The secret behind his smile (ft. Louis Tomlinson) ✔

Hoofdstuk 21

*POV LISA*

Ik loop een modern gebouw binnen. 'Mevrouw Terrins?' vraagt een oude vrouw. Ik knik voorzichtig. 'Loop maar mee, u bent over een kwartiertje ongeveer. We gaan gewoon even over je praten enzo,' zegt ze vriendelijk.

Louis komt naast me staan en pakt mijn hand. Een schok gaat door me heen. Ik krijg kippenvel en begin te blozen. We lopen snel achter de vrouw aan.

'Jullie mogen hier zitten,' zegt de vrouw. We bedanken gaar en we gaan zitten. Nog steeds zijn onze handen in elkaar gevlochten. Louis speelt wat met mijn vingers. Ik ben stik zenuwachtig.

'Mevrouw Terrins?' vraagt een man. Ik knik en ik sta op. De man kijkt verbaasd als hij Louis ziet.

'Meneer Tomlinson. Wat een eer u te mogen ontmoeten!' zegt de man. Hij schudt Louis de hand en maakt vervolgens een gebaar dat we hem moeten volgen.

We gaan aan een bureau zitten, tegenover de man. Hij pakt mijn dossier erbij. 'Hmm, Lisa Terrins. Model geweest in Nederland. 17 jaar, en bijna 18. Hmm.. Je ziet er echt bijzonder uit in modelkleding,' zegt hij. Ik bloos even.

'Meneer Tomlinson... Als ik u was zou ik deze robijn niet zomaar laten gaan!' zegt hij. Hij vraagt mij te staan. Hij bestudeert alles. Van mijn tenen tot aan mijn haren. Hij wil een paar foto's van mij nemen. Ook omdat hij vond dat ik een leuk jurkje had.

Na bijna drie kwartier kunnen we uiteindelijk weg. Niet dat het verschrikkelijk was hoor, maar wel vermoeiend.

'Starbucks?' vraagt Louis grijnzend. Ik knik en trek een sprint naar Starbucks.

Ik plof neer aan een tafel terwijl Louis besteldt. Even later komt hij terug.

Ik slurp van mijn koffie en eet een muffin. 'Lekker,' zeg ik. Hij knikt heftig. Waarbij er kruimels uit zijn mond vallen. Ik grinnik totdat nik flitsen zie.

Ik kijk Louis aan, die mijn hand vastpakt. Hij trekt mij naar de nooduitgang. Uitgeput neem ik een slok van mijn bijna koude koffie. Ik gooi het bekertje in de dichtstbijzijnde prullenbak, en loop weer naar de, ja je raadt het misschien al, grijnzende Louis.

'Louis. Again. Haal die grijns van je smoel af, of ik doe dat,' en je raadt het al: zijn grijns verdwijnt meteen! Voldaan pak ik zijn arm en aleur hem mee naar een winkel.

Na 3 uur shoppen zijn we allebei doodop terug bij de auto. Louis start de auto en rijdt weg.

'Eindelijk zijn we thuis,' zucht ik. 'Niet zeuren. Ik moest met allemaal tassen dragen. Mishandeling! ' protesteert Louis zuchtend. Ik grinnik bij de gedachte dat ik hem letterlijk elke winkel doorheen sleepte.

Ik draai de sleutel om en ren naar de bank toe. Ik plof er neer en begraaf mijn gezicht in de bank. Louis komt kreunend binnengelopen en laat de tassen vallen. Hij loopt naar me toe en wilt bovenop mij vallen.

Zo snel ik kan sta ik op en zie ik hoe Louis naast de bank belandt. Ik schater het uit en ik pis bíjna in mijn broek van het lachen.

Tranen stromen over mijn wangen, en ik kom niet meer bij. Ik maak snel een foto van Louis op de grond. Ik ga echt helemaal dood van de buikkrampen door het lachen.

Na een kwartier ben ik nog steeds niet klaar met lachen. Louis ligt inmiddels al óp de bank, in plaats van ernaast. Ik sta op en laat me bovenop hem vallen. Hij krimpt even in mekaar maar ontspant wanneer ik mijn armen om hem heen sla.

'Waar is dat goed voor?' vraagt hij zuchtend. 'Dankje, voor deze hele dag. Voor het brengen en voor het sjouwen. En dankje dat je me dag niet meer kapot kan maken!' bij dat laatste begin ik weer te lachen. Gelukkig grinnikt Louis ook mee.

'Heb je zin om vanavond nog met mij naar de film te gaan?' vraagt Louis opeens. Ik kijk hem aan en ik knik. 'Ja hoor! Anders ben ik toch de hele tijd alleen thuis,' zeg ik. Hij kijkt me vragend aan.

'Dion is bij Emma, zijn vriendin, en mijn ouders... Nouja, je raadt het al,' zucht ik. Hij knikt. 'Hoelaat is het?' vraag ik. '6uur, en zometeen, 7 uur, gaan we weg,' zegt Louis. Ik schiet overeind en trek een sprintje naar boven.

Beneden hoor ik een lachende Louis,  maar ik kleed mezelf uit en spring, alweer, onder de douche.

Ik doe mijn undies aan en sla een handdoek om me heen,  en loop naar mijn kast. Ik schrik wanneer ik Louis in mijn last zie snuffelen. What the fack? 'Err, stoor ik?' vraag ik. Hij schrikt en kijkt op.

'Yepp, ik keek voor een outfit. Voor jou dan hè,' zegt hij er snel achteraan. Ik grinnik en kijk verder in mijn kast. Louis' blik valt op een aqua-blauw jurkje dat tot midden mijn knieën komt. Met een gouden riem. Hij pakt hem en houdt hem voor mij.

Ik lach en loop dan naar mijn kamer. Ik haal mijn handdoek van mijn lichaam af en doe het jurkje aan. 'Ehh, zal ik weggaan?' vraagt Louis. 'Nee hoor. Je ziet me toch ook in bikini? Ik snap niet waarom mensen er zo moeilijk over doen,' zucht ik. Ik trek het jurkje aan.

Mijn rug ik half blood, maar wel met een soort van gaas ervoor. Ik ga aan mijn make-up tafeltje zitten en begin met mijn make-up. Ik doe voor de verandering aqua-blauwe eyeliner op. Laagje mascara en zacht-lichtroze lippenstift.

Daarna krul ik mijn haren lichtjes. Ik maak een strik achterin mijn haar, en dan ben ik klaar. Ik kijk op de klok. 18:36 . Hmm, snel gedaan! Al zeg ik zelf. Ik sta op en glimlach naar Louis, die mij met open mond aankijkt.

'Lou, je mond staat open,' zeg ik grinnikend. Hij klapt hem dicht. Hij houd mijn kamerdeur open en zegt: 'na madame'. Ik lach en loop naar beneden. Beneden aangekomen loop ik meteen naar boven. Tsja, schoenen zijn handig eh??

Ik trek mijn lichtblauwe, nouja laten we aqua-blauwe schoenen zeggen, aan en loop weer naar beneden. Louis' blik glijdt over mijn hele lichaam. Hij komt naar me toe en fluistert: 'You look beautiful, love. Ik houd me aan her woord van wat die man zei. Ik laat je niet zomaar gaan,' zegt hij in mijn oor. Hij geeft me een kusje op mijn kaaklijn en loopt naar de deur.

'Ik kleed me even om,' zegt hij. Hij sluit de deur en ik loop naar de tv.

Ik zap wat totdat ik bij een kanaal kom waar ik mezelf zie.

'Dames en heren. Welkom. Vandaag is Louis Tomlinson gespot met een meisje. Ze heet Lisa Terrins en men vermoedt dat het zijn buurmeisje is. Maar is het meer? Hier vluchten ze voor de camera's. Louis houdt hier haar hand vast.

We zullen ze vast vaker zien! We houden u op de hoogte! We gaan verder met-'

ik doe de tv uit en gooi de afstandsbediening naar de andere kant van de kamer.

De bel gaat en ik krijg automatisch een glimlach op mijn gezicht. Waarom? Geen idee!

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡