OKUYAN HERKESE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM :*
--------1 AY SONRA ----------
Arkadaşlarımın yüzlerine teker teker bakıp onları ne kadar sevdiğimi farkettim.Okula başlayalı tam bir ay olmuştu ve eğer onlar olmasa -hele de samantha- hayatım çok boş geçecekti. Ben bunları düşünürken Tom ordan atıldı.
"Noldu Claire ? Dalgın görünüyorsun" Yüzüne doğru baktım ve gülümsedim.
"Yok ya akşam napsak diye düşünüyordum" dedim. Ben bunları söylerken Adam'ın yüzü bir tuhaf oldu. 2 haftadan beri Adam ile fena halde yakınlaşmıştık. Sabah beni evden alıyor.Akşam beni bırakıyordu. Sürekli konuşup yazışıyorduk ve fena halde hoşlanıyordum.Samantha'nında bundan haberi vardı.
"Her zamanki yerde toplanalım işte " dedi Adam. Onun bu umursamaz tavırlarına bile bayılıyordum.Beni kendine çeken özel bir gücü var gibiydi.
"Tamam öyleyse" dedi samantha. Bugün Samanthada bir haller vardı ama anlamamıştım.Çıkışta sorardım neyseki.Adam'ın maçı vardı. Bizde akşamüstü biraz laflamak için cafeye gidicektik.
"İşim var benim" dedi Matt. Ondanda başka birşey beklenmezdi zaten. Bir gün çok iyi davranıyor ertesi gün sanki düşmanıymışım gibi benden uzaklaşıyordu. Tam bunları konuşurken öğretmen sınıfa girdi. Neyseki son dersti.
Beni kendime getiren zil çaldı sonunda.Samanthayla birlikte yürümeye başladık.Biraz değişiklik olsun diye bir otobuse bindik ve okuldan epey uzaklaştık. Gideceğimiz yere geldiğimizde hava hafif kapalıydı.Cafeye girdiğimizde sağ tarafımızda iki sevgili muhabbet ediyorlardı.İç geçirerek onlara baktım ve yerimize geçtik.Acaba bende Adam ile böyle olabilecek miydim?Kahvelerimizi sipariş ettikten sonra hemen konuya girdim
"Samantha bugün sende bi tuhaflık var hayırdır?" dedim. Samantha yaptıgının farkında olacakki elini saçlarına götürüp masaya baktı.
"Ya yok bir şey" diye geveledi. Ama bir şeyler oldugu belliydi.
"Hadi ama" diye ısrar etsemde cevap alamadıgımı görünce kendimi kasmadım ve konuyu kapattım. Öyle havadan sudan konuştuk. Ama benim canım pek sıkkındı şu sıralar. Samantha da bunu biliyordu.
"Duruşma ne zaman" dedi benim üzüldüğümü görmemek için kahvesine odakladı kendini.
"1 hafta sonra" dedim. Evet tam 1 hafta vardı.Annemle babam boşanıyordu. Ayrılmışlardı zaten ama iş boşanmaya gelmemişti. Başta biraz uzak kalalım dediler farklı odada yattılar.Sonra ev değiştirdiler.Sonra şehir... Şimdi ise hayatlarını.. Gözlerim dalmış bunları düşünüyordum ki
"Hesap lütfen" dedi samantha.Çok olmamıştı geleli.Ama şu sıralar annemi yalnız bırakmamak için bizimkilerin yanında az kalıyordum.
Sonra otobüs duragına doğru yürüdük. Otobüse binip evlerimize doğru yol aldık.
Eve gittiğimde annemi ağlarken buldum.Benim geldiğimi farketmemişti.Bende ona çaktırmadan odama gittim. Biraz oturup bekledim ve kendime sahte bir gülümseme takarak
"ANNEEE BEEEN GELLDİİİİMMMM " diye koşar adımlarla odaya girdim.
"Hoşgeldin canım kızım " dedi annem bir yandan da gözlerindeki yaşları siliyordu.
"Anne izin versende bugün yemekleri ben yapsam?" dedim.Makarna hariç yemek bilmiyordum ama annemi mutlu etmek için uğraşabilirdim.
"Tamam kızım canın nasıl istiyorsa" dedi. Hemen mutfaga gidip makarna suyunu koydum.Bir yandanda internette yemek tarifi arıyordum. Salata ve makarna ile durumu kurtardım. Annemle yemeklerimizi yedik. Ve gidip üstümü değiştirdim. 2 haftadan beri Adam beni alıyordu ve mekana gidiyorduk .Bugün ise geç kalmıştı.Endişeyle onu düşünürken
"Hayırdır Adam gelmedi " dedi annem. Yüzümdeki endişeyi sezmiş olmalıydı.Bir an kızardım.Hiçbir şey yok gibi devam ettim.
"Yok ya işi vardır herhalde,bir arayıp sorayım" dedim ve odama fırladım.Rehbere girdim ve Adam'ı tuşladım.
........................
" Alo?"
"Alo, Adam gelmiyor musun geç kaldın?" dedim.Sesimin titrediğini ben bile hissettim.
"Claire,kusura bakma Robin bize geldi. Onun için bugün gelemeyeceğim."
"Peki" dedim. Sesim o an o kadar kötüydü ki inşallah anlamadı diye geçirdim içimden.Robin niye onların evine giderdi ki!!!! Sinirle yastıgımı yere fırlatıp yataga oturdum. Benden çok daha güzeldi. Tabi ilgilenir diye iç geçirdim. O sırada annem geldi içeri.
"ANNE BENİ GÖTÜRSENE " dedim. Yüzümden kötü bir şeyler oldugunu anlamıştı. O yüzden sormadı ve beni götürdü.
Binanın merdivenlerini çıkarken bizimkilerle kafamı dağıtırım diye düşündüm. En üst kata geldim.Kapı açıktı ve yerde bir şeyler vardı. Karanlık oldugundan ne oldugunu göremiyordum.Işığın düğmesine bastım.Tam o sırada kapı kapandı. Kafamı tekrar yere doğru çevirirken oldugum yerde kalakaldım. Güllerle kalp şekli oluşturulmuştu ve ortasında adım yazıyordu.
Tam o sırada biri eliyle gözlerimi kapattı.
"Sence ben kimim claire??" diye seslendi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Okul
FantasyYA OKUDUGUNUZ OKULDA FARKLI BİR ŞEYLER DÖNDÜĞÜNÜ ANLARSANIZ VE KAÇAMAZSANIZ ?
