My Kidnapper is???

8th encounter

Chapter 8 (chains of love)

Lyn Alona's POV

Nagising ako sa mahimbing na pagkakatulog dahil sa malamig na bagay na nararamdaman ko sa aking paanan. When i look under the sheet, i saw my feet chained. What the hell?

 I look at the clock it's 5:30 am. I want to shout Kai's name and ask him why?. But i decided not to.

 Balak ko pa naman na di siya pansinin dahil sa pagkulong niya sakin dito sa kwarto. Pero dahil sa ginagawa niya mahihirapan akong gawin yun dahil ang dami kong tanong sa isip ko.

Binuksan ko ang lampshade para lumiwanag dahil​ di ko naman maabot ang switch ng ilaw dahil kailangan ko pa tumayo papunta dun, eh nakakakadena nga ako. Nang medyo maliwanag na tinanggal ko na ang kumot para madali kong makita yung susian ng kadena pero nagulat ako dahil walang butas, wala din numbers. So walang susian, walang code eh ano toh? Wag mo sabihing di-remote ito.

Sandali akong nagulat dahil nakarinig ako ng susing binubuksan ang pinto at pagtingin ko sa pinto unti unti na itong nagbukas at iniluwa nito si Kai na may hawak na tray. At aba naman nakangiti ang loko.!!!

"Hey love! Have some breakfast. Buti pala maaga ako nagising kundi kanina pa kita paghihintayin dyan." Aba nagawa niya pa talaga akong ngitian? Nang nilapag na niya ang tray sa may paanan ng kama ko, sinamaan ko siya ng tingin.

"Love? Why are you looking at me like that?"

"Talagang tinatanong mo pa? Obvious naman diba?"

"Ah! Yan ba? It's your fault for trying to escape." Sabi niya habang naghahalo ng soup. Base sa amoy ito yung paborito kong mushroom soup. Talaga naman parang wala lang sa kanya ah. Tingin niya ba masusuhulan niya ako ng pagkain??

"Duh!! Sino bang matinong tao ang gustong manatili dito?"

"Don't make me angry Al! You don't want to make me angry!!! " Nagtitimpi niyang sabi sakin. Tingin niya ba matatakot niya ko?

"Or else what??" Panunukso ko pa sa kanya..

Tinigil niya ang paghalo sa soup at kinuha ang tray at nilapag niya ito ng pabagsak sa may gilid na table. Halatang galit na siya sa kilos niya. Humarap siya sa akin and he crossed his arms.

"Alam mo Al ayokong magalit. Kaya kumain ka na lang ng makaalis na ako dito." Makaalis?? Ano toh? Pinipilit ko ba siya makasama ako?

"Dapat ako nagsasabi niyan sayo! Pakawalan mo na ako dahil gusto ko ng makaalis dito."

"So you don't want to eat?"

"No!!! I will not eat until you give me back my freedom!!" Pasigaw kong sabi sa kanya..

Pero nagulat ako sa susunod niyang ginawa. He kisses me!!! TORRIDLY!!! walang pag iingat, halos mabanat na ang labi ko sa kanya. He bit my lower lip, dahil dun napanganga ako sa sakit and he uses it as an opportunity to slid his tongue inside my mouth. I tried to push him back pero ang lakas niya. Hinawakan niya ang batok ko sa likod para mas lalo pang dumiin ang halik niya sakin.

"Mmhhmm" i tried to shout at him but I can't. I feel so helpless. I can't breathe. Nang makahiga na ako ng tuluyan sa kama, i feel my heart is aching and i know i'm crying already.

Sa wakas!! Tumigil din siya sa paghalik sakin but he is still on top of me. Yung dalawang kamay niya nasa magkabilang bahagi ng ulo ko. He stared at me for a while.

"I will ask you a question and i need an immediate answer! You will eat? Or i will be the one to eat you? Choose!" Dahil sa nangyari di pa din nagsisink in sakin yung dapat kung isagot..

"CHOOSE!!!!" Nagulat ako sa pagkakasigaw niya sakin. Kaya wala akong nagawa kundi sagutin siya.

"I... I w-will e-eat!!" Paghikbi hikbi kong sabi .

Pagkatapos ko sabihin yun bumangon naman siya at kinuha yung tray ng pagkain at nilagay ulit sa kama. Dahil di pa ako nakakarecover sa shock na naramdaman ko kaya nakahiga pa din ako.

"Sit properly. Or--"

Di ko alam kung bakit pero di ko na siya pinatapos at bumangon na ako agad.

"Good girl. Kung palagi kang ganyan edi mapapagaan ang buhay mo. Bilisan mo kumain kailangan pagbalik ko tapos ka na!" Pagkatapos niya sabihin yun nagtuloy tuloy na siya lumabas at sinara yung pinto.

Ako naman ito, kumakain habang umiiyak. Di ko akalain na yung paborito kong pagkain halos walang lasa para sa akin. O baka dala lang ng nararamdaman ko ngayon.

Matapos kong kumain bigla na lang bumukas ang pinto at agad na kinuha ni Kai ang pinagkainan ko.

May CCTV ba sa kwarto na to? Paano niya nalaman na tapos nako?

I can't believe it. Kai did this to me. Ano ba tingin niya sakin, hayop?

I tried to find a way para makawala dito but i came up with nothing.. ilang araw na ba ako dito 1 week? 2 weeks? I don't know anymore.

Sa kabila ng nangyari sakin. Magalit man ako, mainis o magmukmok, isa pa din ang sagot ng puso ko..

Mahal ko pa din si Kai.

Totoo ang kasabihan na love is blind. Pero i think mas tama ang kasabihan na LOVE IS NOT BLIND IT CAN SEE BUT IT DOESN'T MIND.

Nakikita ko naman lahat ng mga ginagawa niya. Either good or bad. I just don't mind it kahit na ako na yung nasasaktan.

-------

The next day....

Nahihirapan ako bumangon, pakiramdam ko ang bigat ng pakiramdam ko. Nahihilo din ako.

Sinubukan ko tumayo at Pumunta ako ng banyo para sana maghilamos kaso pagpasok ko nakita ko sa salamin na may tagos ako. SHIT!!! meron ako? So kaya pala ganito ang pakiramdam ko.

At wait.. alam ko nakaposas ang paa ko..

Mayamaya pa nakaramdam ulit ako ng hilo, humawak ako sa lababo ng cr bilang suporta. Nahihirapan ako huminga at parang umiikot ang sikmura ko. Later on nagsuka na ko. Puro tubig lang siya. Siguro dahil di ako nagbreakfast, buti nga di ako pinilit ni Kai eh. Siguro alam niya na masama ang pakiramdam ko.

Baka kaya tinanggal na niya yung posas. 

I need to call Kai. Palabas na ko ng cr ng biglang magdilim ang paningin ko pakiramdam ko nawala ang sementong tinatapakan ko. I know na matutumba ako pero nagulat ako dahil may mga kamay na sumuporta sakin.

Kahit di ko pa nakikita kung sino siya alam ko na si Kai ito.

"Kai..." Nanghihina at halos paos na tawag ko sa kanya.

"I know" huli kong narinig sa kanya bago ako mawalan ng malay.

_______________
Chap 8 done!!!!
Chap 9 next update???

Vote? comment? follow?