Karanlık Okul

Tuhaflık

Biran da babamı karşımda görünce çok şaşırdım. Yanıma koşarak geldi.

"Canım kızım" diyerek sarıldı. Bende ona sarıldım.Yanaklarımdan akan gözyaşlarıma engel olamadım.

Eliyle akan gözyaşlarımı sildi.

"Üzülme canım kızım, seninle sık sık bir araya geleceğiz.Tabi istersen..Annenle sana yaşatıklarımdan dolayı çok üzgünüm. İnan geçmişe gitme şansım olsa asla yapmazdım." dedi gözleri yere bakıyordu.

"Ama geçmişe gidemezsin,hiçbir şeyi düzeltemezsin" dedim ona olan öfkem bir anda belirmişti.

"Biliyorum,yapamam." o sırada duruşmaya girmek üzereydik. Daha fazla uzatmadan girdik.

******

"Seni sürekli arıycam, canım kızım" dedi babam. Son kez babama sarıldım

"Görüşürüz baba." dedim buruk bir sesle.

***

Eve tekrar döndüğümüzde telefonumda bir mesaj bir arama vardı.Matt aramış ve mesaj atmıştı.

-Nasılsın? iyi misin?

-İyiyim diye mesaj attım.Konusacak -arayanmatti-hiç halim yoktu. Ve kendimi yataga attım.

Ertesi gün hafta sonuydu. Annemle gezmeye karar vermiştik. Zaten Adam iki günden beri ne aramıştı ne sormuştu.Annemle birlikte Avm ye gittik. Biraz kıyafet aldıktan sonra çok yorulduk ve kahve içmek için güzel bir mekana girdik.

"Hiçbir şeyini anlatmıyorsun son zamanlarda" dedi.Gerçekten annemi epey boşlamıştım.Adam'ı sevdiğimive sevgili oldugumuzu anlatmıştım ama genel olarak pek konuşmuyorduk.

"Bilmiyorum ki Adam dan  iki gündür ses seda çıkmıyor." dedim. Her seferinde utanıyordum ve annem bunu gördükçe daha çok gülüyordu.

"Belki onunda kendine göre problemleri vardı. Hep seni düşüncek değil ya" dedi. Biraz daha lafladıktan sonra kalktık ve eve gittik. 

Eve gittiğimde telefonumda mesaj falan yoktu. Dünden dolayı Matt'i aradım.

"Alo matt?"

"Alo claire, nasılsın?"

"İyiyim, sen nasılsın? teşekkür ederim mesajın için"

"Bende iyiyim.Altı üstü bir mesaj. Teşekkürü ne gerek var"

"Matt sana bir şey sorucam"

"Tabi."

"Adam' dan haberin var mı?"

"Hayır iki gündür ne mesajlarıma ne de aramalarıma cevap veriyor."

"Peki sağol, yarın okulda görüşürüz." dedim ve telefonu kapattım. Hemen Adam'ı aradım.İçimde kötü birşeyler olduguna dair bir his vardı.

***

***

***

Çalıyordu ama açan kimse yoktu . Tam 12 kere aradım bir sürü mesaj attım ama cevap vermedi. Hemen annemin yanına gittim. Ve olanları anlattım.

"Tamam kızım, seni Adam'in evine bırakırım" dedi. Üzerime bir şeyler geçirdim ve hemen arabaya doğru yol aldım.  

Annem aşağıda beni bekliyordu. Hemen Adam'ın zilini çaldım. Kapıyı annem yaşlarında bir bayan açtı.

"Hayırdır? Kimsiiniz?"

"Ben Claire. Adam'ın arkadaşıyım.Ona ulaşamıyorum da" dedim. Kadın beni süzdü ve

"Adam'ın anlattıgı kadar varmışsın demek Claire sensin.Malesef tatlım Adam 2 gündür Mattgilde kalıyor bir ona sor istersen" dedi. Hayır bu işte bir tuhaflık vardı. Matt de yerini bilmiyordu. Sanırım bu kadının hiçbir şeyden haberi yoktu bende çaktırmadım 

"Peki öyleyse ona sorayım iyi akşamlar" dedim ve annemin yanına indim.Anneme de burdaymış diye yalan uydurdum .

Eve geldim ve hemen Matt'i aradım.Hemen mekana geliyorsun dedim.İkiletmedi 15 dakikaya ordayım dedi.Anneme 

"Ben çıkıyorum akşam yemeğine gelmicem" dedim. 

"Ne oldu kızım hayırdır?" dedi. 

"Anne Adam beni yemeğe götürcekmiş" dedim. Bu Adam yüzünden iyice yalancı olmuştum. Annem  beni süzdü ve 

"Bu kıyafetlerle mi " dedi. Evet yalan söylerken bunu düşünmemiştim.

"Mekanda yiycez kimse yok" dedim. Ve dışarı çıktım.. Hemen mekana doğru yol aldım.Hızlıca merdivenleri çıktım.Matt kollarını birbirine geçirmiş düşünceli halde bana bakıyordu.

"Matt,Adamın evine gittim.Annesi sende kalıyo sanıyor.Ama sende değil 2 gündür yok.Meraktan ölücem" dedim. Günlerden beri zaten gergindim bu olayda tuz biber olmuştu yine ağlamaya başladım.Matt yanıma geldi ve sarıldı.

"Ne olursa olsun bulucam onu Claire" dedi. 

ADAM 'ın Gözünden

2 gündür beni arıyorlardı. Karşılarına nasıl çıkacagım hakkında birsürü senaryo hazırladım kafamda. Ama cesaretim yoktu. Yapamıyordum.. Bi bok oldugunun farkındalardı kesin.Bunu onlara nasıl açıklayacagımı düşünmekten kafayı yemek üzereydim.