Sonum İntihardı

4.BÖLÜM/ HADİ SÖYLE ARTIK...!

Sabah uyandım. Aslında davul patlasa saat birden aşağı kalkmazdım. Ama telefonum yastığımın altında olduğu için arama sesine uyanmıştım. Telefonuma baktım arayan numarayı kaydetmiştim. Ama nedense ' ??? ' olarak kaydetmiştim. Sonra hatırladım ki o çocuğun adını bilmediğim için böyle kaydetmiştim. Her neyse hemen açtım.

-Alo
-Efendim?
-Seninle yine aynı yerde konuşmak istiyorum.
-Neden?
-Lütfen sorma.. Sadece dediğim yere gel.. Yani..lütfen
-Tamam.. Geliyorum ama hazırlanmam gerek,yani kısacası biraz beklemen lâzım.

İnce askılı diz kapaklarımın bir parmak üstünde,bembeyaz,kahverengi örgü şeklinde ince kemerli elbisemi giydim. Üstüne kolları kıvrılmış,kot ceketimi giydim. Altına beyaz spor ayakkabılarımı,üstüme de çanta almadan yanıma bir mikar para ve telefonumu aldım. Hemen aynamın önüne geçtim. İlk başta yüzüme en hafif olanından bir fondöten sonra bir rimel,açık pembe tonlarında bir ruj sürdüm. Saçlarımı düzleştirdim ve evden çıktım.

Evden çıktıktan yaklaşık bir buçuk saat sonra orda bulundum. Yine bisikletle gitmiştim. Gittiğimde onu aynı yerde,yere oturur şekilde gördüm ve yanına gidip oturdum. Ne söyleyeceğini çok merak ediyordum. Beni buraya neden çağır mıştı? Ama önce ona adını sormam gerekiyordu.

-Adın ne?
-Savaş..
Adı çok hoştu... ama tabi ki bunu ona söylemedim. Yalnış anlayabilirdi. Neden yalnış anlasın ki? Aman neyse şu an neden burada olduğumu sormam gerekiyordu.

-Pekii beni neden buraya hiç birşey söylemeden çağırdın...?

Derin bir nefes aldı. Ağzını araladı. Meraktan gözlerim kocaman açıldı. Nerdeyse gözlerim yuvalarından fırlayacaklardı. Pür dikkat Savaş'a baktım.
☆İnanamıyorum..! ilk defa adını kullandım.
Gözlerimi dahi kırpmadan ona bakmaya devam ediyordum.

-Artık sana güveniyorum ve zamanı geldi.

.......