The secret behind his smile (ft. Louis Tomlinson) ✔

Hoofdstuk 32

*POV LISA*

Langzaam word ik wakker van het zonlicht dat op mijn gezicht schijnt. Ik open mijn ogen en wrijf in mijn ogen. Ik kijk om me heen, en ik zie dat mijn raam nog openstaat en de gordijnen ook.

Ik kijk naast me en zie Louis nog vredig slapen. Ik plof weer terug op het bed en draai me om naar mijn linkerzijde.

Zachtjes breng ik mijn hand richting Louis' hoofd en begin ik lijnen te tekenen op zijn gezicht.

Langzaam wordt Louis wakker en opent hij zijn ogen. Heldere blauwgrijze ogen komen tevoorschijn die mij lachend aankijken.

'Goodmorning love.' zegt Louis met een sexy ochtendstem. Ik lach. 'Hey Boobear.' zeg ik tegen hem, terwijl ik langs hem ga liggen.

'Hoelaat is het?' Ik draai me om en kijk naar het klokje dat op mijn nachtkastje staat. De klok geeft 09:36 aan. Veel te vroeg.

'Uhg, veel te vroeg.' zeg ik. En ik draai me weer om. Hij hijst zichzef overeind om zelf te kunnen kijken. 'Nee, veel te laat.' zegt hij.

Ik trek hem terug naar beneden en begraaf mijn gezicht in zijn borst. Stiekem snuif ik zijn lichaamsgeur op, waar ik helemaal blij van word. God, wat ga ik dit missen.

Als ik weer bijna in slaap val, strekt Louis zich uit en stapt hij het bed uit, waardoor ik met mijn hoofd op het bed val. Boos kijk ik hem aan.

'Eruit, prinses.' zegt hij. Ik murmel een 'nee' maar achteraf had ik dat niet moeten zeggen.

De deken glijd langzaam van mijn lichaam af, en voordat ik het me realiseer ligt mijn deken ergens in de kamer. Rondgeslingerd door Louis.

'Louis!' roep ik boos, terwijl Louis op en neer springt van plezier.

Ik zucht overdreven diep, en loop naar de badkamer toe. Daar draai ik snel de deur op slot, zodat er geen gluurder binnenkomt genaamd Louis.

Als ik helemaal schoon ben, draai ik de kraan dicht en stap ik uit de cabine.

Snel zoek ik een handdoek en wikkel die om mijn haren. Daarna maak ik mijn lichaam droog, en trek ik schone undies aan.

Goedemorgen, lieverd en Louis.' zegt mijn moeder als we beneden aankomen. 'Goedemorgen mam en pap.' zeg ik vrolijk. Want het verbaasd me dat mijn ouders er zijn.

'Wat wil je eten Lou?' vraag ik. Hij kiest voor brood, en ik ga voor de yoghurt met fruit.

'Ik ga je missen, babe.' zegt Louis terwijl hij me in een knuffel vasthoudt. Een traan glijd langs mijn wang naar beneden. Een maand je vriendje missen. Oh hell.

'Ik jou ook Lou, ik jou ook.' zeg ik zachtjes. Hij geeft me een lange kus, die wordt onderbroken doordat Harry en Liam hem van me aftrekken. 'Doei Lisa!' zeggen ze nog voordat ze Louis meeslepen. Hij werpt me nog een kushandje toe, en ik doe hetzelfde.

Thuis aangekomen draai ik mijn sleutel om in het sleutelgat, en open ik de deur.

Stokstil blijf ik stilstaan, terwijl er een tafereel voor mij afspeelt waar ik nog jarenlang een trauma aan zal overhouden.

Ik zie 3 mannen, die alles overhoop halen. Mijn ouders, bang, in een hoekje gekropen. Ze kijken me aan en gebaren dat ik wegmoet gaan. Ik begin zachtjes te huilen en ren naar de zijkant van het huis. Naar de oude eikenboom. Tussen het huis van Louis en van die van mij. Louis... Ik mis hem nu al.

Ik klim in de boom, en ga op een hoge tak zitten ter hoogte van mijn balkon. Ook daar is mijn kamer overhoop gehaald. Dion. Dion, waar is Dion? Ik begin helemaal te paniekeren, en word doodsbang als ik een hand op mijn schouder voel.

'Ik ben het, rustig maar Lisa.' zegt een stem waarvan ik die meteen herken. Mijn broer. Ik klamp me vast aan hem, en laat hem voorlopig niet los.

'Wat gebeurd er?' vraag ik bang. Hij haalt zijn schouders op. natuurlijk weet hij het wel!

'Zeg op Dion, wat gebeurd er verdomme binnen!' roep ik boos. Tranen van angst stromen over mijn wangen.

'Ze komen ons halen.' zegt hij zachtjes.

'Wie? Wie komt ons halen?' roep ik wanhopig. Hij schudt zijn hoofd en ik word helemaal gek.

Na een halfuur komen 3 mannen weer baar buiten, kijkend om zich heen. Wij kunnen hun wel zien, maar zij ons niet.

Ze schudden hun hoofden en lopen naar een geblindeerd busje. Een Volkswagen. Kut auto's.

Ik klim, nouja glijd, weer naar beneden en Dion volgt mijn voorbeeld.

Voorzichtig lopen we naar binnen, maar nergens zie ik mijn ouders.

'Misschien is het handig om de politie te bellen?' stel ik voor. Want ja, ik ga niet elke deur openen om te kijken of daarachter mijn ouders zitten. Dood of levend. Hoe hard het ook klinkt.

'Gevonden.' hoor ik vanuit de keuken.

'Is het erg?' vraag ik. 'Nee, gewoon geschoten.' zegt Dion. Ik voel me weer helemaal week van binnen. Ik had nog hoop dat ze mijn ouders in leven hielden.

Maar nee... Die mensjes moeten weer 'ns iedereen vermoorden die in hun pad zitten.

Ik schuifel voetje voor voetje naar de keuken. Daar tref ik mijn ouders aan.

Ik schreeuw het uit. Tranen stromen over mijn wangen en Dion houdt me vast.

Ik kijk om me heen, mijn blik gaat  naar een notitieblok.

"This is only the begin.

We know what's wrong with your boyfriend. Give him, or it's gonna be worser.

S"

Ik kijk naar mijn ouders en het valt me op dat op hun kleren allebei 2 zwarte houtskool strepen zitten..

♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

hey people!!

eindelijk weer een hoofdstuk. ik was van plan om het om mn verjaardag te posten maar toen verwijderde het zich opeens...

Nu hiero een nieuw hoofdstuk en ik hoop you enjoy it!

1.1K readers OMG!!! bijna 2!! ik houd van jullie serieus!!

Fijne moederdag! ♥

lots of love,

xCaitlinxx

♥♥♥♥♥♥♥