Sonum İntihardı

3.BÖLÜM/ESKİ ANILAR VE AĞLAMAK

-Bunu lütfen sorma.. Şu an anlatamam. Beni anla...

-Tabi ki... Seni asla zorlamak istemem. Ama bir sorun varsa bana anlatabilirsin,
birlikte çözebiliriz. Yani.. istersen..

-İsterim ama şu an değil. Başka bir zaman.. Bu arada beni anlamana çok sevindim. Keşke herkes senin gibi olsa...

-Ben insanları bir şeyler için zorlamam. Bu aralar benimde sorunlarım var. Eğer istersen birbirimize nedenlerini sormadan ağlayabiliriz.., Ağlayabilir miyim..?

-Tabi ki..

Uzun süre ağladık. Orman dediysemde yanlış anlamayın. Genelde ailelerin gittiği, banklar ve çardakların olduğu,çok güzel bir yerdi. Orası insanı temiz havadan dolayı çarptığı bile oluyordu. Girişte otopark vardı. Otopartan parka ilerlediğimiz yol boyunca ise yürüyüş yolu ve bisiklet yolu vardı. Çocuk parkı öyle küçük park değil,koskocaman bir park,gemi,at arabası,fil,prenses vb. gibi şeylerin içinde parklar vardı (kaydırak,salıncak gibi). Diğer bölümünde ise çocukların izlediği bütün çizgi film karakterlerinin heykelleri vardı. Daha ileri taraf ise ailelerin olduğu bölümüdü. Çok daha ilerisi ise aslında bu parktan ayrı düzensiz bir bahceydi,bakımsız,boş bir yerdi. Uçurumun olduğu yerde ise biz oturup dertleşiyorduk. Aslında biz ailecek bu uçurum kenarına gelmezdik. O büyük parkın aile bölümünde olurduk. Bir gün mangal için ağaç dalı aramaya uçurumun kenarına kadar gittiğimde burayı keşfettim. Bir gün en yakın arkadaşım Alya,halasının zoruyla İtalya'ya temelli olarak gidecekti. Halası orada 1 yıl yaşadıktan sonra vefat etti. Alya'da okulunu yarıda bırakmamak için dönmedi. İşte bu yüzden onunla tam 4 yıldır sadece aramalar yapıyoruz. Görüntülü olsa bile onu deliler gibi özlüyorum. Her neyse konuya dönelim. İşte Alya bu konu yüzünden çok üzgündü. Bende tam 4 yıl önce onu buraya getirdim. İşte buranın hikayesi bende böyle.

Kısacası her üzgün olduğumda buraya gelirdim. Peki ya o, o neden buraya geldi ve ağladı ? Bu soruyu deli gibi merak ediyordum. Ama bunu soramazdım, en azından şimdilik...

Akşam oldu. Bisikletime atlayıp evime gittim. O da evine gitti. Eve anahtarımla gittim. Kapıyı açtım. Ellerimi yıkayıp, üstümü değiştirdim. Pofuduk ev botlarımı soğuk ayaklarıma geçirdim. Uzun açık kumral saçlarımı güzel bir ev topuzu yaptım. Kendime güzel bir sıcak kakaolu süt yaptım. Sonrada sütümle birlikte dünyanın en huzurlu şeyi yaptım:kitap okudum. Uzun zamandır bırakmıştım. Uzun süre okudum. Sonra okurken uykuya almışım. Sonra bir an kapıyı kitlemediğimi hatırlayıp kalktım. Kapıyı kilitleyip,elime gelen ilk klasik müziği açıp kulaklığı telefona taktım. Sonra kulaklığı kulaklarıma yerleştirip uyudum.

......................................