♕The Gangster Queen♕ [ COMPLETED ]

Epilogue

Epilogue

―――ო―――

6 years later~

I was standing here, feeling the calm wind of this Sunday morning, listening the chirping sounds of the birds. Its been 6 years after that incident happened, and it was still refresh to me, it was just like yesterday.

ㅡㅡღ●ღㅡㅡ

Flashback

Habang abala ako sa pakikipagputukan ay hindi ko napansin ang isang tao na nasa likuran ko at may nakatutok itong baril sa akin.

'Mamamatay kana!' Rinig kong sigaw sa likuran ko pero ang hindi ko inaasahan ay ang taong nasa harapan ko ngayon.

Bang!

Nanlaki ang aking mata, ang taong diko inaasahang haharangan ang bala na dapat ay para sa akin.

"Im just on time" rinig kong sabi nito bago umubo ng dugo at nakangiti pa sa akin.

Hindi halos ako makagalaw sa kinatatayuan ko hanggang sa nararamdaman ko nalang ang paunting-unti pagbibigat ng katawan nya na nakayakap sa akin.

"K--k-ku--kuya!" Usal ko kasabay ng pagtulo ng luha ko.

No! No! Hindi pwede!

Ngumiti ito sa akin, at pinahid ang mga sariwang luhang dumadaloy sa pisngi ko.

Napailing ako, "Don't close y-your eyes k-uya!" Don't do this to us kuya.

"Shh! M--masa-ya ako k--kase nagampaman k--ko a--ng pa--ngako ni mama" napahagulgol na ako sa iyak.

"Don't say that kuya! Don't say that, mabubuhay kapa!" Umiling lamang ito na para bang alam nya na hindi na sya magtatagal pa sa mundong to.

"Its over now. I--i wan--want you to be h--hap-happy and f--free your anger" iyon ang mga huling salita nya bago tuluyang sumara ang mga talukap nito at tuluyan na kaming iwan. No!

"K--kuya! Please!" Humihikbing kong usal habang niyugyog ang katawan nito na nakahiga ngayon sa hita ko.

End of Flashback

ㅡㅡღ●ღㅡㅡ

I can't barely touch and see his name down there, I felt guilty. I know his happy now because he is with Dad and Mom but I can't stop myself blaming for what happened for him. Its still hunting me. And the guilt.

--

Qylie POV

Hindi ko pa rin magawang maikilos ang mga paa ko papunta sa kanya. Hindi ko pa kaya, sa loob na anim na taon ito na yata ang pinakaunang beses na sumama ako sa kanila para puntahan sya, -- sila. At sa tuwing nakikita ko ang pangalan nyang nakaukit doon ay hindi ko maiwasang maiyak. Kasalanan ko lahat, ako dapat ang nandoon at hindi sya.

"Qylie!" Tawag sa akin ng kakambal ko, malayo na sila sa akin o tamang sabihin na nandoon na sila sa harapan nya at kumaway ito sa akin para sabihin sumunod na ako dahil ako nalang yung naiwan dito sa loob ng kotse.

Humugot muna ako ng malalim na hininga bago binuksan ang pinto ng kotse at lumabas. Mahigpit kong hinawakan ang isang basket na puno ng sari't saring bulaklak, hindi ko alam kung magugustuhan nya ba ito pero nagbabasakali pa rin ako. Habang patungo ako sa kanya nararamdaman ko na ang mga mabibigat na hakbang parang gusto kong umalis, gusto kong tumakbo at ayaw ko syang harapin dahil natatakot ako,. Natatakot ako na sa oras na nasa harap nya ako ay hindi ko na sya masisilayan pa, mayayakap at makakausap. Ang sakit! Masakit sa akin na tanggapin ang katotohanang hindi na sya babalik pa sa amin.

Inilapag ko sa harap nya ang bitbit kong bulaklak. At sinindihan ang bigay na kandila ni Quarina sa akin.

In Loving Memory of
Jin Jiyong Arthemis Altamonte
Born: January 1*, 1988
† Died: May 23, 2017

Nanginginig kong hinawakan ang lapida nya kasabay ang pagtulo ng luha ko na kanina ko pa pinipigilan.

"Sorry! Sorry kuya!" Paulit-ulit na sambit ko. Sorry! Nang dahil sa sobrang galit ko, ikaw yung nawala, ikaw yung kinuha.

Naramdaman ko naman ang pagyakap sa akin ng kakambal at doon nako humagolhol ng iyak. Hindi ko kaya, akala ko mapoprotektahan ko sila pero nagkamali ako. Hindi ko nagawa, akala ko wala nang ikakasakit mula nang nawala sa amin sina Dad at Mom pero mali ako, nasasaktan ako ng sobra. Para akong pinapatay kahit buhay ako.

Quarina POV

Tahimik kong pinapatahan si Qylie sa mga bisig ko. Alam kong sya ang nasaktan sa mga pangyayari at ayokong kainin sya ng konsyensya nya na ngayon ay wala na si Kuya. Masakit, dahil nawalan na kami ng sandalan, kahit parati naming binabara si Kuya ay mahal pa rin namin sya pero ngayon alam kong masaya na sya sa piling nina Dad at Mom, hindi na sya malulungkot pa kase alam kong kasama na nya ang mga magulang namin. Kaya masaya narin ako para sa kanya nandyan naman sya sa tabi at puso namin, alam kong kahit nasa malayo na sya ay binabantayan nya parin kami.

Qylie POV

Nagpaiwan muna ako saglit para makasama ko muna sya kahit sandali lang, kahit ngayong araw lang. Dahil sa oras na tatalikod na ako sa kanya ay ang katotohanang hindi na sya babalik pa sa amin.

"Salamat sa lahat ha. Salamat dahil ikaw ang naging kuya ko, - namin. Alam kong masaya kana dyan dahil kasama mo na sila Dad at Mom. Hindi kana dyan mag-iisa at malulungkot"

Huminga muna ako ng malalim bago ulit nagsalita.

"So, paano kuya? Aalis na ako ha? Alam mo namang mamimiss kita diba? Mahal na mahal kita kuya Jin." Hinaplos ko sa huling pagkakataon ang pangalan nya at tumayo.

Paalam kuya, paalam. At salamat sa lahat ng mga alaala na iniwan mo sa amin. Hindi ka namin makakalimutan kuya Jin.

ㅡㅡრ●რㅡㅡ

Life isn't fair. My life was a totally sucked. I was stucked at the past, haunting bad memories, but I was learned. I maybe wreck but sa lahat ng mga pinagdaanan ko masasabi kong masaya na ako sa kung ano mang meron ako ngayon. Kuyas' right, I need to free that anger that I keep for how so long. He wished me to be happy and I guessed this is the best decision I did for my whole life. Hindi na ako mag-iisa ngayon because I have them, my family I cherised. Iba pa rin talaga kapag alam mo sa puso mo na wala na galit na sumasakop sa buong sistema mo.

I loss one of my family but that doesn't mean ay kailangan ko na rin silang iwan. Time healed fast, and accept everything because I know that there is a reason why God gave me this challenge and now I learned.

Right now, my role is done. I am Qylie Ahryzandrea was known before 'The Gangster Queen', saying thankyou for all of those support and now Signing out.

The End
ㅡㅡო•••ოㅡㅡ