The Pain You Left In Me

Kabanata 6

Kabanata 6

Trapped

Gumising ako ng maaga kahit na antok na antok pa rin ako. Ngayon kasi ang start ng enrollment for the fourth year students sa Malcolm University. I decided to join Clara and Maureen para na rin wala na akong intindihin pa kundi ang preparation for the first day of school. Two weeks nalang ay mag-uumpisa na ang final year namin.

Last night, I talked to mom and dad about my decision. We were inside their room. Mahirap na kasi kapag may nakarinig lalo na't dito natulog sila lolo.

I decided to obey dad. Ano bang mawawala sa akin? Sa katunayan nga ay makakatulong pa ito sa aming pamilya.

I realized that the universe is just there, watching us. I feel like it is laughing at me. Napagtanto kong walang mangyayari kung tutunganga lang ako at paiiralin ang pride ko. If I make a move, maybe I'll get a chance to change something. Sana nga lang ay mabuting pagbabago ang kalabasan nito.

I set aside Siege lalo na sa kung ano ang mararamdaman niya sakaling malaman niya ang lahat ng gagawin ko. There's a little bit of sympathy and pity in me towards him. Pero mas nangingibabaw sa akin ang galit sa pamilya niya. They are the reason why we are drowning. We need to be rescued, at kung ako lang ang pag-asa, I might as well do it as best as I can. On top of all, sobrang dami na yatang nasaktang babae ni Siege, so he really deserve it.

Dahil sa sobrang aga ko ay ako na ang naunang kumain. Kakagising lang nila. Hindi pa sila lumalabas sa kani-kanilang kwarto. Nang pumunta ako sa kusina para sana ay doon nalang ako kakain ay mga katulong lang ang nandoon na almost finished na sa pagluluto.

Napangiti sila nang pumasok ako. They even greet me so I greet them to. Sinabi ko kay Manang Lucia, ang pinaka mataas na katulong at madalas pagkatiwalaan ni mommy, na mauuna na akong kumain at dito nalang sa kusina. At first she tell me na sa dining hall nalang kumain. But I insist na dito nalang kasi wala naman akong makakasabay doon.

Naabutan ako ni mommy at daddy na patapos na sa pagkain. Dad gives me his proud smile while mom gives me her unsure smile. I know that she is worried about me dahil sa napagdesisyonan ko, but I assure her na kaya ko at walang mangyayaring masama. After all, I'm just going to grab information na pwedeng pakinabangan ng kompanya namin. Sa tingin ko naman ay hindi naman ako mamamatay sa mga dapat kong gawin.

Nang makapagpark ako sa school carpark, ay tumungo na agad ako papasok sa school. I'm wearing pink chiffon dress with belt.

Our school is one of the premier schools in Manila. Isa rin ito sa mga pinaka malalaki.

Dahil first day ng enrollment for seniors ay madaming mga enrollees sa school ground at hallways.

As I walk, I can't help my eyes to take in the view of our school. Almost three floors ang bawat buildings. Marami at kalat-kalat.

Bawat area ay binubuo ng mga building para sa isang course lang. Ang pinakamalaki at pinaka maraming buildings ay ang course ng business ad.

Kahit na maraming mga gusali ay malawak pa rin ang school grounds. Ahead of me is the enormous covered court. Sa kanan ko naman, kahit na tinatakpan ng ilang buildings ay ang wide soccer field at race track. Sa kaliwa ko naman ay ang mayroong maraming enrollees. Doon kasi ang mismong shool ground kung saan maraming mga round stone tables. When you look at it, para kang nasa parke, dagdagan mo pa ng malawak na soft grass na pwede mong higaan kahit na wala kang big blanket.

Umihip ang malakas na umagang hangin
Sa lakas ay sumayaw ang buho ko like it was a whirlwind of lost wind na gustong magpatangay. Kahit na maraming tao roon sa school ground ay nananatili pa rin itong mukhang payapa at nakakarelax lalo na tuwing ganitong oras. Kaya naman hindi na ako nagtataka kung bakit dito madalas tumatambay ang mga mahilig mag cutting classes.