The secret behind his smile (ft. Louis Tomlinson) ✔

Hoofdstuk 44

Song for this chapter:                            l

Marianas Trench - Beside You             l

Enjoy this chapter                                   l

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ l

Mensen in het zwart, en zeer bedreigend, kwamen de zaal binnenlopen. Louis zat verstijfd op zijn stoel, en ik kon alleen maar staren naar die gedaantes. 'Goedenavond. We zoeken Louis. Louis Tomlinson.' Ik kijk Louis nu doodsbang aan, wat gebeurd er? Ik kijk weer terug en ik zie iemand naar een pistool grijpen. Blijkbaar was dat het teken voor Louis om mij mee te sleuren en de eerste beste deur open te trekken. Dus daarom moesten we per se aan het einde zitten..

Ik hoor voetstappen rennend over de vloer, onze richting op. 'Beloof me alles wat je zei, oké?' 'Louis wat gebeurd er?' Ik had niet eens in de gaten dat er een slot op deze deur zat. 'Luister. Er zijn mensen die me zoeken.. Slechte mensen. God, hoe leg je dit uit?' Ik haal mijn schouders op. 'Je moet weten dat je niemand mag laten pakken. Hier, bewaar deze, en als één van die mannen je vastgrijpt schiet je.. Beloof me dat je dat doet oké?' Ik schrik me dood als hij mij een pistool overhandigd. 'Hij is geladen, pas op.' 'Waarom Lou?' 'Omdat mensen naar je opzoek zijn. Blijf hier verstopt, achter dit gordijn. Daaronder zit een luik die je open trekt, en een tunnel die je naar buiten leidt. Zorg dat je naar buiten komt, Liam is daar al. Ga met hem mee en wacht niet op mij.' Ik antwoord niet maar pak hem bij zijn kraag en druk mijn lippen op de zijne. Nog voor een laatste keer wil ik hem voelen. Nog voor de laatste keer wil ik hem aan kunnen raken. Nog voor de laatste keer wil ik zeggen dat ik van hem houd. 'Ik hou van je, no matter what.' Hij glimlacht en geeft me een klein kusje op mijn mond. 'Ik hou van je.' Mijn voorhoofd raakt de zijne, en ik sluit mijn ogen. Genietend van het moment dat ik heb. Het gekraak van de deur, haalt me uit mijn gedachten. 'Ik moet rennen. Misschien kom ik terug. Misschien niet. Wacht niet op me, bel me niet, doe niets. Voor jezelf. Alsjeblieft oké? Ik knik, en de tranen stromen over mijn wangen. Ik zou om een reden die ik niet weet, mijn vriendje misschien kwijtraken. 'Blijf hier, en zodra ik weg ben ren jij door de tunnel.' Ik knik en geef hem een laatste kus, voordat hij achter het gordijn verdwijnt.

Ik wurm mezelf in het hoekje, en begin te huilen. Tranen stromen over mijn wangen, en het stopt niet. Ik wieg mezelf stilletjes heen en weer, om mezelf rustig te houden. Maar niets helpt. Alles is wazig om me heen, en ik kan me alleen nog maar de mooie herinneringen ophalen, samen met Louis. Het gerommel aan het slot van de deur is gestopt. Ik kijk naar de vloer, waar een vloerbedekking overheen ligt. Ik sta wankelend op, en trek eerst mijn vervloekte pumps uit. Ik gooi ze in een hoekje, en richt me weer op het vloerbedekking. Ik verwijder het tapijt, en inderdaad, ik zie een luik. Vies en stoffig, maar wel een luik. Ik trek aan het hendeltje en met veel gekraak gaat het open. Ik blijf even stil voordat ik mijn pumps pak. Ik kijk nog een keer voorzichtig door het gordijn, maar ik zie niemand niet. Ook Louis niet. Een traan glijdt over mijn wang naar beneden, en ik keer mijn hoofd terug naar  het luik. De pijn die vanbinnen brandt is ondraagelijk. Ookal ben ik Louis nog niet kwijt. Het voelt alsof er iets met hem gaat gebeuren, ook al wil ik het aan mezelf niet toegeven, ik denk het wel. Ik loop naar het luik, en laat mezelf zakken. Ik pak het uiteinde van het tapijt, en schuif die over het luik heen, waarna ik het sluit. Ik ga het trappetje af, totdat ik de bodem voel. Ik ben nog nooit zo bang geweest. Ik voel aan de binnenkant, of het pistool er nog zit, en helaas het zit er nog. Ik houd mijn cluth stevig tegen mijn borst aan, en loop stap voor stap door de tunnel. Boven hoor ik duidelijk de voetstappen die over het tapijt gaan, en af en toe een schot. Ik blijf continue achter me om kijken, om te zien of iemand mij volgt. Het lijken uren te duren, totdat ik die deur zie. Ik pak de klink vast, maar open de deur niet. Ik kan het niet. Ik móet weten hoe het met Louis gaat.

Dan doe ik iets doms. Ik draai me om, en ren terug. Opzoek naar Louis. Ik loop het trappetje weer op, en duw het luik open. Nu hoor ik alles duidelijk, de voetstappen, en af en toe een shot. Louis, spookt er door mijn hoofd. Ik klim door het gat, en schuif de luik weer dicht. Ik kijk voorzichtig langs het gordijn. Niemand te zien. Ik ren de richting op die Louis op ging, en ik zie een deur. Vlak voordat ik hem open wil doen hoor ik stemmen. Van Louis. Ik houd mijn oor tegen de deur, maar ik hoor niets. Uiteindelijk hoor ik een mannenstem schreeuwen. Dat ik Louis niet..

Plots hoor ik een schot. Ik schrik, en verstop mezelf achter een houten kast. Ik hoor iemand vloekend de deur uitkomen, maar het is niet Louis. Louis is toch niet geraakt? Angst giert opeens door mijn lijf, en zodra het gestalte weg is, ren ik richting de open deur. Ik zie hem. Mijn maatje, mijn beste vriend en liefde. Louis, mijn alles. Ligt op de grond. Geraakt door een kogel, door zijn schouder. Ik schreeuw het uit en ren naar hem toe.

'Louis!' Ik pak zijn hand, en geef er kusjes op. 'Lisa.' Zucht hij zacht. Hij schudt zijn hoofd. 'Waarom luisterde je nou niet?' 'Ik luister bijna nooit naar je, dat weet je.' Hij glimlacht, en sluit zijn ogen. Hij zucht diep. 'Ga, laat me achter. Ga terug naar dat luik, en ga naar Liam.' Ik schrik van zijn woorden maar herstel me snel. Ik graai in mijn cluth naar mijn telefoon, en bel Liam. 'Liam.' 'Li, help me. Louis is geraakt. Ga door het luik, door de tunnel, open het luik, en ren meteen door naar rechts, derde deur links waar een houten kast staat. Snel.' En ik hang op. Ik kijk rond de kamer, en ik zie allemaal kledingstukken. 'Lou, probeer je jasje uit te trekken.' Ik help hem overeind en probeer zijn jas uit te trekken. Wat niet gaat. In een make-up hoek zie ik een schaar liggen, en pak die. Ik knip zijn jasje kapot, maar op dat moment boeit het me niets. Als ik zijn jasje ergens neer heb gegooid, kijk ik naar zijn bebloede overhemd, en knip die ook door zodat zijn wond zichtbaar is. Ik pak watjes en zorg dat die nat worden voordat ik ze rond de wond leg. Ik zoek een ander overhemd die hier ergens in de kamer ligt, totdat ik geluid hoor. Ik kijk voorzichtig achter me, als ik Liam in de deuropening zie. Ik zucht opgelucht. 'Hey. Tisser?' 'Louis is geraakt door een kogel sukkel. Dat zie je toch.' Wat doet hij er nuchter over, terwijl ik bijna panieker. Ik pak een zachte stof en haast me naar de nog steeds bloedende Louis. Ik kniel voor hem neer, en probeer op mijn bijzondere Lisa wijze hem te verbinden. 'Prachtig.' 'Ja, en nu snel weg.' Ik en Liam helpen Louis op te staan. We lopen richting de luiken. 'Lisa, geef me je pistool.' Liam stopt en komt voor me staan, in een angstaanjagende houding. Ik pak twijfelend mijn pistool, en geef die aan hem. Liam kijkt achterom, en loopt door. Ik en Louis volgen hem, en de hele tijd probeer ik oogcontact te maken met Louis, maar dat lukt niet. Ik zucht maar, en we lopen door de tunnel naar buiten. Liam is al bij de deur als wij even later aankomen.  'De auto staat voor het luik, dus schrik niet.' Ik knik, en kijk naar mijn vieze jurkje. Jammer, maar helaas. Ik help Louis weer het trappetje op, voor zover het kan, en Liam helpt ons eruit. Buiten zie ik mannen naar ons kijken. ze fluisteren naar elkaar, en wijzen naar mij. Ik kijk naar Liam die snel de auto instapt, niet denkend aan Louis. Ik help Louis in de auto, en snel me naar de andere kant. Ik kijk over mijn schouder om, en zie de drie mannen ook instappen. Ik sla de deur dicht, en meteen geeft Liam plankgas. 'Fuck.' Hoor ik Liam zachtjes vloeken. Wat is hier aan de hand?

********************************

hey people!!

Dan.. een paar dingen...!! :D

OMFG THANKYOU ALL SO DAMN FREAKING FUCKING MUCH FOR THE ... 4,887 :O READERS ADFAFJSAHJGHAGFH THANKYOU !!!! THIT MEANS A LOT TO ME BABES.! :D :D

Dankjulliewel :D Jullie zijn de beste mensen ooit!

ik had het anders willen eindigen, dan over 2 hoofdstukken al het einde was, maar dat kon ik jullie niet aandoen... en dan een vervolg maken ..

en en en en en en en en en en en ... IK GA MAANDAG NAAR FREAKING ENGELAND BITCHAAASSSSSS!!!!!! :D :D :D :) dus dan upload ik niet.......... ........ ik denk ook dat dit de laatste update voor de hele week is, puur ook omdat ik in een authors' block zit.. ik heb geen inspiratie meer, en meteen het begin van het schooljaar was school killing me...

Ik heb er heel veel zin in, en de liefste comment verdiend een opdraging!

ik hou van jullie allemaal en vergeet #selfieseptember niet. Je kan nog altijd meedoen!

Dikke kus, and lots of love,

Caitlin x