EMANET (Düzenlenmede)

🌷7🌷

1 ay sonra

Geçen zaman da çok şey değişmişti Sevda ile Mete'ye biraz daha alışmışlardı birbirlerine.

Önceden aynı evin içinde iki yabancıdan farkları yokken şimdi bir birileri ile sohbet edecek kadar yakınlardı. Mete, Sevda'ya karşı olan sert tutumundan biraz olsun taviz vermiş ve karşısında ki kadının ne kadar iyi biri olduğunu anlamıştı.

Önceden onu para göz bir kadın olarak tanır iken şimdi karşısında ki kadını tanıdıkca düşüncelerinden utanıyordu.

"Peki ya ailen?" Sevda beklemediği soru karşısında şaşkınlığını oldukça belli etmişti. Neden soruyordu ailesini?. Unutmak istedikçe hep karşısına çıkıyordu geçmişi.

"Yok yurtta büyüdüm ben"daha fazlasını anlatmaya gücü yetmezdi ne zaman unutmak istese unutamıyor her aynaya baktığı zaman geçmişi korku şeridi gibi geçip gidiyordu.

Mete karşısında ki kadının birden değişen ifadesinin ardından kötü bir şey dediğini anlamıştı.

Ortamda ki gerkinlik o kadar belliydi ki Mete istemeden de olsa Sevda'yı üzdüğü için üzülmüştü. Hâlâ ona karşı ne yapması gerektiğini nasıl davranması gerekti bilmiyordu.

Ama onu üzmek istemiyordu.

Bundan emindi.

Ortamda ki gerginlik Sanem'in gelmesi ile son bulmuş tekrardan kahvaltılarına devam etmişlerdi.

"Ben çıkıyorum"

"Nereye?" Sanem'in sorusunun ardından Mete dudaklarına gülümsemesini yerleştirmiş hiç bir şey demeden gitmişti.

Sanem karşısında ki kadına baktıkça içinde tarifi olmayan bir duygu beliriyordu. Mete onundu ve onu kimse ile paylaşmak istemiyordu. Ama kader yapmıştı yapacağını.

"Sen nasıl yurtta büyüdün Sevda?" Sevda karşısında ki kadının konuşmasının ardından kırdığı potun başına iş açacağı belli olmuştu.

"Baya diğer yurtta büyüyenler nasıl büyüdü ise" diyip daha fazla konuşmak istemedi.

Oturduğu sandalyeden kalkıp gideceği koluna dolanan parmaklar olduğu yerde kalmasına sebep oldu.

Gözlerini açıp kapadı. Gitmek istiyordu şuan tek istediği burdan gitmekti.

"Sıraç ailesi ile büyümüş sen ise yurtta"  sesinde ki ima o kadar belliydi ki.

"Ben ailemi kaybettikten sonra yurda yerleştim. Teyzemlerde kalmadım"

Sanem karşısında ki kadının neler sakladığını biliyordu ve bunları neden saklıyordu onu öğrenmesi gerekti.

Bu kadına bebeğini emanet edecekti.

"Kimsin Sen?"

Sevda sıkıntı ve endişe dolu gözlerini Sanem'e çevirip baktı. Ardından konuşamak için dudaklarını araladı.

"Anlamadım?" Diye kestirip attı. Bazı şeyleri Mete'nin hatrına görmezden geliyordu.

"Sen diyorum kimsin Sevda Turan?"

Sevda korku içinde yutkundu demek öğrenmişti Mete ile evli olduğunu.

"Konuşmak istemiyorum"

"Oruspu musun sen? Veya Mete'nin paralı kapatması?"

Bir insan ne kadar alçala bilirdi bunu karşısında ki kadın ile daha iyi anlamıştı Sevda.

"Allah bilir karnında ki bebekte Mete'den değildir. Öyle değil mi?"

Sevda susmuş cevap vermemişti.