The secret behind his smile (ft. Louis Tomlinson) ✔

Hoofdstuk 14

*POV LOUIS*

'Goed, ik begin bij het begin. Lisa weet zelf het verhaal niet meer door het ongeluk. Hoe vaak we het ook hebben verteld. Ik weet het wel, ik was er bij.' zegt Dion.

'Onze ouders zijn niet echt onze ouders.' vervolgt Dion.

'Toen Lisa 7 was was ik net 9. We speelden vaak samen als broer en zus. Dat moest van onze ouders.. We maakten vaak ruzie om de kleinste dingen.

Op een dag van school werden we achtervolgd. We renden naar huis en sloten onszelf op. Mijn moeder kwam naar benden en werd paniekerig. Ze pakte onze koffers en belde mijn vader. Ondertussen werd er hard op de deur gebonkt.' Dion pauzeerde even..

*POV DION*

Ik slik even en vervolg dan...

*flashback*

Ik was bang en ik kroop in een hoekje net Lisa tegen mij aangedrukt.

We hoorden schoten en we stopten onze vingers in onze oren.

Ik hoorde Lisa naast me zachtjes huilen, totdat ik voetstappen hoorde.

En man knielde voor ons neer en tilde ons op. 'Ze kozen er zelf voor,' bromde de man. Hij zette ons vast in de auto.

Even later kwam er nog een man naar de auto en ze stapten beiden in. We reden een paar uur.

Het was winter dus de wegen waren spekglad. Ze waren zo met elkaar bezig dat ze de rails te laat zagen. De man achter het stuur draaide plots het stuur om waardoor de auto kantelde.

We sloegen over de kop en kwamen in de berm terecht. Ik hoorde Lisa schreeuwen en ik probeerde haar te bevrijden. Maar het lukte ne niet.

Toen was het stil. Ik hoorde Lisa niet meer. Ik werd bang, bang dat ik mijn zusje verloren had. Ik hoorde sirenes en toen werd alles zwart.

Ik werd wakker in het ziekenhuis. Naast me lag Lisa. Ze sliep en haar been zat in het gips. Er kwam een zuster binnen die zei dat Lisa in coma zat. De mannen die ons meenamen waren op slag dood, en onze ouders... Ze hadden eerst mijn vader vermoord.. En daarna kwamen ze naar ons toe en hebben ze mijn moeder vermoord..

*einde flashback*

'We hoopten dat Lisa nog wakker werd. Het duurde 3 maanden voordat ze uit haar coma waakte. In die tijd was haar been al genezen, maar ze kreeg vanaf die tijd hele erge nachtmerries. Toch herinnerde ze niets meer van het ongeluk. Ook geen stukjes.  Omdat we geen ouders meer hadden, werden we ovegeplaatst. Eerst naar onze tante, maar die werd ook vermoord. Onze oma's waren al dood, en voor de rest wilden we niet.

Toen hadden we geen andere oplossing en werden we geadopteerd. We wonen hier nu al 7 of 8 jaar. Ze zijin heel aardig hoor, maar ze werken continue en hebben nauwelijks tijd voor ons. Maar ze staan wel altijd voor ons klaar,' eindig ik. Ik zie dat Louis geschrokken naar ons kijkt, en ik pers een klein glimlachje op mijn gezicht.

'Wauw, dat is echt heel heftig,' zegt Louis verbaasd. Lisa is al rustig en begint me te kietelen. Ze doet dat op de raarste momenten. Ik schiet in de lach en val achterover.

*POV LISA*

Ik heb bang naar het verhaal geluisterd, en vind het wel genoeg zo. Ik kietel Dion die zich achterover laat vallen. Hij vouwt zijn handen achter zijn hoofd en kijkt naar het plafond.

'Lou, als je weg moet begrijp ik dat hoor,' zeg ik na een moment stilte.

'Hmm, nee als je weer een nachtmerrie krijgt dan duurt het weer een tijdje voordat ik er ben,' zeg ik glimlachend. 'Je mag ook blijven slapen hoor?

Ik weet niet of de rest van je bandleden het erg vinden?' vraagt Dion. Mijn hart maakt een klein sprongetje van geluk. Zou hij willen blijven?

'Hmm, ik vind het best. Hele tijd overspringen is ook niet prettig,' zegt Louis. Ik krijg een breede glimlach op mijn gezicht. 'Ik weet niet of jullie nog willen slapen?' vraagt Dion terwijl hij gaapt.

Ik kijk op mijn wekker. Woah, 04:03. Zo laat al? 'Ja Lisa, het is al zo laat,' zeggen Dion en Louis tegelijk. Ze beginnen te lachen en ik? Tja ik heb weer mijn tomaten momentje.

Ik duw Dion van mijn bed af en ga onder de dekens liggen. 'En waar moet ok dan liggen?' vraagt Louis nepverdrietig. 'Kom maar, alleen als je wilt. Je mag altijd op de bank slapen,' zeg ik grinnikend terwijl ik mijn deken terugsla en naast me klop.

Dion kijkt me raar aan, maar geeft me een knuffel en fluisterd in mijn oor, 'niet té wild doen hè zussie!' hij lacht en ik stap uit bed. 'Ohoh,' zegt Dion zacht.

Ik kom dreigend op hem af en hij trekt een sprintje naar de deur. Ik had dat natuurlijk verwacht en spring snel op zijn rug. Ik geef hem een kus op zijn wang en trap hem de deur uit.

Lachend kijk ik Louis aan die mijn stomverbaasd aankijkt. 'Wat? Je weet nu waarom ik en Dion zo close zijn!' zeg ik lachend. Louis lacht en we atappen in bed. Ik kijk naar het plafond en denk aan de jongen die nast me ligt.

'Waar denk je aan?' vraagt Louis. ' Over zostraks.' zeg ik. Ik draai me om en ik kijk recht in de helderblauwe kijkers van Lou.

Hij glimlacht en komt een stukje overeind. Hij geeft me een klein kusje op mijn wang. Vlinders in mijn onderbuik stijgen op en vuurwerk steekt zich af. Love is dangerous!

Ik ga bij hem liggen en nestel mijn gezicht in zijn shirt. Niet veel later val ik in slaap. Hopelijk dit keer een mooie droom!

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

hey people! weer een stukje geüpload!  ik hoop dat deze leuker is???

lots of love, me

xx xCaitlinxx