You're Beautiful ... (A Tagalog Zayn Malik Fanfic)

Thirty-One

ASHLEY's POV

Kinaumagahan, Pumunta ako sa school para humingi ng mga requirements. Tas sa iba-iba ren. Balak ko na kasi mag trabaho. Sana makapasok agad ako. Bigla akong napaisip na kailangan ko na matutong mabuhay mag-isa. I mean, eto na nga ako oh, naibig na.

Hindi habang buhay andyan si Mommy para pag sustentuhan ako, Tulungan ako sa mga bagay bagay. Hindi rin habang buhay andito si kuya sa tabi ko, mag a-asawa na ren siya soon. Panigurado ako mag bubukod siya.

"Ashley, naiintinidihan ko sitwasyon niyo ni Zayn ngayon, Di naman kami pwede humadlang sa inyo. Pero iha, wag mong papabayaan pag-aaral mo ha." Sambit sakin ni ma'am prinipal habang inaayos yung ibang requirements na hinihingi ko.

"Opo ma'am. Medyo mahirap lang po kasi sa ngayon, Wala Mama namin ni zayn, parehas nasa abroad para mag trabaho, Yung mga kapatid ni Zayn napasok naman, si ate doniya naman po may work din, dagdag pambayad daw sa gastusin ni zayn sa ospital kaya ako lang po talaga andito para sa kanya." Malungkot na sagot sa kanya, para parin tinutusok puso ko. Sobrang sakit paren sa pakiramdam.

"Naiintindihan ko, Ang swerte sayo ni Zayn, Iha."

"Mas swerte po ako sa kanya."

Matapos ang pag uusap namin ni ma'am principal, umalis din agad ako para umuwi. Pupunta ulit ako ng ospital para bantayan siya. May pasok kasi si ate doniya.

Pag dating sa bahay, naabutan ko si Luke at Kuya ko.

"Ashley, andyan ka na pala." Sabi ni kuya habang naglalaro sa xbox niya.

"Hi ashley." Sabi naman ni luke. Busy sila parehas sa xbox.

"Kuya, punta ako sa ospital, May pasok si ate doniya eh. Walang mag babantay kay Zayn."

Tumango lang si kuya.

Nag text ako kay tita at kay mama para ipaalam na pupunta ako doon.

—

Nasa bus na ako, tinitignan ko pictures namin ni Zayn. Yung old conversation namin. Dami ren kalokohan nito eh.

*Text*

pogingZayn: mahal!

-10:30pm-

Me: oh bakit? Kala ko matutulog ka na?

Pogingzayn: di ako makatulog :(
Me: bakit?

Pogingzayn; di ko nga alam e. :( wag mo kasi ako isipin!

Me: luh! feeling mo naman iniisip kita. Haha

Pogingzayn; May iba ka pa bang iniisip? Bukod saken?

Me: wala naman hehe

PogingZayn: dapat lang noh, Sa gwapo ko na to mapapisip ka pa ba ng ibang lalake? Nasakin na nga lahat e.. Ikaw nalang kulang, Bilang asawa.

Me; yabang mo oy! Hahahaha matulog ka na. Antok na ko eh.

PogingZayn: kinilig ka lang e. :p

Me: oo nalang, tulog na tayo!

PogingZayn; Tulog lang! Wala pang tayo. Di pa tayo kasal!

Me; dami mong alam!

PogingZayn: pogi eh. Hahahaha iloveyou hon!

Me; iloveyou! Goodnight <3

Nakakamiss na may buang sa text ko.

Ayan! Naiiyak nanaman ako. Hays. Miss na miss ko na siya. Di ko na alam pa gagawin para malimutan siya kahit saglit.

Mahilig kasi kami mag gala ni Zayn, kaya feeling ko kahit saan ako mag punta may memories kami ni zayn.

Nakarating ako sa hospital, Sakto si ate doniya nag aayos na and paalis na siya.

"Ikaw na muna bantay dito ash, text kita pag pauwi na ko." Sabi nya habang nag aayos ng buhok.

"Sige lang ate. Ingat ka po."

Nag beso muna kami bago siya tuluyang lumabas ng kwarto.

Tinitigan ko si Zayn, naupo ako sa upuan na nasa tabi niya.

"Mahal ko, Gumising ka na dyan. Nahihirapan na ko, Sobrang miss na kita." Kahit di niya ko naririnig alam ko naman mararamdaman niya yon. Naiiyak nanaman ulit ako.

"Walang mahangin sa paligid, Yung yabang na nakakabwiset.."

"Walang nahalik sa cheeks ko, Yakap na bigla ko nalang mararamdaman.."

"Yung seloso na bigla nalang naka-kunot noo, pag may nakatingin sakin na iba.."

"Yung nangungulit saken pag di ako nakapag reply agad.."

"Yung kakatukin ako sa bahay pag walang magawa.."

"Zayn, Miss na kita. Sobra." di na maawat yung luha sa mga mata ko, sobra na ko nasasaktan.

"Sorry hon, naiyak ako sa harap mo."

Ayaw kasi ni Zayn na umiiyak ako. Sasampalin niya daw ako pag umiyak ako sa harap niya. Kawalangyaan talaga.

"Miss na talaga, bwiset ka zayn."