The secret behind his smile (ft. Louis Tomlinson) ✔

Hoofdstuk 52

'Hey Lou, ik ben er weer lieverd.' Ik pak zijn hand vast, en ga op de bekende stoel zitten, naast zijn bed. Ik moest praten van de dokters. Veel praten. Misschien zou zijn hersenactiviteit omhoog gaan, anders zou hij binnenkort als 'hersendood' verklaart worden.

'De fans hebben een hele grote kaart voor je gemaakt, als je je ogen zou openen, kon je 'm meteen zien.' Maar dat gebeurd niet. Stom van me, hoe zou ik dat nou kunnen denken? Ik begin lichtjes te beven. 'Het komt goed, dat weet ik. Ik weet dat je me niet zal verlaten, nog niet.' Ik knijp even in zijn hand, en geef er een kus op. 'Ik weet het.' Fluister ik.

'Hoe gaat het met je, Lis?' Ik schrik op van een ruwe stem. Ik open mijn ogen, en kijk verbaasd naar Zayn. 'Huh?' Hij lacht, en loop rustig naar binnen. Daar poft hij neer op een stoel tegenover mij. 'Ik vroeg hoe het met je ging.' Glimlacht hij. Ik haal mijn hoofd van Louis' borst vandaan en ga rechtop zitten. 'Ben ik in slaap gevallen?' 'Ik denk het.' 'Net was ik nog wakker.' Mompel ik, meer tegen mezelf. 'Maar hoe gaat het?' 'Redelijk, denk ik. Zoals altijd.' Geef ik toe. Hij knikt, en kijkt Louis nauwkeurig. 'Krijgt hij nou meer kleur?' Verbaasd kijk ik naar Louis, en ik zie niet langer meer een lijkbleek gezicht. Heel lichtjes zie ik wat kleur op zijn gezicht, maar dan ook echt minimaal. Ik pak zijn hand vast- die moest ik in mijn slaap los hebben gelaten- en knijp er een paar keer in. 'Lou? Hoor je me?' Geen antwoord. 'Wat moest je doen van de dokter dan?' 'Praten. Veel praten.' Zucht ik. 'Vertel hem dan iets.' Dringt Zayn aan. 'Ik heb hem al alles verteld, ik heb geen idee wat ik nog kan vertellen.' Zucht ik verslagen. Even kijkt hij bedenkelijk, maar dan licht hij een beetje op. 'Wat vind je zo leuk aan hem.' Ik voel mezelf blozen. 'Z-Zijn uiterlijk, van z'n tattoeages, tot aan zijn haar, zijn lippen, zijn ogen, zijn stralende lach die mij altijd opwarmde, zijn knuffels als ik het moeilijk had. Zijn innerlijk, hoe hij van tekenen houdt, ookal laat hij het bijna nooit zien. Hoe hij altijd iedereen wist op te vrolijken, hoe hij nauwelijks serieus kon zijn, hoe geduldig hij was, en en.. Bovenal, hoeveel hij liet zien dat hij écht van me hield.' Ik slik, en kijk terug naar Louis. Hij ligt daar bijna als een engel, spierwit, onder witte lakens, zijn gezicht vredig. Langzaam trekt het laatste greintje hoop zich uit mijn lichaam, als ik zie hoe hij erbij ligt. 'Hij wist inderdaad iedereen op te vrolijken, en god, wat hield hij van je. Hij veranderde toen jullie samen waren, positief hoor.' Ik zucht weer, en kijk verdrietig naar Louis. Misschien heeft Zayn toch gelijk.

'Misschien heb je gelijk. Dat hij niet wakker wordt, en dat ik dat moet accepteren.' 'Niet per se accepteren, je er meer op voorbereiden. Maar ik weet zeker dat het goed komt. Louis is sterk, en jij ook.' 'Ik hoop het.' Zonder dat ik het merk, dwarrelt er een traan naar beneden. 'Hè, niet huilen.' Zayn komt overeind. Hij loopt naar mij toe, en onhandig slaat hij zijn armen om mij heen. Dat was een stukje dat miste; iemand die er voor je was, nu meteen. Ik trek hem dicht tegen mij aan, en snik het uit tegen zijn borst. Gerustellend wrijft hij over mijn rug, en langzaam huil ik uit.

'Dankjewel Zayn.' Glimlach ik zwakjes en leun nog even tegen hem aan. 'Geen probleem, ik ben er voor je dat weet je.' Ik knik tegen zijn borst. Ik open weer mijn ogen, en bekijk Louis. Ik mis hem zo fucking veel. 'Ik ga even eten halen, jij ook?' 'Nee dankjewel.' 'Ja dus, je hebt niet meer gegeten, voor jaren?' Ik laat Zayn los wanneer hij opstaat. 'Eergisteren nog.' Zeg ik alsof dat doodnormaal is. Hij snuift diep, en loopt richting de deur. 'Ik haal wel een broodje voor je, en geen gemaar.' Ik zucht diep als hij de deur uitloopt. Ik schuid mijn stoel helemaal tegen Louis' bed aan, en pak zijn linkerhand stevig vast.

'Lou, blijf alsjevlieft vechten. Voor mij? Ik kan niet zonder je, dat weet je. Dat weet denk ik wel iedereen.' Snik ik stilletjes, en geef hem nog een kus. 'Louis, I'm half a heart without you.'

Dan gebeurde er iets wat ik totaal niet had verwacht; ik voelde iets bewegen over mijn hand. Ik schrik en kijk naar beneden. Louis heeft mijn hand nog steviger vastgepakt. 'Louis?'

'Lou?'

'Hoor je me?'

******************

op de telefoon is alles korter dan het is. nu is dit een kort hoofdstukje sorry

ik wil jullie allemaal ontzettend bedanken voor dit geweldige jaar, echt waar.

ik wil jullie wel stuk voor stuk knuffelen, en bedanken

Ik hoop dat jullie een fantastisch 2015 hebben, en bij deze sluit ik met dit hoofdstuk 2014 af.

Geniet allemaal van vanavond (als je niet bang bent voor vuurwerk zoals ik) xD

I love you all!

lots of love,

CaitlinTheSuperNinja