam, mijn echte naam... Wat als hij het wist?